Bende moeilijkdoenerige Fransen, dat Phoenix. Popsterren, jazeker, maar tegen wil en dank. Dat Wolfgang Amadeus Phoenix ook overtwater succes had en er zelfs een Grammy won, was niet helemaal gepland. De band doet in principe niet aan vrolijke overwinningsrondjes, maar put voor dit festivalconcert toch gretig uit zijn internationale doorbraakalbum, gekoppeld aan de topsingles uit de vorige albums, maar nooit eenvoudigweg vrijblijvend.
Zo worden de songs vlotjes aan elkaar geregen: onverwoestbare vroege single “If I Ever Feel Better” krijgt bijvoorbeeld een streepje “Funky Squaredance” als coda. Middenin de set gaat de zanger even liggen om de band het meer experimentele “Sunskrupt!” te laten spelen, waarin de titelsong van het nieuwe album tussen het “Love Like A Sunset”-tweeluik uit Wolfgang Amadeus Phoenix geplakt wordt. Een hitfestijn onderbreken voor een lap broeierige krautrock: we kunnen er alleen maar enthousiast over zijn.
Een uur lang is Phoenix dus zijn ongrijpbare Franse zelve. Ze spelen de hits, maar met een angeltje en een lichtshow waarvoor je felicitaties van de jury zou krijgen op de Ecole des Beaux-Arts in Parijs. Een gigantisch led-scherm, maar het wordt enkel ingeschakeld om wat kleurvlakken te tonen. Nu eens flitsende discokleuren, dan weer monochroom rood of wit en tijdens “Lisztomania” een gigantische foto van een Franse tuin met een onduidelijk paleis op de achtergrond. Voor dat soort ongein een duur scherm installeren dat bovendien nauwelijks de helft van de set gebruikt wordt: wij kunnen dat soort humor ten zeerste waarderen.
Ondanks de alom vrolijk dansende meisjes tijdens “Too Young” en de andere hits, vrezen we echter dat dit geweldige concert niet veel verder dan de eerste rijen superfans raakte, ondanks de lijzige poging tot publieksmennerij van Thomas Mars. Anderzijds was dit misschien wel de perfecte, licht-ironische respons voor zo veel onderkoelde anti-popsterrerij, want zelfs de grootste Phoenix-leek kon niet anders dan toegeven dat dit een uitstekend optreden van een al te onderschatte band was. Heel wat namen die hoger op de affiche prijkten, zagen we niet aan de enkels van dit Phoenix komen.
