Down :: Diary Of A Mad Band

Eindelijk, eindelijk heeft de metal-supergroep Down die lang beloofde live-registratie uit. Dat hij rauw is, en écht, dat mag u van ons aannemen. Maar daar eindigt het jammer genoeg ook.

2006, the year of VI. Amper ingespeeld en na een lange rustpauze wagen de leden van het herenigde Down zich voor het eerst in de geschiedenis van de groep over de grote plas. Ze doen het zonder promotie en zonder platenfirma, de koene mannen uit New Orleans, Louisiana. Een soort van culttour is het, iets speciaals, iets alleen voor ingewijden. Wie er op een van die avonden bij was, zal het bevestigen: er gebeurde inderdaad iets speciaals. Dat het de eerste van een hele reeks succesvolle tours zal worden, weet op dat moment nog niemand.

Het was en blijft een mooi verhaal, de tour die de band definitief op de kaart zou zetten. En dus is het een logische en perfect te verdedigen keuze dat het eerste live-dvd/cd-pakket (wat een woord) in het oeuvre van Down daarrond opgehangen werd. Want het had in theorie een fascinerend beeldverslag kunnen opleveren.

Maar u hoort ons al komen: fascineren, dat doet Diary Of A Mad Band maar zelden. De band koos resoluut voor een aanpak in de geest van de classic rockfilms uit de jaren zeventig, met veel ongepolijste (handcam-)beelden en een erg rauwe geluidsmix.

Helaas is die keuze niet echt goed uitgedraaid. De geluidskwaliteit van de dubbel-cd laat te wensen over en er ontbreekt punch. Dat Down als groep muzikanten zelf ook nog een eind verwijderd is van het hoge niveau die ze later zullen halen, helpt ook niet. Vooral zanger Phil Anselmo, die op dat moment zowel mentaal als fysiek duidelijk nog erg diép zit (de pijnstillers die hem van zijn chronische rugpijn af moeten helpen, reduceren hem tot een menselijk wrak), wankelt op dat moment nog over de notenbalk. Om maar te zeggen: voor de cd’s moet u het dus niet doen, en eigenlijk ook niet voor de dvd-versie van diezelfde nummers.

En ook van het beloofde Grote Beeldverhaal Over De Wederopstanding Van Een Band komt zo goed als niets in huis. Wie van het videodagboek een inhoudelijke lijn verwacht of, godbetert, een docu, is eraan voor de moeite. Jammerlijke tegenslagen? Glorieuze overwinningen? De puzzelstukjes die langzaam op hun plaats vallen? Het zou kunnen — nee, het is zéker en vast allemaal gebeurd op deze tour, maar uit deze dvd zal u het niet vernemen.

Wat we dan wel voorgeschoteld krijgen is een onsamenhangende resem weinig om het lijf hebbende backstagevideo’s. Onderbroekenlol voor insiders, soundchecks en beelden van autostrades. En richtingloze monologen, véél richtingloze monologen van Anselmo. Denk aan de beruchte home video’s van Pantera, maar dan zonder geinige dingen die erin gebeuren.

Dat er veel meer in zat, bewijst de geslaagde korte montage vol verzadigde, bijna psychedelische kleuren die de sfeer schetst in het repetitiehol van Down in het diepe zuiden van de Verenigde Staten. Daar is duidelijk wél werk van gemaakt. Maar echt kippenvel valt er pas te oogsten op het einde van de film, met het optreden op het Britse Downloadfestival. Helaas zijn de beelden, waarin Anselmo het publiek “I’m watching you like a vulture” toebijt terwijl de rest van de band de intro van “Bury Me In Smoke” inzet, al drie en een half jaar op Youtube te bekijken.

Het is allemaal nogal spijtig, wrang zelfs, hoe een band die er tegenwoordig zó sterk staat, zo’n foute keuze heeft gemaakt voor zijn live-dvd. Of die keuze zo slecht heeft uitgewerkt. Want dat Down live tegenwoordig een grootmacht is die geen spaander van je heel laat, laat daar geen twijfel over bestaan. Een grootmacht die Diary Of A Mad Band allerminst eer aandoet.

Is deze dvd rauw? Ja. Is hij echt? Ja. En heeft het moed gekost om als band zo’n eerlijke registratie uit te brengen? Ongetwijfeld. Maar de weg naar Rome is geplaveid met goeie intenties, en die vanuit the south naar het oude continent ook, zo blijkt nu. Uiteindelijk is Diary Of A Mad Band een nogal rommelige concertregistratie die meer weg heeft van een (veel te dure) bootleg. En de tourdocu, laten we het daar maar niet meer over hebben. Hopen dan maar dat de band wat meer moeite steekt in het vierde studio-album. Want dat dat opnieuw potten zal breken, daar durven we onze beide handen tot aan de ellebogen voor in het vuur steken.

http://www.down-nola.com
http://www.down-nola.com

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

Down :: Down IV Part I: The Purple EP

Het zal je maar overkomen: stilaan de vijftig naderen...

Het nieuwe Downalbum bestaat uit 4 EP’s

Down is de metalband met het hoogste soortelijk gewicht...

Duff McKagans Loaded + Down :: 14 juni 2011, AB

Zonder nieuw materiaal het dak van een volgestroomde AB...

Jimmy Bower (Down) :: ”We zien onszelf niet echt als een metalband”

De Europese “An Evening With Down”-tour bracht de Amerikaanse...

Down :: 3 april 2008, AB

Down is met Over The Under terug om de...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in