Met een partner die zich vol enthousiasme uitleeft met de game
‘Dead Island’, uitkijkt naar de nieuwe ‘Resident Evil’ en houdt van
recente geestige zombiefilms als ‘Zombieland’ en populaire
klassiekers als ‘Dawn of the Dead’ en ‘Night of the Living
Dead‘ is het mij wel duidelijk: zombies zijn terug in. Niet
echt creepy, maar vooral een bron van walgelijke humor en
onuitputtelijke goorheid. En wat past er bovendien beter bij
traditionele death – what’s in a name – metal dan een
dankbaar onderwerp als dit?
De mannen van Zombie Inc. hebben dit goed begrepen en springen
op de kar, of beter lijkwagen, van de vader aller
horroronderwerpen. Met zo’n bandnaam kunnen ze ook amper anders.
Benieuwd of ze hun naam zullen blijven waarmaken na hun eersteling
‘A Dreadful Decease’. Een plaat geïnspireerd op de deathmetal van
begin jaren negentig, doorspekt met enkele subtiele moderne
invloeden. En bovendien gemasterd door Dan Swanö die ook
al Bloodbath
van het gepaste gortdroge geluid voorzag. Verder bespeuren we
weinig gelijkenissen met deze band behalve een sterk gevoel voor
songstructuur. Zombie Inc. is eerder geënt op de erfenis van de
groepen waar de leden nog onderdeel van uitgemaakt hebben of nog
steeds in zetelen.
Zanger Martin Schirenc kennen de genreliefhebbers onder u
bijvoorbeeld nog van het ter ziele gegane Pungent Stench. Een
fantastische en verstaanbare grunter die dringend zijn
stem opnieuw mocht laten horen. Gitarist Wolfgang Rothbauer tokkelt
op schijven van In Slumber en Disbelief, bassist Daniel Lechner
beroerde de bas in een vorig leven bij Lacrimas Profundere, tweede
gitarist Gerald Huber huist bij het iets minder bekende Collapse 7
en drummer Tomasz ‘Nefastus’ Janiszewski kan je ook aan het werk
horen bij klinkende namen als Belphegor, Fleshcrawl
en Debauchery. Alle vijf de bandleden beschikken zo over een
indrukwekkende cv.
Uiteraard loont die hoop ervaring op ‘A Dreadful Decease’. De
klassieke invloeden hebben de mannen dan ook perfect onder de knie.
Grommende gitaren en zang, dubbele basdrum maar zonder overdreven
portie blastbeats, een dosis maar geen overdosis hoge
tempo’s en gore teksten,… Allemaal een vette knipoog naar de
eigen bands en vooral naar de grote voorbeelden zoals Carcass en
Cannibal
Corpse. Bovendien klinkt het plaatje nog altijd gevarieerd en
melodieus, niet altijd een eenvoudige opgave in het genre. Het
zorgt voor tien vette songs die veel simpeler klinken dan ze
eigenlijk zijn.
Geen enkele van de tien nummers lijkt overbodig. Deels omdat ze
allemaal hun sterke aspecten hebben, deels omdat elke compositie
een belangrijk onderdeel van het verhaal vertelt. Tussendoor worden
enkele wansmakelijke geluidseffecten uitgekotst over de luisteraar
zoals de inleiding van ‘Challenge of the Undead’. Onze nostalgie
roept een beeld op uit ‘Night of the Living Dead’ waar een hoop van
maden krioelende ondoden plastic ingewanden uit de biologieles
opeten. Als soundtrack voor de cultfilm had dit nummer en de rest
van de release kunnen tellen.
‘Horror Fills this Hollow Earth’ slaat de hoop op ontsnappen
volledig de kop in. Qua tempo ligt dit een treetje hoger dan de
rest met stompende drums en een solide gitaarmuur. Een nummer dat
vrij lang in het collectieve geheugen blijft kleven en dat een mooi
voorbeeld geeft van de wisselwerking tussen hard en zacht waarmee
graag gespeeld wordt. Afsluiten gebeurt zo mogelijk nog meer
fatalistisch met ‘Planet Zombie’. Er is geen levende ziel meer te
bespeuren op onze ooit zo overbevolkte wereld. Enkel wat
strompelende individuen die je beter niet van al te dichtbij gaat
bekijken, behalve op het grote scherm. De grimmige sfeer van het
nummer onderstreept dit idee nog extra.
Het debuut van deze Oostenrijkers/Duitsers is uiteraard niet
bijster origineel, maar o zo vermakelijk. En stiekem zijn wij lang
niet de enigen die wansmakelijkheid lekker smakelijk kunnen vinden
op zijn tijd. Muzikaal is ‘A Dreadful Decease’ ondanks het niet al
te serieuze onderwerp een verrassend sterk plaatje met nummers die
gehoord mogen worden. De boel interessant houden ging gelukkig voor
op overdreven technisch show verkopen en aan tweehonderd kilometer
per uur voortrazen. Met een speelduur van ongeveer veertig minuten
blijft het een beetje kort, dat wel, maar zo verlangt de luisteraar
enkel naar meer.
