Pollenis Wave Machines tweede album en het is hen gelukt om het niveau nog aanzienlijk op te trekken. “Pollen” is verslavend mooi geworden. Hun debuut, Wave if You are Really There, was ook al de moeite waard, alleen al voor het onvergetelijke “Keep the Lights On” dat in 2011 bovendien een UK Award mocht ontvangen voor beste video choreografie.
Wave Machines gebruikt veel atmosferische synthesizergeluiden, drums en elektrische gitaren als melodische accenten. Het klinkt soms alsof het viertal uit Liverpool de synths en gitaren samen het volle geluid van een kerkorgel doen vormen. Vooral in de tragere, meer melancholische nummers op het tweede deel van het album. Dat geeft een heel mooi effect, een beetje zoals een kruising tussen Tame Impala en het koude, machinale van Chromatics.
enola:Live kan het niet natuurlijk maar hebben jullie op het album een kerkorgel gebruikt? En in de tragere songs klinkt de falsettosamenzang soms heilig, met een serieuzere bedoeling dan opwinding veroorzaken, bijna alsof ze in een kerk gezongen zijn.
Bruzon: “We hebben geen orgel gebruikt op het album. Maar we repeteren wel in een oud kerkgebouw. Wel, niet echt in het hoofdgebouw, niet in het echoënde deel. In een soort bijruimte. We hebben wel bepaalde geluiden in het echoënde deel opgenomen om het ambienteffect te kunnen krijgen dat we graag op de plaat wilden. Dus dat heb je goed opgemerkt. En wat zang betreft, ja, we waren in dit album echt van plan om naast enkele nummers als “Keep the Lights On” een beetje serieuzer geluid te krijgen. Om dezelfde reden had ik me ook voorgenomen om naast het falsetto ook wat meer nummers in een lager register te zingen.”
enola: Wie houdt zich bezig met de ideeën voor jullie video’s?
Tim Bruzon (zanger, gitaar): “Van “Keep the Lights On” of in het algemeen? Dat hangt er vanaf. Maar meestal loopt het zo dat we eerst beslissen met wie we willen werken, iemand die ook met ons wil werken. Die zegt dan: ‘Ik heb een idee, of twee of drie ideeën.’ Die bespreken we dan onderling tot we een idee hebben dat we allebei leuk zouden vinden. Maar natuurlijk is het bedenken van een idee en vervolgens tot een video komen die dat idee ook echt laat zien, niet altijd straight forward. Het kan (leuk zijn: red.). Het zou (leuk moeten zijn: red). Ik vind altijd dat video’s maken veel plezieriger zou moeten zijn dan het echt is. Daarom heb ik voor een aantal video’s beslist dat ik niet meer wou dat we er zelf in zaten. Bij “Keep the Lights On” op ons vorige album was ik op dat punt beland. Ik had er geen plezier aan gehad om er een te maken. Ik weet niet meer juist wat er gebeurd was maar ik wou er deze keer niet meer in. Toen stuurde een kerel met de naam Aneil Karia ons een mail met zes ideeën of zo. Helemaal onderaan stond niet meer dan: forensische wetenschappers dansen op de plaats van een misdaad. Dat vond ik een ontzettend cool idee. Dus zo is dat gegaan.”
enola: En de video voor “Ill Fit”, met de lucht en de gebouwen? Met heel sterke, grafische beelden van betonnen torengebouwen. Zo hebben we er in België ook, de Boerentoren in Antwerpen bijvoorbeeld.
Bruzon: “Die video is van de hand van de kerel die ook het artwork van onze albums doet, Scott Spencer. Een van zijn vrienden ontwikkelde een speciale techniek. Het is erg arbeidsintensief. Een beetje zoals stop frame animation. Je moet met een camera voor het gebouw staan, een stapje opzij doen, weer een foto nemen, en zo helemaal rond het gebouw. Dat duurt langer dan een uur. Daarna moet je alles nog bewerken in de computer.”
enola: “Walk Before I Run” is hoewel het erg goed bij het geluid van het album aansluit toch een heel ander soort nummer. Een beetje zoals “I Am Not The One” of iets anders van The Cars. Zij hebben meer nummers die drijven op een soort rotatie onderaan. Zo’n nummer waarbij je iemand eenzaam in de auto voor zich uit ziet zingen.
Bruzon: “Ja. Die song heb ik op het einde van het proces geschreven. Ik keek naar het geheel van het album en vroeg me af wat er nog ontbrak. Het is een liedje waarin ik wat meer de traditionele weg opging, bijvoorbeeld met de drumbeats. Je bedoelt toch “Who is gonna Drive You Home”? (zingt het perfect na, maar dan in falsetto). Ja, de structuur en het algemene gevoel ervan is inderdaad wat traditioneler. Maar Lexxx, die het album heeft gecoproducet, heeft het arrangement serieus verknipt in het begin en heeft wat ambient structuurdeeltjes toegevoegd. Hij heeft echt geholpen om de atmosfeer wat op te trekken.”
enola: Sommige muziek is geschikt om op te wandelen, sommige om op te fietsen,… Welke beweging associeer jij met jullie muziek?
Bruzon: “Ik zou zeggen dat het tempo van het merendeel van de liedjes waarschijnlijk wel geschikt is om op te joggen. Ja. Als je in die mediterende staat wilt geraken die joggen je brengt, denk ik dat onze muziek je daarbij misschien wel kan helpen.
enola: Valt “Ill Fit” daar ook onder? Nee toch, dat is meer geschikt om op te lapdansen.
