Blind to Faith / Rise And Fall :: We doen dit voor de fun, en het duurt zolang het moet duren”


De sneeuw heeft het land weer (voor even) verlaten en ik heb in
de Vooruit afgesproken met Vince(nt), coauteur op twee van de
strafste hardcoreschijven van 2009. Als gitarist op ‘The Seven Fat Years Are
Over
‘ – het verschroeiende debuut van Blind to Faith – en
natuurlijk is hij ook al jaren de bassist van Rise and Fall, dat de
voorbije jaren de wereld veroverde met hun intense ‘Metalpunk’. We
hebben het vooral over de opmerkelijke, korte, geschiedenis van
Blind to Faith, de toekomst en muziek in het algemeen. Hieronder
het verslag.

enola: Hallo Vincent, vertel eerst eens wat over het ontstaan
van Blind to Faith.

Ongeveer twee jaar geleden zat ik thuis op mijn gitaar wat riffs te
spelen die eigenlijk niet pasten bij de weg die we toen met Rise
and Fall insloegen. Het materiaal was ook te goed om er niks mee te
doen, zodat ik besloot m’n oude makker Nabbe in Holland op te
bellen. We hadden al jaren geleden eens gezegd dat we samen iets
moesten doen, omdat onze muzieksmaken goed bij elkaar passen. Deze
riffs waren zeker iets om met hem uit te werken. We hebben toen een
keer of twee gerepeteerd en hadden al meteen een achttal nummers
af. De derde keer dat we samen kwamen was al voor de opnames.
We hadden van in het begin ook al de rest van de line up voor ogen:
Stijn van Reproach moest de zanger zijn, terwijl Colin van AmenRa al jaren een
vriend is. Het was ook erg belangrijk voor me dat de line up zou
bestaan uit mensen die je normaal niet samen in een band verwacht,
behalve Colin en ikzelf dan. De twee anderen wonen hier ook een
eind vandaan. Ik wil dat de mensen fronsen als ze onze namen bij
elkaar zien en denken: “Tiens, die vier gasten in één band?”
Tijdens de opnames hebben we nog een paar nummers geschreven,
andere songs die we al hadden opgenomen zijn uiteindelijk niet op
de plaat geraakt. Sindsdien hebben we nog een paar keer gerepeteerd
en hebben we ook alweer twee nieuwe tracks op tape gezet. Die komen
op een split met Gehenna (USA). Daarnaast hebben we nog een stuk of
zes nieuwe nummers. We hopen het volgende album al in de zomer te
kunnen opnemen.

enola: Ondertussen heb je ook al wat optredens
geboekt.

Eerst waren we niet echt van plan om optredens te doen, maar we
kregen toch wat aanvragen en dan hebben we beslist op te treden.
Het eerste optreden moest beslist in De Pits in Kortrijk zijn, want
dat is een speciale plek voor mij. Daar komen al bands spelen van
voor de tijd dat ik met muziek bezig was. De mensen komen er om
zich te amuseren en niet om zich dicht te drinken of de coole te
zijn. We hebben trouwens het eerste optreden een paar keer
uitgesteld omdat het per se op die plaats moest zijn. We hebben ook
nog het optreden met Eyehategod waar ik echt naar uit kijk, en
recent kwam er nog een optreden in Tilburg bij, op het Incubate
Fest.

enola: Zijn dat invloeden op Blind to Faith?
Eyehategod zeker wel. Vooral Nabbe is gekweekt op een dieet van
Eyehategod, hardcore en oude metal zoals Celtic Frost. Als ik een
riff speel, dan heeft hij daar onmiddellijk een drumpatroon bij en
hoor je waar hij de inspiratie vandaan heeft. Met Blind to Faith
proberen we een sound te vinden waarin al die invloeden – en zeker
ook old school deathmetal zoals Entombed – een plaats vinden.

enola: Hoe verhoudt Blind to Faith zich tot R&F? Ook de
anderen hebben nog bands, hoe zit dat voor hen?

Er is natuurlijk een groot verschil. Blind to Faith is echt een
project en we gaan ons hierin niet opjagen. We doen dit voor de
fun, en het duurt zolang het moet duren. Als het te serieus wordt
of te veel engagementen vereist, dan kunnen we er beter mee
stoppen. Voor AmenRa of R&F is dat helemaal anders. Die bands
hebben een bepaalde standaard bereikt die gehandhaafd moet worden,
alles moet perfect zijn. Onze namen zijn ook echt verbonden aan die
bands. Als Blind to Faith niet helemaal strak speelt maar wij ons
wel amuseerden ons, who cares?

enola: De teksten, de hoes en de agressieve muziek zelf laten
anders toch niet vermoeden dat het een funband is.

