Van onbekende band die enkele jaren geleden voor een halfvolle Charlatan (Gent) speelde, naar headliner in een volgestroomde Club op Pukkelpop en dat met nauwelijks twee platen onder de arm? Het minste dat gezegd kan worden, is dat het snel is gegaan voor Yeasayer. Twee jaar geleden stond de band er overigens ook al, op dezelfde plek maar wel enkele uurtjes vroeger.
Van de slechte geluidsmix die de songs toen finaal de nek omwrong, valt ditmaal weinig te merken. Een knappe versie van “ The Summer” uit het debuut All Hour Cymbals geeft het startsein voor een uitstekende set waarbij zowel uit het debuutalbum als het dit jaar verschenen Odd Blood geplukt wordt. Collega (ld) kraakte die laatste plaat begin dit jaar nog af en het is zo dat het album dansbaarder en minder “intelligent“ klinkt dat de eerste worp, wat anderen dan weer als een pluspunt zien.
Feit is dat Yeasayer er perfect in slaagt bruggetjes te slaan tussen beide albums door de songs uit All Hour Cymbals (onder andere “2080” en “Wait For The Summer”) in een iets swingender kleedje te stoppen dat netjes aansluiting vindt bij de postwerelddisco van nieuwe songs als “Rome”, “Red Madder” en publieksfavorieten “O.N.E” en “Ambling Alp”. Uiteraard is het een veilige keuze om net voor deze songs te kiezen, net zoals “Red Cave” het type song is dat zich uitstekend leent voor een bisnummer (“het voordeel van headliner zijn” aldus de band) maar dat doet geen afbreuk aan het optreden.
Festivaloptredens zijn er immers niet voor de fans die zweren bij de obscure songs maar zijn visitekaartjes voor een breder publiek. Net zoals een headliner er is om de aanwezigen waar voor hun geld te geven door een fijne show neer te zetten. En wat dat laatste betreft, heeft Yeasayer meer dan zijn best gedaan om nieuwe vrienden te maken. Wie maalt er om dat de podiumpresence nog steeds niet optimaal is of dat de paar bindteksten van zanger Chris Keating voorbij de tiende rij nauwelijks nog hoorbaar zijn, als de rest goed zit?
Natuurlijk is dit voornamelijk een “greatest hits” opdat ook wie de band voornamelijk van de radio of singles kent, zich een rondje amuseren kan. Maar als dat doel geslaagd is, is alle andere kritiek zinloos. Op 28 oktober spelen ze in de AB, misschien wel voor de fans die liever wat minder “hitjes” hadden deze avond.
