Het was bijna zó exclusief dat we met z’n allen stiekem hadden kunnen afspreken dat het fantastisch was, maar dat bleek niet nodig. Rhye legde de lat hoog met Woman en ging er vanavond gezwind over in de Witloof Bar.
Door andere concerten in de Orangerie en de Rotonde, is de Witloof Bar vanavond een uiterst gemakkelijke prooi voor de op het internet gecreëerde buzz die Rhye vanavond met zich meezeult. Omdat er ook nog eens stoelen staan, werden er slechts een hondertal kaartjes aan de man gebracht, een aantal dat bijna onmiddellijk uitverkocht was, en dat was bij een veelvoud ook wel gelukt. Opmerkelijk is dat debuutplaat Woman pas deze week verscheen en de meesten hier hun aanwezigheid dus puur baseren op de singles “Open” en “The Fall”. Het is een publiek dat doet vermoeden dat Tiany Kiriloff de rol van portier streng uitvoert; zilver geverfde haren en leggings of T-shirts met hippe prints komen er makkelijk in.
Met een reputatie om hoog te houden, hoe vreemd dat ook lijkt voor een duo dat nog amper shows deed, laten Milosh en Hannibal niets aan het toeval over en brengen ze vijf muzikanten mee: een drummer, een bassist, een keyboardspeler en dan nog twee stuks die de strijkers en blazers onder elkaar verdelen. Dat blijkt de goede keuze: opener “Verse” stelt meteen gerust, terwijl YouTube beelden van een show in LA ons nog richting voorzichtigheid duwden. Veel heeft natuurlijk te maken met de sfeer en intimiteit die wordt gecreëerd. Dat er vanavond bij kaarslicht wordt opgetreden, past in het plaatje en het scherpt de zintuigen. Te weinig licht voor Instagram, dat dan weer wel.
Milosh blijkt ook geweldig bij stem en is totaal geen slechtere zanger dan op plaat. Het halfbakken excuus dat de band moe is en nog maar net van Londen naar Brussel is afgezakt, is helemaal niet nodig. Aanvankelijk blijven de nummers trouw aan de albumversies, zoals “3 Days”, of het mantra “Woman”, die beiden snel afgehandeld worden. Daarna — misschien ook wel omdat de band nog niet zo veel materiaal heeft — worden de nummers frivoler en vooral meer uitgesponnen, met ruimte voor improvisatie. “The Fall” kan rekenen op een enthousiast herkenningsapplaus, maar schakelt halverwege een versnelling terug en is aan het eind bijna een andere song.
Een hoeksteen is (uiteraard!) “Open”, heerlijk ongedwongen en ook weer zonder verplicht sluitingsuur. Het zou ons niet verbazen moest het een paar aanwezige koppeltjes verleiden om van het afwezige licht gebruik te maken om elkaar eens goed te bepotelen, maar langs de andere kant: te veel van dit concert wil je nu ook weer niet missen. Afsluiter wordt “It’s Over”, een nummer van Milosh uit een nog niet zo ver verleden. Door het Rhye-arrangement sluit het perfect aan bij deze set, iets wat het tekstueel sowieso al doet: “Everything’s so temporary, I should’ve known.” Tijdelijk inderdaad, zo ook dit heerlijk uurtje Rhye.
Dat de voorraad meegebracht vinyl achteraf over de geïmproviseerde toonbank vliegt, illustreert dat heel wat aanwezigen graag een tastbare herinnering mee naar huis nemen. Het was vanavond dan ook een uniek optreden van een Europese mini-tournee waarbij alleen Londen, Brussel, Parijs en Berlijn aangedaan worden. Uiteraard zien we Rhye nog terug. Maar met zekerheid niet meer in zo’n intieme slaapkamersfeer.