Dat klopt. Ik hou zeker niet van ‘funbands’. Het is niet omdat dit
hele project wat meer ontspanning is dat we onszelf niet meer
serieus nemen. Bovendien kunnen we enkel muziek maken waar we zelf
honderd procent achter staan. Ik zou niks kunnen faken dat ik niet
ben. Die donkere kant zit in ons. Niet dat we opgegroeid zijn in de
goot of zo, maar iedereen wordt al eens gepest op school of loopt
met zijn kop tegen de muur. Bij de ene blijft dat harder hangen dan
bij de ander. Heb je daarbovenop altijd al het gevoel dat je niet
helemaal bij de wereld past, dan wordt je al rapper aangetrokken
tot extreme muziek. De vrolijke jongens die altijd goed gezind zijn
succes en kennen en populair zijn luisteren niet naar dit soort
muziek.
Goede funbands zijn voor mij die oude deathmetalbands, met enkel
gastjes van (toen toch) zestien jaar in die te veel horrorfilms
hebben gezien. Ze schrijven wat teksten over een seriemoordenaar en
leven zich uit. Dat was voor de fun, maar tenminste niet
geforceerd. Bovendien vind ik het gewoon belangrijk dat alles een
geheel vormt. Metal of hardcorebands met oppervlakkige teksten of
een veel te gelikte productie kunnen zo’n afknapper zijn.

enola: Integriteit en oprechtheid zijn erg belangrijk voor
je?

Zeker ik zou nooit zuiver voor het geld in een band kunnen spelen.
Ik heb zelfs moeite om in een bandje te spelen waarvan de muziek me
niet helemaal ligt.

enola: Je kan je ziel natuurlijk maar een keer verkopen, maar
wat doe je als er een grote maar oppervlakkige band met geld
langskomt die een gitarist of bassist nodig heeft voor een
tournee?

Bwa, als het echt veel geld is… Die integriteit ben je wel kwijt
natuurlijk.

enola: Hoe ben je eigenlijk op het Holy Terror-label van Dwid
(zanger van Integrity) terecht gekomen? Want dat is toch een grote
naam in het genre.

Ik onderhoud al een tijd contact met Dwid, die ook in Gent woont.
Ik had hem ook al verteld over het Blind to Faith-project. Toen de
opnames af waren heb ik hem die doorgemaild om zijn reactie te
horen. Voor ons waren dat toen gewoon demo’s, maar Dwid stelde
onmiddellijk voor om samen in zee te gaan voor een echte release.
Daar zeg je geen nee tegen natuurlijk. Op zich is dat wel maf, een
band die nog nooit heeft opgetreden en amper gerepeteerd, krijgt al
meteen zo’n kans. Het zotste was dan nog wel dat er bijna 250 lp’s
verkocht werden in voorbestelling. Ondertussen hebben we er nog
enkele honderden van verkocht, en het ziet er wel naar uit dat de
eerste persing er volledig door zal gaan. Als de tweede lp ook
opgenomen is, brengen we ze misschien wel samen uit op cd.

enola: Was het een bewuste keuze om ‘The Seven Fat Years Are
Over’ uitsluitend op lp en als gratis download uit te
brengen?

Toch wel. Cd is een uitstervend medium, denk ik. Ik koop er in
ieder geval nauwelijks. Alles is digitaal te krijgen en bij de
vinyls die ik koop zit gewoonlijk een gratis download bij, zodat je
hem toch op je iPod kan zwieren.

enola: Wat betekent het Holy Terror-label voor jou? Ik begrijp
in ieder geval dat Holy Terror voor Dwid veel meer is dan een
muziekstijl of platenlabel.

Moeilijke vraag, over Holy Terror kan je beter met Dwid spreken.
Voor hem is het allemaal heel serieus. Ik kan je wel zeggen dat het
voor ons toch iets betekent en niet zomaar een etiketje is. Wij
hadden onze muziek al af en zijn door hem gevraagd. Uiteraard zijn
we al jaren fan van Integrity en is het dus een grote erkenning om
op Dwids label gereleased te worden. Het Holy Terror-predicaat
wordt tegenwoordig nogal rap gebruikt door kutbandjes, voor wie
Integrity een half jaartje de smaak van het moment is en die hen
dan kopiëren. Voor ons gaat het in ieder geval dieper dan dat.

enola: Met dat artikel in Terrorizer is er nu ook weer wat
commotie ontstaan.

Ja, met dat artikel waren ze niet content. Degenen die geïnterviewd
werden (T van Vvegas, Sean van Rot in Hell, Dwid van Integrity en
Mike van Gehenna) hebben hun originele antwoorden allemaal online
gezet als een soort protest.

enola: Ik heb het gelezen. Zelf stukjesschrijver zijnde begrijp
ik wel dat die redacteur van Terrorizer er niet zo veel mee aankon
(lees het hier zelf na).

