Howler :: America Give Up

Om even met de deur in huis te vallen: criticasters zullen waarschijnlijk stellen dat Howler niet bijster origineel klinkt. En daarin zouden ze zelfs overschot van gelijk hebben, maar voor een keer maakt het geen moer uit.

Want wie weet waar de mosterd te halen — bij Tierenteyn op de Groentenmarkt in Gent als u het ons vraagt, we geven het maar mee — en die goede smaak ook nog eens kan combineren met tonnen speelplezier, pakken nonchalance en bergen levenslust kan bij ons op flink wat sympathie en krediet rekenen.

Voor een Amerikaanse band klinkt Howler overigens behoorlijk Brits. Denk aan The Libertines, Undertones, The Jesus and Mary Chain of ook en eigenlijk vooral The Strokes. Die laatste is misschien wel een Amerikaanse band, maar dan toch een die op Europese leest geschoeid is. Dat moet je de leden van Howler alvast nageven: dat ze zich eerder aan die Europese of toch Europees klinkende bands spiegelen dan aan Amerikaanse rockacts als Linkin Park, Nickelback of Limp Bizkit.

Opener Beach Sluts bijvoorbeeld schiet vrij beheerst uit de startblokken met een galmende sologitaar en handgeklap om even later een versnelling hoger te schakelen en duidelijk te maken wat de band zoal in petto heeft. Catchy, soms springerige, soms wat meer ingehouden maar altijd compromisloze indiepunkpop. Een grappig koortje en alweer dat handgeklap fleuren het naar The Undertones neigende Back to the Grave op. Het al op hun eerste, gelijknamige E.P. verschenen This One’s Different blijft zelfs na tig luisterbeurten een nummer waarbij je spontaan met je hoofd gaat schudden. In America kan je prima horen hoe Gatesmiths stem mooi het midden houdt tussen de klok van wijlen Joey Ramone en de strot van überhipperd Julian Casablancas.

In Too Much Too Blood neemt de band wat gas terug. De song doet denken aan The Jesus and Mary Chain of Spiritualized: breed uitwaaierende feedback, fuzz en reverb met een vakkundig onder verschillende lagen noise verstopte popparel er onder. In Wailing (Making Out) duikt voor het eerst een synth op die maakt dat Howler plots wat als The Horrors klinkt. Pythagorean Fearem had ook op de eerste van Arctic Monkeys kunnen staan. Dezelfde sound, dezelfde energie… Of het Howler carrièregewijs even goed zal vergaan is nog maar de vraag. Maar dat zijn zorgen voor later, zeker? In Told you Once komt de geest van Phil Spector in betere tijden rondwaren. Tijdens Free Drunk moesten we dan weer terugdenken aan het fantastische The La’s, die u nog wel zal kennen van hun wereldhit There She Goes. In afsluiter Black Lagoon stuitert de band een laatste keer nog eens flink door dertig jaar popgeschiedenis.

America Give Up is een fantastische plaat om allerhande huishoudklussen bij op te knappen. U weet wel, de stereo loeihard en als een bezetene door die dekselse afwas van twee weken oud razen. Het de avond tevoren na een dol feest achtergelaten slagveld in de woonkamer ruimen. Of eindelijk eens beginnen aan die veel te vol gestouwde garage. Om maar te zeggen: de energie die Howler in America Give up tentoon spreidt werkt gewoonweg erg aanstekelijk.

De originaliteit mag dan misschien ver te zoeken zijn, maar de band weet wel perfect hoe vlot in het oor liggende punkpopsongs te produceren. Meer moet dat toch niet zijn? Bovendien heeft de band uit Minneapolis nog flink wat groeimarge: de gemiddelde leeftijd van Jordan Gatesmith en co ligt ergens rond de drie maal zeven. Nog erg jong dus. Conclusie: America Give Up is een spannende en fris klinkende debuutplaat van een nog erg jonge bende. Nu nog helemaal een eigen smoel vinden (lees: afgeraken van die hardnekkige Strokesfixatie) en de band gaat een erg mooie toekomst tegemoet.

http://www.howlerband.com
http://www.myspace.com/howlerjams
http://www.howlerband.com
Rough Trade

verwant

Howler :: World Of Joy

Op zijn eerste langspeler America Give Up klonk Howler...

Howler :: Mud

Marathon Of Dope, 2011 Tom De Geeter (aka Speed Dial...

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in