Peter Verhelst :: Nieuwe Sterrenbeelden

Noem het gerust de vloek van Peter Verhelst, dat ongeveer de helft van lezend Vlaanderen zijn oeuvre als “onleesbaar” beschouwt. Zowel zijn wereldgeschiedenis Zwerm als zijn jongste roman Huis van de aanrakingen kreeg in verschillende media de volle lading. Nochtans is de taal van Verhelst wend- en kneedbaar als vloeibare boter, zo tot de verbeelding sprekend dat elke lezer er een eigen wereld in ontdekt. Wie met de ingesteldheid van een verwonderd kind aan het oeuvre van de man begint, valt waarlijk van de ene verbazing in de volgende.

De poëzie neemt binnen het oeuvre van Peter Verhelst een bijzondere plaats in. Zijn eerste publicaties Obsidiaan en Otto zijn allebei dichtbundels en in een bestek van tien jaar schreef Verhelst maar liefst acht dichtbundels. Daarna werd het wat stil rond de poëet Verhelst en kreeg zijn roman- en theaterwerk bij het NTGent extra gewicht. Nog twee keer keerde Verhelst in het nieuwe millennium terug naar zijn geliefkoosde genre, met het bekroonde Alaska (waarvoor Verhelst de Gedichtendag-prijs 2004 kreeg) en Nieuwe Sterrenbeelden. Voor die laatste kreeg de auteur zowel de Herman De Coninck-prijs als de Jan Campert-prijs, twee van de meest prestigieuze bekroningen binnen dit genre.

Wie in Nieuwe Sterrenbeelden begint, komt terecht in een ware wervelstorm aan prachtige gedichten waarin Verhelst de lezer volledig opzuigt. De poëzie is vaak berustend en contemplerend, maar af en toe barst Verhelst uit zijn voegen met een ruw, snedig en bikkelhard gedicht waar de vonken vanaf spatten. Het gedicht Tussen muren die er niet zijn onder een dak dat er onmogelijk kan zijn op een vloer van niets, ongeveer in het midden van de bundel, is een dergelijke uitspatting waar Verhelst als een raaskallende dichter de mooiste zinnen uit de Nederlandse taal aan elkaar schrijft. Het gedicht is opgevat als een antwoord op Heb door moerassen gewaad uit zijn bundel Alaska, wat de originele woorden (voor wie ze kent) ontzettend veel extra gewicht geeft.

Tegenover het waanzinnige stelt Verhelst zachte, tedere gedichten, zoals het aandoenlijke Black Hole Sun in vier delen: een gedicht over verlaten liefde en wat die met een mens kan uitrichten. Liefde loopt bovendien als een rode draad doorheen Nieuwe Sterrenbeelden, maar Verhelst schuwt heel bewust de sentimentele en goedkope trucjes van het vak. Naast het bezingen van de liefde zelf, schrijft Verhelst ook heel teder over afscheid en eenzaamheid. Dat allesomvattende karakter van de bundel, waarin elk aspect van het menselijke liefdesleven aan bod komt, is zijn grote kracht, want de taal is het bindende element dat het geheel een ontzettende consistentie verleent.

Voor wie nog altijd leeft met Heilige Schrik voor het oeuvre van Verhelst, is Nieuwe Sterrenbeelden een perfecte eerste stap. Een notie van poëzie helpt, maar ook de leek zal overrompeld worden door de emotionele stroom van woorden waarmee Verhelst de lezer van a tot z betovert. Meer dan in zuivere structuren denkt de auteur in ideeën en emotionele indrukken, die juist door hun gebrek aan een rigide structuur ongebreideld en des te krachtiger op papier staan. Redenen om Nieuwe Sterrenbeelden niet aan te schaffen, zijn er kortom niet. Wie bereid is het emotionele palet van Verhelst te ondergaan, komt terug van de meest waanzinnige reis en zal de mooiste zinnen van zijn leven lezen. Leze wie lezen kan: Nederlandstalige poëzie was zelden of nooit beter dan dit!

http://www.uitgeverijprometheus.nl

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

aanraders

Maxim Osipov :: Kilometer 101

Dat zelfs op al onschadelijk gemaakte dissidentie nog steeds...

Olga Tokarczuk :: Empusion

Weg met de achterflap! Hoewel het iedereen vrij staat...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

verwant

Peter Verhelst :: Voor het vergeten

Het verlies viel hem op de hals toen hij...

Peter Verhelst :: De kunst van het crashen

Post-traumatische stress: Peter Verhelst weet wat het is, sinds...

Peter Verhelst :: Geschiedenis van een berg

Krap een jaar na De allerlaatste caracara ter wereld...

Peter Verhelst :: De allerlaatste caracara ter wereld

De caracara is een valkachtige roofvogel. Vergeet dat. De...

Peter Verhelst :: Zoo van het denken

Stilzitten zit schrijver, dichter en theatermaker Peter Verhelst niet...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in