Dirty Projectors :: Swing Lo Magellan

82828809

Stellen dat de jongens en meisjes van Dirty Projectors een bende rare kwieten zijn, kan tellen als understatement. Zo durven ze wel eens tot twaalf uur per dag te repeteren om muziek te kunnen maken die dan wel een radicaal eigen sound heeft, maar ook alle kanten tegelijk uit schiet, vaak meer hapert dan vloeit, en dan nog eens een voor de indiewereld erg ongewone technische bagage aan de dag legt.

Maar tegelijkertijd hebben die rare kwieten onder leiding van David Longstreth wel een popgevoel van jewelste, wat songs oplevert die vaak bijzonder catchy zijn ondanks de haast over-the-top moeilijkdoenerij. Met vorige plaat Bitte Orca wist de band zo bijvoorbeeld een kleine doorbraak te forceren door het R&B-genre zowat binnenstebuiten te keren. Het leverde hen zelfs de bewondering op van enkele illustere figuren uit de hiphopwereld zoals The Roots en niet in het minst Jay-Z en Beyoncé. Met het opvallende nummer “Stillness Is The Move” had de band zelfs een bescheiden indiehitje te pakken. Als kers op de taart werkte de band afgelopen jaar nog eens samen met Iceland’s wackiest Björk voor een korte EP.

Dirty Projectors zou echter Dirty Projectors niet zijn als ze het succes van Bitte Orca nog eens gewoon zouden overdoen, en dus doet de band op nieuwste worp Swing Lo Magellan (tja, de titels worden er niet minder nonsensicaal op) gewoon zijn eigen zin. Natuurlijk zijn de zwaartepunten van het geluid identiek: koortjes van zangeressen die nogal zotte dingen doen met hun stemmen, stuiterende ritmes en vervormde gitaartjes en synthesizers vormen de ondergrond waarboven Longstreth zijn cryptische teksten te horen brengt over alles wat zich grofweg tussen de liefde (“See What She Seeing”) en kritiek op de “occupy” bewegingen (“Gun Has No Trigger”) bevindt. Maar waar de nadruk bij Bitte Orca op R&B lag, is dat hier vooral een subtiele klemtoon op Amerikaanse folk en classic rock. De braafste referentie daaraan is ongetwijfeld te vinden in de titeltrack, waarin zelfs geen vreemde koortjes of tegendraadse ritmes te horen zijn en waarin we David Longstreth zijn beste Bob Dylanimitatie horen neerzetten. Charmant, maar het is wel de uitzondering die de regel bevestigt. “Just From Chevron” lijkt aanvankelijk ook een gezapig modern folknummer op z’n Grizzly Bears, maar dat wordt al snel door de mangel gehaald met een hortend ritme en bizarre gitaarriedels die er duidelijk de Dirty Projectorsstempel op zetten.

Swing Lo Magellan is een plaat die zich pas na verscheidene luisterbeurten een beetje begint prijs te geven, terwijl Bitte Orca er net in slaagde de aandacht meteen op te eisen door een relatief rechttoe rechtaan aanpak. En hoewel de merites van een plaat niet zouden mogen afgemeten worden tegenover vroegere successen, doet iedereen dat toch, dus bij dezen gooien we het er maar meteen uit: Swing Lo Magellan is een goede plaat, maar niet zo goed als zijn voorganger. Wie fan was van het voorgaande werk zal deze nieuwe worp wellicht sterk kunnen appreciëren, maar erg veel nieuwe fans zullen ze hier vermoedelijk niet mee oprapen.

Dat ligt voornamelijk aan het songmateriaal dat minder direct aanspreekt, minder samenklit (dat beoogde Longstreth ook, hij wou gewoon een verzameling songs schrijven) en helaas ook simpelweg minder sterk is dan voorheen . Hoewel met “The Socialites” geprobeerd wordt om een opvolger voor “Stillness Is The Move” te schrijven (nu ja, het is ook gewoon een solonummer voor Amber Coffman), kan het niet dezelfde meeslependheid bereiken en kan het nummer niet tot de beste op Swing Lo Magellan gerekend worden. Nee, dan liever “Unto Caesar” met zijn breed uitwaaierend refrein, zelfrelativerend gebabbel en gegiechel aan het einde en ronduit catchy melodieën. Nog een hoogtepunt is “Dance For You” dat in het midden even richting Disneyland wordt gekatapulteerd door middel van wat strijkers en vervolgens een ronkende gitaarsolo, of “About To Die” waarin een heerlijk rijk arrangement gekleurd wordt door strijkers en de haperende stemmetjes van Coffman en Haley Dekle.

Uiteindelijk kan er over elke track op Swing Lo Magellan heel wat positiefs verteld worden, maar het feit dat Longstreth dit keer niet geprobeerd heeft om het album als geheel te concipiëren maar gefocust heeft op de afzonderlijke songs, kan geen onverdeeld succes genoemd worden. Hoewel Swing Lo Magellan nog steeds een torenhoge creativiteit aan de dag legt en vaak erg sterk songmateriaal bevat, moet het toch de duimen leggen voor voorlopig magnum opus Bitte Orca.

Dirty Projectors speelt op 20 oktober in de Ancienne Belgique.

7.5
Release:
2012
http://dirtyprojectors.net/
Domino

verwant

Dirty Projectors :: Lamp Lit Prose

Dirty Projectors is terug van kort weggeweest, but what...

Dirty Projectors :: Dirty Projectors

Breakup-plaat #378921034. Dirty Projectors frontman David Longstreth brak met...

Extra Life :: Made Flesh

Naargelang je oren al wat meer te verwerken hebben...

The Roots werkt met Dirty Projectors

The Roots heeft zijn eind juni te verschijnen elfde...

Dirty Projectors :: Bitte Orca

De avant-gardistische pop van Dirty Projectors heeft altijd gebalanceerd...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in