Alomtegenwoordig is Richard Hawley binnen deze landsgrenzen nog steeds niet, maar het stadium van doof- en blindheid voor de imponerende pracht van zijn tijdloze muziek is te lande duidelijk stilaan voorbij. Op zijn minst dubbel zoveel toehoorders als bij het memorabele concert eerder dit jaar in Brugge lieten zich op de laatste avond van Les Nuits week in de knieën maken door de klasbak uit Sheffield.
Over het concert in de Brugse stadsschouwburg eerder dit jaar is het reservoir aan superlatieven intussen nog steeds niet uitgeput. Van “een concert dat van hoogtepunt naar hoogtepunt schreed” tot “de mooiste negentig minuten ooit”; woorden bleken haast ontoereikend om het anderhalf uur onversneden schoonheid op die winteravond te kunnen vatten. Die jubelende concertverslagen, de warme pleidooien van verstokte Hawley-fans als Alex Callier en de aandacht en airplay die Hawley zoetjesaan op Radio 1 krijgt, resulteerden maandagavond in een goed gevuld Koninklijk Circus.
In het Verenigd Koninkrijk behoeft de ex-gitarist van Pulp en Longpigs allang geen introductie meer en zijn de nummers uit oudere platen als Lady’s Bridge en Cole’s Corner net zo vertrouwd als het vorig jaar verschenen Truelove’s Gutter. Met statig openwaaierende nummers die geregeld flirten met de tienminutengrens en een knieval maken voor romantiek van het bloedende soort, overtrof Hawley zichzelf daarop meer dan ooit. Hoewel de nummers allerminst hapklaar of op maat van de radio gesneden zijn, werpt hij uitgerekend met deze plaat hier de onzichtbaarheidsmantel af. Het is dan ook niet meer dan terecht dat het jongste album integraal aan bod komt.
Vergeleken met de Brugse passage valt met de eerste tonen van “As The Dawn Breaks” al meteen het extra groepslid in de rangen op. Met viool, mandoline en vooral de zingende zaag onder de arm voegt manusje-van-alles David Coulter nog meer schakeringen toe aan het kleurenspectrum van de van weemoed overlopende songs. In samenspel met de lamenterende lap steel van Shez Sheridan levert het zingende zaagspel in een langzaam openbloeiend nummer als “Don’t You Cry” intens mooie momenten op. Met zelfs het geluid van de vogels die in “As The Dawn Breaks” het nummer op gang kwinkeleren op het appel, klopt bovendien elk minutieus detail.
Hoeveel zorg er wel niet uitgaat naar de juiste inkleuring van elk nummer, is vanavond vooral te merken aan het heen-en-weer gehos van Hawleys roadie, die voor elk nummer een ander exemplaar uit het Gretsch-gamma komt aandragen. De Sheffieldse crooner is een gepassioneerd liefhebber van de karakteristieke Gretsch-lijn (en bij uitbreiding Gibson, Fender, Atkin …) en bespeelt zijn gekoesterde gitaren al even intens als het gemoed van de toehoorders. Aan alles — mimiek, lichaamstaal, concentratie, overgave — zie je hoe verschrikkelijk graag Hawley nog steeds gitaar speelt, waarbij in “Hotel Room” er sluiks nog een paar Elvis-moves vanaf kunnen. Maar geen Elvis-cover dit keer, jammer genoeg.
Met dan ook nog eens die stem als het warme deken waaronder het veilig schuilen is, is het alweer moeilijk onbewogen te blijven bij het verpletterende moois uit vooral Truelove’s Gutter. Je weet perfect wat zal komen, maar toch: hoe “Soldier On” behoedzaam van teruggetrokken overpeinzingen verglijdt naar een omineuze uitbarsting, het knijpt de keel toe. Wat-een-impact.
Herkenningsapplaus ook voor oudere nummers als “Cole’s Corner” en “Hotel Room”, maar de zaal veert pas echt op bij single “Open Up Your Door”, dat intussen al weken in de Vox-lijst van Radio 1 kampeert. Het nummer werkt toe naar een zinderende finale en krijgt op de voorste rij uit puur enthousiasme een oververdiende staande ovatie.
Wanneer in de bissen de rode loper wordt uitgerold voor een niet minder majestueus “The Ocean” krijgt het optreden tenslotte ook het grootse orgelpunt waar al de hele tijd naar werd toegewerkt.
Van de eerste tot de laatste noot tijdloze klasse, haast achteloos perfect uitgevoerd, het lijkt haast niet meer van deze tijd maar het is het gelukkig wel. Wanneer volgende maand de nieuwe EP uitkomt of Hawley een volgende Belgische datum prikt, zijn bovenstaande loftuitingen om u over de streep te trekken hopelijk allang niet meer nodig.
