PUKKELPOP 2012: Grandaddy:: vrijdag 17 augustus, Marquee

Toen Jason Lytle in 2006 aankondigde dat het verhaal van Grandaddy uitgezongen was, ging dit als een schok door de muziekminnende wereld. Hun laatste album Just Like the Fambly Cat had dan wel niet meer de grandeur van het voorgaande werk, de redenen voor de split — vooral financieel — voelden wrang aan.

Zes jaar later hadden ze er even aan getwijfeld of het een goed idee was om na de stop en de soloprojecten terug samen te komen. Het leek een grap, maar Jason Lytle, die er nog steeds dezelfde uitzag als destijds, was serieus. Het publiek in de volgelopen Marquee maakte snel duidelijk waarom dit vreemd klonk want Grandaddy bracht een van dé concerten van deze Pukkelpop-editie. Jammer genoeg lijkt de reünie van korte duur te worden, al mag een mens natuurlijk altijd hopen.

Het voordeel van een reünie is dat je een best of van je songs kan brengen, wat de Californiërs ook deden. De betere nummers van Sumday, Under The Western Freeway en vooral klassieker The Sophtware Slump stonden op het programma, waardoor het optreden één grote nostalgische meezingshow werd. De nadruk kwam eerst op Sumday te liggen met “El Caminos In The West”, “Now It’s On” en “”Yeah” Is What We Had”. Intussen genoot het publiek niet alleen van de drie eerste songs, maar ook van de grappige, nostalgische visuals. Lytle genoot eerder van zijn fles wijn, leek het, en was nog steeds zijn verlegen zelf.

De plankenvloeren van de Marquee daverden tijdens de combo “The Crystal Lake” en “A.M. 180”, ook wel het meest dansbare moment van de set. Het eerste kreeg af te rekenen met een opvallend zware bas in de bridge, bij het tweede ontplofte de zaal pas echt. Tijd voor wat rust, dachten de Amerikanen en dat kwam er met de in elkaar overvloeiende “My Small Love” en “Levitz”, de minder bekende eend in de bijt. “Chartsengrafs” bracht terug stevigheid in de set, net als “Summer Here Kids”, waarop mensen zich de longen uit het lijf meeschreeuwden.

Het meest magische moment hield Grandaddy voor het einde van de set, toen ze na “Stray Dog & The Chocolate Shake” aanstalten maakten om ermee op te houden. Een uitzinnig applaus volgde, alsook overleg tussen de bandleden om dan toch nog “He’s Simple, He’s Dumb, He’s The Pilot” te brengen, ongetwijfeld hun meest iconische nummer. Beter hadden ze dit schitterend nostalgieconcert niet kunnen eindigen. Hopelijk stappen ze na de respons op hun festivalshows af van het idee om het bij een aantal optredens te houden. Breng Grandaddy terug naar ons land voor een langere set in een zaal, alstublieft.

http://grandaddymusic.com/
Beeld:
Pieter Verhaeghe

aanraders

verwant

Grandaddy :: Blu Wav

Toen Jason Lytle en zijn kompanen de stekker uit...

Best OF: kerstdeuntjes, deel 3

Geef toe: meestal zijn ze uw aandacht niet waard,...

Grandaddy

24 april 2022De Roma, Borgerhout

Het beste van Pukkelpop volgens enola (1998 – 2018)

Voor een laatste keer vloeken deze zomer. Nog één...

Grandaddy

8 april 2017Little Waves Festival, Genk

recent

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in