PUKKELPOP 2012 :: Marquee, zaterdag 18 augustus

Neen! Niet weer een hete tent in! Maar toch. Zelfs op de heetste dag van het jaar blijven we maar in die sauna’s duiken. Dat er wel wat goeds te vinden is in de Marquee vandaag, immers. En route!

De verrukkelijke vijftien van Pukkelpop:

Wie meer Pukkelverslag wil, klikt voor de langere verslagen van de vijftien beste concerten hieronder.

Haa, een groepje dat “de nieuwe Strokes” genoemd wordt, dat hadden we nog niet gehoord. Deze keer is het de beurt aan Howler, en zoals wel vaker blijkt zo’n label nu ook weer niet zoveel te betekenen. Ja, frontman Jordan Gatesmith heeft de arrogantie en soms ook wel de stem van Julian Casablancas, en ja, er wordt hier lekker gerammeld, maar daar stopt het ook. Howler heeft héél wat minder zin voor melodie, en de songs blijven daardoor zelden hangen. Gelukkig heeft de band met “Back Of Your Neck” een klein maar makkelijk meebrulbaar festivalanthem op zak (niet moeilijk, met een refrein dat louter uit oooh-oooh-ooohs bestaat), anders had die pompeuze drumstelbeklimming van Gatesmith aan het einde van het optreden wel van een erg groot gebrek aan realiteitszin getuigd.

Veel dertigers in de Marquee voor Bob Mould (u hoort hem te kennen van Sugar en Hüsker Dü). Hij heeft een nieuw album te promoten en doet dat door Sugar-classic Copper Blue in een rotvaart te spelen. De songs blijven even sterk, maar krijgen een iets potige uitvoering mee, waardoor de subtiliteiten en popgevoeligheid die van “Hoover Dam”, “Changes” en “If I Can’t Change your Mind” onverwoestbare powerpopklassiekers maakt. Niettemin: fijn om deze songs nog eens live te horen en alle respect voor Mould, die op zijn eenenvijftigste zonder pauze 45 minuten topsongs aaneen breit.

En dan ligt Pukkelpop één minuut volledig stil.

En als er iets eigenlijk niet past na een dergelijke minuut stilte, dan zijn het wel de wild in het rond shockerende schoffies van Odd Future Wolf Gang Kill Them All (OFWGKTA voor de tongleningen, Odd Future voor de hipsters en Odje voor de vrienden). Maar we verwachten wel wat van dit zootje ongeregeld. Na enkele download-only mixtapes, wisten Goblin en Odd Future Tape Vol. 2 de breed grijnzende puber in (mvm) aan te spreken. Het concert begint met enkel DJ Mike G op het podium en Tyler, Domo Genesis en twee kornuiten (wiens naam we niet verstaan hebben) woest rappend in de frontstage. De beats zijn strak, inventief en opzwepend, de raps nauwelijks verstaanbaar. Maar dat deert bij momenten nauwelijks: een halve Marquee gaat uit zijn dak op de stotterende beat van “Yonkers”, roept “Gang” wanneer Tyler “Wolf” zegt, en vindt het algeheel behoorlijk swag. Verder waren flarden “Bitch Suck Dick”, “Ned Flanders” en “50” te horen, maar onthouden we vooral attitude en een geluidsbrij die we kennen van hiphopconcerten waar ze met zijn vieren door elkaar brallen. Geen Earl overigens, maar zijn scabreuze”ERAP” mocht wel over de P.A. terwijl de band aan het eind van het concert een halve garderobe het publiek in flikkerde. Welja: er viel op te dansen en het was bij wijlen best geestig, maar doe ons voorlopig toch maar de cd.

“Bedankt om hier allemaal te zijn. We weten dat jullie heel wat opties hadden,” laat Jeff Tweedy weten aan de opvallend lege Marquee. Pijnlijk lege ook, want Wilco is een monument en die hoor je te koesteren, zo’n band die in principe niet kan tegenvallen, als je kijkt naar het technisch vermogen van de muzikanten en de kwaliteit van de back catalogue. Een band ook die maturiteit en rust uitstraalt, al gaat het er op het podium uiteraard niet altijd rustig aan toe. “You still love rock and roll,” zong Tweedy in opener “Misunderstood”, waarop het publiek met een luid gejuich bevestigde. Uitbarstingen volgden, alsook een vertoning van intrinsieke kwaliteit, die al het voorgaande van de dag een stapje achteruit zette. Meer nog in het nieuwe, Radiohead-achtige “Art Of Almost”, waarin gitarist Nels Cline voor het eerst zijn duivels ontbond in zo’n magistrale solo dat je alleen maar vastgenageld aan de grond kon staan kijken. De trend was gezet voor een wervelend optreden waarin de band uit zijn hele geschiedenis plukte. Een ode aan de professionaliteit.

Beeld:
Jan Van den Bulck

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

PUKKELPOP 2012 :: Bits & Pieces, donderdag 16 augustus

En dat het warm is, zullen we geweten...

PUKKELPOP 2012 :: Bits & Pieces, vrijdag 17 augustus

Aangezien we op deze vrijdagmorgen reeds onmenselijk vroeg...

PUKKELPOP 2012 :: Bits & Pieces, zaterdag 18 augustus

Stukken en brokken: zo voelen we ons zelf als...

PUKKELPOP 2012 :: Castello, zaterdag 18 augustus

Een echte hipster laat zich niet afschrikken door een...

PUKKELPOP 2012 :: Club, donderdag 16 augustus

Ha de Club, het podium waar je het verst...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in