Universal Music, 2011
Meer dan elf miljoen albums verkochten ze ondertussen al, de
mannen van Snow Patrol. Sinds de Iers-Schotse groep in 2006
wereldwijd doorbrak met ‘Chasing Cars’ zijn ze haast niet meer uit
de hitlijsten weg te denken. Elke single die ze sindsdien
uitbrachten werd een instant succes en ook live weet de groep
moeiteloos hele concertzalen en festivalweides in te palmen. In
feite is Snow Patrol sinds hun doorbraak best wel een braaf groepje
geworden. Getuige daarvan het vorige album ‘A Hundred Million
Suns’: leuke plaat, maar niks nieuws onder de zon. Het was eerder
een bevestiging van wat iedereen ondertussen al wist: Snow Patrol
maakt aardige popdeuntjes voor een breed publiek, maar durft
eigenlijk niet echt (meer) buiten de lijntjes kleuren.
Met ‘Fallen Empires’, hun zesde studioalbum ondertussen, wou de
band naar eigen zeggen een kanjer van een ambitieuze plaat maken.
Eentje dat frontman Gary Lightbody met trots naast zijn voornaamste
inspiratiebronnen kon plaatsen. De groep trok naar Californië, waar
ze samen met hun vaste producer Garret ‘Jacknife’ Lee aan de slag
gingen. Ze huurden een gospelkoor in en de Amerikaanse zangeres
Lissie kwam hier en daar de backing vocals verzorgen.
Nochtans hadden wij van die hernieuwde ambitie de laatste
maanden niet veel gemerkt. Vooruitgeschoven single ‘Called Out in
the Dark’ kan je met gemak onder dezelfde noemer plaatsen als hun
vorige nummer ‘Just Say Yes’: aanstekelijke pop, dat wel, maar het
klinkt toch vooral als Snow Patrol.
Toch slaagt Snow Patrol erin om op hun nieuwe plaat af en toe
uit hun comfort zone te treden. Opener ‘I’ll Never Let Go’
maakt alvast een goede indruk: catchy synths, stevig
gitaarrifje en een vastberaden gospelkoor dat het geheel naar een
eerste hoogtepunt tilt. Ook de titeltrack valt onmiddellijk op;
laag na laag bouwen rusteloze banjo’s (!) en duistere synths de
suspense op tot Lightbody en zijn gospelkoor in een “We are the
light” uitbarsten. Het nummer raast als een nerveuze wervelwind
door je oren.
Even verder vinden we het ingetogen, van nostalgie doordrenkte
‘The Garden Rules’, waarin Lightbody mijmert over zijn kindertijd
in Noord-Ierland. Zangeres Lissies sirenenzang maakt die
herinneringen op het einde van het nummer haast tastbaar. Met het
wondermooie ‘New York’ bevestigt Lightbody weer zijn reputatie als
begenadigd schrijver van songs over matters of the heart.
Het nummer is één aandoenlijke smeekbede aan zijn liefje in, wel
ja, New York. De rustige intro lijkt een nieuwe pianoballad in te
zetten , maar dan trekt Snow Patrol geleidelijk aan alle registers
open. De ene na de andere koperblazer komt Lightbody’s hartzeer
kracht bijzetten, wat van ‘New York’ een van de sterkste nummers
van de plaat maakt.
In ‘Lifening’ bezingt de frontman dan weer hoe hij eindelijk
rust gevonden heeft in de eenvoudige geneugten van het leven. “This
is all I ever wanted from life”, besluit hij overtuigend.
Romantische ziel, die Gary.
Naar het einde toe vervalt Snow Patrol toch weer in oude
gewoontes: ‘In the End’ kon zo op ‘Eyes Open’, hun vierde album,
gestaan hebben. ‘The Symphony’ breit met het vrolijke Mario
Bros-deuntje lustig verder op single ‘Called Out in the Dark’.
‘Fallen Empires’ is een gevarieerde plaat geworden, die
ingetogen juweeltjes afwisselt met krachtige powerballads. Wij
tellen uiteindelijk drie nummers die de term ‘ambitieus’ verdienen.
Is dat jammer? Helemaal niet. Snow Patrol doet opnieuw waar ze goed
in zijn: sterke meezingers en mooie liefdesliedjes brengen. Geen
mens op een festivalweide deze zomer die daar rouwig om zal
zijn.
Snow Patrol staat op 29 februari 2012 in de Lotto Arena,
Antwerpen.
