Een hardcover van net geen 160 pagina’s, voorzien van het label “Getekend”: Miss Endicott dient zich aan als een indrukwekkende, doorwrochte strip. Niets is minder waar. Halfweg kon het ons eerlijk gezegd al geen barst meer schelen hoe het zou aflopen met het dubbelleven van het hoofdpersonage.
Xavier Fourquemin, de in België wonende Fransman die we kennen van reeksen als Outlaw en Alban, vormde voor Miss Endicott een team met Jean-Christophe Derrien. De scenarist, een veelschrijver, konden we bij ons tot nog toe enkel leren kennen door een deeltje van een reeks bij de ter ziele gegane dumpuitgeverij Talent. Hun gezamenlijke geesteskind verscheen al in 2007 in het Frans. De twee delen van toen zijn in het Nederlands een lijvig boek geworden.
Slecht is het idee van Derrien niet: Prudence Endicott past overdag op de kleine Kevin; ’s nachts dwaalt ze door de gure straten van het 19e-eeuwse Londen om de armen van dienst te zijn. Op een van haar missies ontdekt ze de onderwereld, een gangenstelsel onder de stad waar de Vergetenen leven. Prudence is een doorzetter en niet te beroerd om in een donkere kroeg stevige manskerels te lijf te gaan. Dat levert haar al snel de nodige avonturen én tegenslagen op. Wanneer de beweegredenen van de tegenspelers duidelijk worden, is het hek helemaal van de dam.
Om de afloop van het verhaal extra cachet te geven, introduceert Derrien een streepje steampunk. Het hele gebeuren is ondertussen echter nietszeggend geworden. Terwijl er wat wordt gerommeld met een grote revolutie, zwalpt de strip nergens heen. De ingrediënten lijken zo uit zondagse kinderteevee weggelopen te zijn: wat loze actie, enkele rare snuiters en zo nu en dan een grappig bedoelde passage. Een verhaallijn uitdiepen zit er niet in. De in zeven haasten afgehaspelde dood van een moeder bijvoorbeeld, had best wat meer invloed mogen hebben op de andere protagonisten.
De karikaturale koppen van Fourquemin zijn zowat het enige dat Miss Endicott de moeite maakt. Helaas verzinken ze in een moeras van fletse bruintinten. De bijzonder ongeïnspireerde inkleuring benadrukt het richtingloze van de strip en maakt alles tot een vlakke brij. Kortom: ander en beter.