Bruzon: “Juist, daarop kan je inderdaad moeilijk joggen. Ik neem aan dat daar inderdaad wel een sexy groove in zit. Nu je het zegt: ‘Wiebelen, stop, en verder wiebelen.’ Ja, dat is er inderdaad volledig op. En we vinden het uiteraard helemaal niet erg dat het een lapdance song zou kunnen zijn (lacht).”
enola: Wat is je favoriete instrument?
Bruzon: “Van nature trekken keyboards me het meeste aan, omdat ik opgeleid ben als organist in de muziekschool toen ik klein was. Dat gaat me natuurlijker af. Als ik gitaar speel (Bruzon speelt elektrische gitaar in de band) moet ik toch altijd nog een beetje nadenken, dat gaat minder intuïtief.
enola: Organist; dus je kan ook voetenwerk spelen? Waarom gebruik je het instrument dan niet in je muziek? Heeft de kerk waarin jullie repeteren eigenlijk nog een orgel?
Bruzon:“Nee, waar het orgel vroeger stond is nu gewoon een lege huls. Het is nog wel een hele mooie lege huls, maar dat is toch jammer. Toen de kerk twintig of dertig jaar geleden dichtging hebben ze dat allemaal gesloopt, waarschijnlijk omdat het te duur was om te herstellen of te onderhouden.”
enola: Speel je ooit covers?
Bruzon: “Daar ben ik eigenlijk echt slecht in. Ik heb ook helemaal geen coverrepertoire. Maar, voor een interview in Frankrijk volgende week moeten we er toch een spelen. Dus hebben we onze hoofden eens bij elkaar gestoken en beslist welk nummer we gaan doen. Ken je The Shoes? Ik heb een song voor hen geschreven, op hun album. Maar ze hebben ook samengewerkt met Esser, “Stay the Same”. Dat vind ik een heel mooi nummer en ook gewoon echt heel goed, dus dat wordt het. Dus nee, normaal geen covers. Maar nu, heel binnenkort, toevallig wel eens.”
enola: Je koos een song van nu, van dit tijdperk. Hou je niet van oudere muziek?
Bruzon: “Jawel (zucht berustend). Maar, er zijn waarschijnlijk heel veel liedjes die ik zou willen coveren. Te veel. Zo veel dat het moeilijk is om te kiezen. En dit kwam in me op.
enola: Op deze manier help je een andere band aan aandacht.
Bruzon: “Ook. Maar ze krijgen al veel aandacht in Frankrijk. Daar hebben ze ons vast niet voor nodig. Maar ja, inderdaad.”
enola: Is er een soort muziek waar je een hekel aan hebt?
Bruzon: “Ik betrap mezelf erop dat ik behoorlijk boos kan worden als ik heel domme popmuziek hoor. En dan bedoel ik niet het type pop als “Barbie Girl” van Aqua of zo. Wel dingen die willen klinken als een serieus stukje songwriting maar niet voorbij het cliché geraken. Dat stoort me een beetje, dan denk ik: ‘Dat is gewoonweg een beetje lui. Doe beter je best.’ Als je voor het geld gaat, zijn clichés natuurlijk een veilige weg, dus ik begrijp wel waarom sommigen het doen. Maar daar wil ik mijn tijd niet aan besteden.
enola: Zou je ooit met een vrouwelijke gastzangeres willen werken, en wie dan?
Bruzon: “Daar heb ik over nagedacht. Omdat ik schrijf voor een nogal hoog stemregister. We kunnen zelf behoorlijk hoog zingen maar soms denk ik dat het fijn zou zijn als er wat meisjes bij waren, gewoon om nog een tikje hoger te kunnen gaan. Maar het is niet iets wat we onderling ooit echt besproken hebben.”
enola: Maar ik geef je toestemming om een vrouwelijke artiest te kiezen, levend of dood.
Bruzon: “Een vrouwelijke artiest wiens stem me aanstaat? (beslist heel snel) Weet je wat, dan blijf ik nu weer bij iets behoorlijk eigentijds. Gewoon omdat ik de laatste tijd veel naar het album van Grimes heb geluisterd. Echt veel. Haar stem vind ik echt interessant en cool. Dat is de stem die me op dit moment bezighoudt. En als ik iemand uit het verleden moet kiezen, dan zou ik waarschijnlijk Joni Mitchell vragen om terug te komen, om bij ons wat backing vocals in te zingen.
enola: De singles “Ill Fit” en “I Hold Loneliness” hebben eenzelfde dansbare, sexy mood als “Keep The Lights On”. Maar de titeltrack “Pollen” is veel weidser en doet me aan Sigur Rós denken. Het broeit op een gelijkaardige, instrumentale manier, en het bouwt langzaam op.
Bruzon: “Ik was eigenlijk van plan om nog drums toe te voegen aan het einde en die te laten opbouwen maar toen dacht ik letterlijk: “Laat ik het maar laten zoals het is want als ik dat ook nog doe, lijkt het misschien echt wel te veel op Sigur Rós.” Weet je, ik krijg veel referenties te horen en vaak zitten ze ver naast waar ik eigenlijk zelf aan dacht (lacht). Well done. You are in tune.”
enola: Bedankt!
