Als iemand het imaginair België van de twintigste eeuw heeft helpen vormgeven, dan Ever Meulen. Zijn automobielen zijn nu gebundeld in het fraaie boekwerk Automotiv. Zelden zag de bolide er zo aantrekkelijk uit, als wanneer die in de wereld gezet wordt door Ever Meulen.
Zelfs zonder zijn naam te kennen, zit Ever Meulen in het collectieve geheugen van menig inwoner van dit land. Wie tussen de jaren zeventig en vandaag al eens door krantenwinkels, boekhandels of platenzaken liep, heeft tekeningen van de man gezien, met als gevolg dat wanneer je bewust een tekeningen van Ever Meulen bekijkt, die hoe dan ook iets vertrouwds uitstraalt.
In de nieuwe bundel Automotiv komt die vertrouwdheid meer dan ooit aan de oppervlakte. Het boek is opgehangen aan wagens, de grote liefde van de tekenaar. En wagens, die zijn nu eenmaal in het echte leven alomtegenwoordig. Alleen wordt die alledaagse, vertrouwde werkelijkheid net iets leuker wanneer Ever Meulen er mee aan de slag gaat.
De reden daartoe is schijnbaar eenvoudig: Ever Meulen romantiseert de werkelijkheid, maar dan op zo’n manier dat het geloofwaardig wordt, je de wereld opnieuw bekijkt zoals een kind dat doet: waar nodig wordt de werkelijkheid aangevuld met fantasie tot een nieuwe, fraaiere versie van de werkelijkheid ontstaat in de ogen van de kijker.
Daarbij heeft Ever Meulen één onoverbrugbare streep voor op al de rest: zijn tekentalent. Plots worden de fantasieën werkelijkheid, althans op papier. Als een soort Panamarenko van het witte vel creëert Ever Meulen een geïdealiseerde wereld waarin je graag echt zou toeven.
Zeker wanneer auto’s het centrale punt vormen van die wereld. Wagens die in de wereld van vandaag lang niet meer de godenstatus die ze ooit droegen, zonder dat iemand daar aan twijfelde. Het zijn vervuilers, bronnen van doden en gewonden en, nu meer dan ooit, ze zijn lelijk. Met al het technisch vernuft dat vandaag de dag door de auto-industrie ingehuurd wordt voor het ontwerpen van nieuwe wagens, zou je verwachten dat toch iemand op het idee zou komen nog eens een wagen te ontwerpen waarbij wanneer iemand er een blik op werpt, een bewonderend wow weerklinkt.
Die wensdroom lijkt vooralsnog geen werkelijkheid te worden, behalve dan in de wereld van Automotiv, waarin Ever Meulen, die zelf hier en daar voor commentaar zorgt, zijn wagenpark bij elkaar brengt. Meulen, of eerder: Vermeulen, neemt ons mee terug naar het prille begin, met “De test”, een verhaal dat hij tijdens de zomervakantie van 1960 als veertienjarige op papier zette. De tekeningen ogen nog wat kig, maar de wagens! De wagens! Die zijn juweeltjes, alsof de jongeman op school niets anders geleerd heeft dan het tekenen van Amerikaanse sleeën.
Vanaf dan gaat het full speed voorwaarts, pagina na pagina vliegen illustraties uit Humo, The New Yorker, Oor, De Standaard, oude schetsen, ontwerpen en noem maar op je om de oren, tot, met het dichtklappen van het boek, de werkelijkheid waaruit Automotiv je heeft weggerukt, onwerkelijk aandoet.
