TIPS VOOR 2012 :: Trailer Trash Tracys :: ”Arrogant? We zijn gewoon beter dan de rest”

In januari presenteert goddeau u met Tips Voor 2012 de namen die u de komende twaalf maanden in het oog moet houden.

Trailer Trash Tracys is zo’n bandnaam die de luisteraar doet afhaken vooraleer ook maar één noot weerklinkt. Zelden zo’n gruwelijke alliteratie moeten aanhoren, die doet vermoeden dat de nieuwste garagerocksensatie is aangespoeld. Daar is echter niets van aan. Deze groep doorkruist een bos waarboven de sfeer van Twin Peaks als een donkere wolk hangt; het is een minimalistische knipoog naar de droompop die vorig jaar alomtegenwoordig was.

Een nieuw jaar, nieuwe hypes. Denk aan de opmars van alternatieve hiphoppers als A$AP Rocky en Frank Ocean, of gaat soulzanger Michael Kiwanuka met de scalp van grote belofte aan de haal? Bloc Party komt terug met nieuw werk, Grizzly Bear en Beach House moeten de hoge verwachtingen inlossen, en voor één keer bulken de lijstjes niet van de popdiva’s. 2012 zou muzikaal wel eens de bevestiging moeten worden van de bands die een tweetal jaren geleden furore maakten, terwijl de nieuwe bands zich harder dan tevoren tussen al het geweld zullen moeten wurmen. Net als Trailer Trash Tracys, een Londense band die op Spotify onder ’ijle klanken, minimalistisch, droompop en reverb’ valt terug te vinden. "Er is veel concurrentie, maar we zijn gewoon beter dan de meeste bands", klinkt het vol zelfvertrouwen bij Susanne Aztoria en Jimmy Lee. 2012 wordt hun jaar, althans dat beweren ze zelf.

enola: Drie jaar geleden ontstond er een kleine hype rond Trailer Trash Tracys’ "Candy Girls", maar de storm ging vrij snel liggen. Hoe is de band de voorbije drie jaren geëvolueerd?
Jimmy Lee (gitaar): "Vroeger maakten Susanne en ik nummers in een slaapkamer met een gitaar en cassetterecorder, dat gebeurt nu niet meer. Ook ons geluid is door de jaren heen veranderd."
Susanne Aztoria (zang): "We merkten bij het beluisteren van ons album dat we zijn geëvolueerd. "Candy Girls" was het eerste nummer waar we oprecht tevreden over waren. Hoewel onze nieuwe songs anders klinken, spookt dat nummer doorheen ons debuutalbum Ester. Verder klinkt mijn stem lager dan vroeger, maar in het algemeen maken we nog steeds minimalistische nummers."

enola: Waar zijn jullie de afgelopen jaren mee bezig geweest?
Lee: "Ik heb tijd vrijgemaakt voor mijn muzikale en grafische projecten. Het grootste deel van de tijd was ik met de band bezig. Ik leef van de sociale zekerheid, werken doe ik al jaren niet meer."
Aztoria: "Ik heb wél gewerkt. (lacht) Kijk, mijn kleren heb ik allemaal gratis gekregen omdat ik in een kledingwinkel werk. Maar aan het einde van de dag wilden we gewoon muziek maken, meer niet. We hebben al die tijd aan Ester gewerkt."
Lee: "Het is tegenwoordig verschrikkelijk moeilijk om te doen wat we willen. Die vrijheid is leuk, maar daar moeten we andere dingen voor opofferen. We willen ook geen bekende band worden, hoor. Mij maakt het niet uit of ik arm ben, ik doe dit graag."

enola: Zitten jullie financieel zo diep?
Aztoria: "Iemand die zichzelf later met veel geld ziet, moet nooit muzikant worden. Voor ons is dat echter geen ramp, we hebben nooit geld in overvloed gehad, en we zijn er overigens aan gewend om met een minimumloon te overleven. We mogen ook niet klagen, we kunnen ons alles veroorloven wat we nodig hebben. Zolang ik de huur van mijn appartement kan betalen en eten kan kopen, zit alles goed, toch? Ik betwijfel ook of geld mij gelukkiger zou maken."
Lee: "We hebben geluk dat we niet van materialistische aard zijn. Films kijken, muziek beluisteren en eten zijn de belangrijkste zaken in ons leven. Maar ik weet ook dat als je goed genoeg bent, de rest vanzelf komt. Ik geloof in Trailer Trash Tracys, ik weet dat we goed zijn. Het is wachten op erkenning van de mensen, wie weet volgt het geld dan wel."

enola: Helpt het als muzikant om in een stad als Londen te wonen waar het bruist van de beginnende bands?
Lee: "Er is vooral veel bullshit."
Aztoria: "Maar er zijn ook heel wat mogelijkheden voor artiesten. Als ik in Zweden een band zou opstarten, zou het harder zijn om te geraken waar we nu staan. Het voordeel is dat de muziekindustrie in Londen is gevestigd."
Lee: "Er lopen bands rond die naar alle pubs trekken om hun connecties te onderhouden. Alles staat in het teken van een platencontract, en in de meeste gevallen slagen ze erin een album uit te brengen. Naar de juiste feestjes gaan en mensen uit de muziekindustrie leren kennen is genoeg voor bepaalde artiesten om het te maken. Ze genieten van de faam, wij daarentegen willen onszelf blijven."

enola: Hoe willen jullie de concurrentie dan achter jullie laten?
Aztoria: "Het feit dat wij niet uit rijke gezinnen komen en onze frustratie dat muzikanten door te netwerken groot kunnen worden, motiveert ons om harder te werken dan de rest. De strijd wordt bepaald door het doorzettingsvermogen."

