In 2000 bracht het Canadese trio The Be Good Tanyas hun debuutplaat Blue Horse uit. Daarop was de heerlijke folkrocksong “Light Enough To Travel” terug te vinden, met Frazey Ford die haast onverstaanbaar de woorden neuzelt en een drijvend ritme dat niet zou misstaan als tempo van de trein die de hoes van de cd siert. “Dogsong aka Sleep Dog Lullaby” laat Sam Parton aan het woord en meteen ook haar talent om vandaag en nu een zelfgeschreven nummer in de stijl van toen te brengen. Trish Klein is de derde Tanya, mulitinstrumentaliste en harmony-vocal par excellence. De drie leden weten als geen ander americana te brengen zoals het hoort.
In 2003 volgt Chinatown. Opnieuw een verzameling traditionals en originele nummers die de sfeer van het Wilde (maar o zo rustige) Westen oproepen. In “Ship Out On The Sea” zwalpt Ford heen en weer terwijl de banjo de rechte lijn probeert te behouden. De samenzang en de melodie maken het nummer echter meteen onmisbaar in een repertoir dat aaneenhangt met twijfelende tristesse en teleurstelling. “Junkie Song” brengt opnieuw een pijnlijk hedendaags thema aan bod, verpakt in een nummer dat door de goudzoekers gebracht kon worden. Ford is deze keer de schuldige componiste en het is ook zij die het van Townes Van Zandt geleende “Waiting Around To Die” naar kille (muzikale) hoogtes tilt. De sfeer van The Cowboy Junkies is hier niet veraf; dat beiden uit Canada komen, lijkt ons niet echt de oorzaak. Talent voor het vinden van de juiste toon en sfeer zal veel eerder bijdragen tot hoe beide groepen recht naar die krop in de keel vliegen.
2007 was het jaar waarin The Be Good Tanyas hun laatste cd op de muziekmarkt wierpen. Op Hello Love staat een van Fords meest confessionele nummers. “Ootischenia” vertelt het verhaal van de vlucht van haar familie vanuit Amerika naar Canada en hoe haar jeugd er geen was waar ze prettige herinneringen aan overhield. Dezelfde sfeer en bittere observaties vinden we terug in het Lindsay-nummer “Scattered Leaves”. Neil Youngs “For The Turnstiles” is herleid tot de essentie en heropgebouwd tot een Be Good Tanyas klassieker. Want of het nu een traditional of een cover betreft, de drie dames weten perfect hoe ze moeten klinken om hun eigen geluid te behouden.
2012 brengt ons nu een verzamel-cd van de groep. Geen Best Of, geen Greatest Hits maar simpelweg A Collection, waarop onder andere alle bovenstaand beschreven nummers terug te vinden zijn. Twee nieuwe nummers werden aan de collectie toegevoegd. “Little Black Bear” is een rustige lullaby die geen nieuwe wendingen in het Be Good Tanya-universum voorspelt. Afsluiter van de cd is het nieuwe “Gospel Song”. Ford sleept zich door het zelfgeschreven nummer en laat haar stem trillen als was het het laatste blaadje aan een verder akelig kale boom. Holding on for dear life, en zo hebben we The Be Good Tanyas heel graag.
Er bestaat een ongeschreven regel in muziekland die zegt dat verzamelplaten een carrière-ommekeer betekenen. Of The Be Good Tanyas ook die intentie hebben, is niet duidelijk. Vijf jaar stilte is nu ook weer niet zo uitzonderlijk, maar we zijn toch vooral benieuwd naar wat hierna volgt. We hopen dat een changement de parcours niet tot de plannen behoort, maar indien dat toch het geval is, verwachten we geen teleurstellende vruchten van deze drie americana-talenten. Deze A Collection is dan alvast een zeer waardig document van wat er geweest is.
