Steve Ellison, die groottante mocht zeggen tegen Alice Coltrane, startte als muziekjournalist tot hij besefte dat muziek interessanter was om te maken dan erover te schrijven. Waarop hij als Flying Lotus een nieuw leven begon. De jazzaanpak van oom en tante Coltrane mixt hij met hiphop en de inventiviteit van Aphex Twin, geen wonder dat zijn platen de hemel in worden geprezen.
De broeierige Chateau is aangenaam gevuld wanneer Flying Lotus aantreden mag, het gros van het publiek aanbidt op hetzelfde moment 1m90 roodharige coolheid op het hoofdpodium. Ellison, duidelijk in hogere sferen (tenzij die grijns vast gebeiteld staat op zijn gezicht), kiest in tegenstelling tot zijn protegé Gonjasufi enkele uren eerder niet voor een schabouwelijk aframmelen van zijn album(s) maar zet een stomende dj-set neer waarbij eigen songs gemixt worden met flarden hiphop (o.a. Outkasts “Elevators (Me And You)”, dubstep en drum ’n bass en dies meer.
Song(titel)s doen er niet toe, het enige wat telt is de beat die het ene moment stuitend hard gaat en het volgende moment de voet van het pedaal haalt voor het betere breakbeatwerk. Flying Lotus heeft maar een doel voor ogen en dat is een feestje opbouwen dat de hele nacht door mag gaan. Dat laatste is uiteraard niet mogelijk maar in het uur dat de man gegund is, haalt hij wel alles uit de kast. Jammer genoeg onderbreekt hij af en toe de set om iets onverstaanbaars in zijn microfoon te mompelen, al wordt de vaart nooit echt uit de set gehaald.
Wie er in de AB-Club bij was eerder dit jaar, hoorde een Flying Lotus die getrouwer bleef aan zijn albums dan de man die deze avond aantreedt. Maar de keuze voor een vlotter in het oor liggende set is niet de verkeerde beslissing, want op deze laatste dag van het festival mag er vooral gefeest worden. Later op de avond zullen de Gentse broertjes Dewaele eenzelfde act brengen op het hoofdpodium, maar het is nog maar de vraag of ze het even inventief en met evenveel plezier en kunde zullen brengen. Terwijl de vleesgeworden rock op het hoofdpodium zijn eretitel waarmaakt, doet Flying Lotus hetzelfde in de Chateau. Het is een hartverscheurende keuze, maar Ellison stelt niet teleur.