Lee: "We hebben de steun van onze platenfirma nu, maar we hebben er wel jarenlang voor gewerkt. In één stap zijn we over 85% van de bands in Londen gesprongen. We moeten ons nog bewijzen aan het grote publiek, maar we zitten op de goede trein naar de volgende halte."

enola: Het moet een enorme opluchting zijn om plots een platencontract te mogen ondertekenen.
Aztoria: "Eigenlijk niet, het was eerder een anticlimax. Ons hele leven zitten we te wachten op die dag, en als het eindelijk zo ver is denk je: "Is dit het?""
Lee: "Twee advocaten, het hoofd van Domino Records en het management zaten aan een tafel tegenover ons. We gingen precies een lening aanvragen in de bank. (lacht) We lachen er misschien wel mee, maar we zijn doodgelukkig dat we deze kans krijgen. Anderzijds hebben we nu eenmaal goede songs, we zijn beter dan de meeste bands. Er zijn een miljoen muzikanten, maar het merendeel daarvan is slecht."

enola: Is dat niet een beetje overdreven?
Lee: "Nee, we zeggen toch ook niet dat we de béste band ter wereld zijn? Onze liveshows moeten bijvoorbeeld beter, dat is onze zwakke kant. Maar ik ben er wel van overtuigd dat we het verdienen om hier te staan."
Aztoria: "Klinken we arrogant? Ons platencontract is niet toevallig voor onze neus verschenen. We hebben enorm veel tijd geïnvesteerd in de band, we mogen zeggen dat we goed zijn en een uitstekend album hebben gemaakt."

enola: Jullie zijn dus honderd procent gelukkig met Ester?
Aztoria: "Ja, al konden we nog een jaar doorwerken aan deze plaat. Op een bepaald moment moet je er een punt achter zetten. En wie zegt dat de plaat beter zou zijn mochten we er een jaar langer aan hebben gewerkt? Artiesten werken altijd in cirkels, we zouden steeds op hetzelfde punt terechtkomen."
Lee: "Met andere middelen als een professionele studio of beter materiaal zou de plaat zijn charmes verliezen. Nu moet Ester "echt" overkomen, de luisteraar moet de emoties voelen die het schrijfproces mee bepaalden."
Aztoria: "Het is de bedoeling dat iemand de evolutie van de band hoort, gaande van "Candy Girls" tot "Engelhardt’s Arizona".

enola: Hoe zouden jullie de plaat omschrijven?
Lee: "Gesofisticeerd, interessant en beauty in the cracks."

enola: Popmuziek, mag dat?
Lee: "Zeker. We houden van popmuziek zolang het Lady Gaga maar niet is. Dat is in mijn ogen geen pop, Blondie en Phil Spector zijn dat wel."
Aztoria: "We zijn geïnspireerd geweest door heel wat popartiesten. Suede en Abba zijn twee voorbeelden die geweldige melodieën in hun songs hebben, daar kijken we naar op. Maar je hoort ook elementen die we bij de shoegaze en ninetiesrock hebben gehaald. Alle muziek die we goed vinden krijgt een plaats in ons geluid."

enola: Wordt het moeilijker om de verwachtingen van het publiek in te lossen na de internethype van drie jaar geleden?
Lee: "Het wordt moeilijker om ons mannetje te staan, dat is zeker. Zeker in Londen, daar komen andere muzikanten naar ons kijken die best cynisch zijn ingesteld. Het is ook nu pas dat we de muziekindustrie echt leren kennen. De machine achter een band die een plaat uitbrengt, promodagen,… Het is vreemd voor ons, dit was er drie jaar geleden nog niet."
Aztoria: "We hadden het in onze beginperiode té makkelijk. Het internet pikte ons op en de bal ging aan het rollen. Nu zijn we in de echte wereld terechtgekomen, alles is veranderd."

enola: Hopen jullie op een nieuwe hype?
Lee: "Hopelijk leren de mensen ons kennen en zijn de recensies positief. Daar zou ik al blij mee zijn, een hype worden hoeft niet voor mij. Ik heb liever dat de luisteraar de ideeën achter een song ontdekt."
Aztoria: "Ik zou ook al tevreden zijn met positieve recensies, hoewel ik deze liever niet lees. Ik ben iemand die alles te persoonlijk opneemt. Soms voel ik mij een dag slecht omdat iemand iets negatiefs over de band heeft gezegd. Eigenlijk is het sléchts de mening van een persoon, maar in sommige gevallen hebben die mensen enorm veel invloed op de keuzes van muziekliefhebbers."

http://www.trailertrashtracys.com
http://www.facebook.com/trailertrashtracys
http://www.trailertrashtracys.com
Double Six

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

verwant

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in