De jongens van Crookers zijn populaire kerels. Geen dansvloer blijft leeg als ze plaatjes opleggen, hun fans zijn immer onstuimig en ze kunnen rekenen op een schare beroemde vrienden die hen op deze plaat vergezellen. Met Kelis, Will.i.am, Roisin Murphy en Soulwax op een schijfje kunnen we zelfs spreken van een zeer diverse vriendenkring en dan kan het al bijna niet anders dan dat Tons of Friends een interessante muzikale uitstap in petto heeft.
Nummertje een is een samenwerking met de broertjes Stephen en David Dewaele, over verre grenzen heen natuurlijk bekend als Soulwax, tot nader order nog steeds het grootste Belgische muzikale exportproduct. “We love animals” is meteen een van de uitschieters op Tons of Friends en staat klaar om andere floorfillers van het Italiaanse duo zoals “Day ’N Night” (featuring Kid Cudi) en “Knobbers” op te volgen. Op sublieme wijze wordt de intro met kippengeluiden beatgewijs teruggebracht later in de song.
Dat de Phra en Bot, hun nicknames, lang geleden vrienden werden, lag voor een groot stuk aan hun gedeelde muzieksmaak. Ze luisterden toen vooral naar house en hiphop en dat merk je aan dit debuutalbum. Loeiharde bassen krijgen een urban tintje als deze heren achter de knoppen kruipen. Dezelfde lijn zie je aan de mensen die ze kozen om dit album op poten te zetten. Kameleon Kelis, Will.i.am van The Black Eyed Peas, Pitbull, een voor een zetten ze met die gastbijdrages hun liefde voor het genre nog meer in de verf.
Het eerste deel van dit album is overduidelijk hiphopminded met een sterke elektronische inslag; een schep dubstep en een klets grime, maar nooit zonder hun kenmerkende diepe, dreunende bassen. Altijd goed voor een feestje. “No Security” met Kelis en “Let’s Get Beezy” met Will.i.am zijn uitstekende voorbeelden van het harmonieuze huwelijk tussen de verschillende stijlen. Toch gaat het na een tijdje een tikje vervelen en lijken de nummers soms op producties voor urban artiesten.
Andere eervolle vermeldingen zijn er voor “Hold Up Your Hand” waarop Crookers Roisin Murphy van een andere kant laten zien. Een tegendraadse beat doet de rest van het werk. Roisin mag dat op “Royal T” nog eens dunnetjes overdoen en ook dat levert een uitstekend te pruimen track op die wat meer naar pop neigt. “Cooler Couleur” is de eerste adempauze die de Italianen inlassen, samen met Yelle en in aanstekelijk Franglais is dit een van de platen die nog het meest verrast. Verwacht je niet aan tektonic, wel aan een track gespijsd door een subtiele sample van Tunng.
Al heel wat aangenaam luistervoer passeert de revue voor de plaat nog maar halverwege is. Twintig nummers die allen op zichzelf als single kunnen staan, petje af. “Remedy” feat. Miike Snow is de eerste single die naar voor werd geschoven en er op de plaat ook wel wat bovenuit steekt. En dan volgen nog namen zoals die van grote belofte Carrie Wilds en verdorie Tim Burgess van The Charlatans die op “Lone White Wolf” lustig aan de gitaarsnaren plukt. De twee afsluiters komen beide op naam van Kid Cudi waarbij de a capellaversie van “Day ’N Night” een beetje op de lachspieren werkt. De voorheen pompende track is getransformeerd in een dronkemanslied. Gelukkig maakt hij het goed op “Embrace The Martian”. Veel artiesten zouden ongetwijfeld groen van jaloezie worden bij het zien van de resem vrienden waarop Crookers kunnen rekenen. Toch mogen ze zichzelf de volgende keer meer in the picture zetten. Al bij al voer voor de festivalvloer!