Waarschijnlijk was dat net de bedoeling, alles rond Holy Terror is
nogal gesloten. Zij die zich ermee bezig zijn houden ook niet van
publiciteit er rond. Ik hoop toch niet dat dat het belangrijkste
punt van je interview was?

enola: Nee hoor, maar het fascineert me wel, ik ben ook al
jaren fan van Integrity. Heb je nog opvallende reacties gekregen op
de lp?

Ik ben vooral geschrokken van de reactie van Mike Cheese van
Gehenna, toch ook een legendarische figuur in de hardcore. Hij
reageerde superenthousiast en verklaarde zelfs dat onze lp de beste
van het jaar was.

enola: Nou, dat is een mooi compliment. Doe je het daarvoor, om
zulke reacties te krijgen?

In de eerste plaats willen we natuurlijk de muziek maken die we
zelf willen horen en die bij ons past. Ik voel echter toch ook een
drang om me te bewijzen. Niet in de zin van het haantje-de-voorste
te zijn, maar wat ik doe wil ik goed doen. Ik wil met mijn muziek
iets blijvends achterlaten, een stempel drukken. En eerlijk gezegd
denk ik dat ik daar wel in slaag. Er zijn toch al enkele duizenden
kids die een cd van R&F gekocht hebben en een paar honderd die
de lp van Blind to Faith in huis haalden.

enola: Hoe loopt het nu met R&F? Jullie hebben nogal een
drukke periode achter de rug, geloof ik.

Jazeker, we zijn pas nog naar Australië geweest, want daar wilden
we echt nog naar toe. Die toer was een redelijk succes. We hebben
negen optredens gedaan als headliner, en de beste avond was met 250
mensen. Dat is niet zo heel veel, maar als je me als zestienjarige
had verteld dat er ooit meer dan tweehonderd mensen aan de andere
kant van de wereld op ons stonden te wachten dan had ik het zeker
niet geloofd. We zouden ook nog graag eens naar Japan gaan, maar
dan moet het wel de moeite zijn. We kunnen het ons niet permitteren
om voor drie man en een paardenkop naar daar te vliegen. Op zich is
dat niet moeilijk, een toertje regelen in Japan, maar als je elke
avond voor een lege zaal staat heb je uiteindelijk ook niet zo veel
om over op te scheppen.

enola: Kom je uit de kosten, op zo’n tournee naar
Australië?

Toch wel, het is niet de bedoeling dat we armer worden van onze
muziek. Rijk zullen we er zeker nooit van worden. Daarvoor hebben
we de pech van de verkeerde muziek te houden.

enola: Ga je nog veel optreden het komende jaar?
Het eerste half jaar wat optredens in het weekend, Griekenland
binnenkort, en in mei het Neurotic Deathfest in Tilburg. Daar komen
onder ander ook Bolt Thrower en Carcass (glundert breeduit)
Waarschijnlijk doen we ook wat festivals in de zomer. Daarna zien
we wel of we nog iets organiseren.
enola:
Slotvraagje: wat voor muziek kan je boeien buiten hardcore of
metal?

Ha, dan zou ik mijn iPod moeten tonen. Ik heb nogal de neiging om
dingen maar echt interessant te gaan vinden als de hype eromheen
wat weg is. Momenteel ben ik bijvoorbeeld erg gek van de
Hellacopters. Daarnaast is er toch wel heel wat hoor: Air of Mark Lanegan hoor ik zeker
en vast graag. En als er gewoon eens een goed radiohitje is, schaam
ik me er niet voor om dat oké te vinden. Ik heb zelf ook een
akoestische gitaar waar ik geregeld op speel. Ik sluit zeker niet
uit dat ik ooit helemaal andere muziek maak.

enola: En andere kunstvormen? Zoals boeken. Ik zie in ieder geval
dat je een bekend boek aan het lezen bent. (‘Hells Angels’ van
Hunter S. Thompson, vooral bekend van ‘Fear and Loathing in Las
Vegas’).

Het is een ander medium, hé, net als film. Het boeit me allemaal
wel, maar niet zoals muziek. Muziek kan je overal en in alle
situaties beluisteren. Je kan er de tijd voor maken en echt bewust
in opgaan of gewoon als achtergrond tijdens het opkuisen van je
huis. Het heeft ook een erg lage drempel. Zeker voor punk- of
hardcorekids. Ik bedoel, iedereen die ernaar luistert speelt in een
band. Het is toch te gek, je bent een tiener, zit samen met wat
vrienden in een garage op instrumenten te klooien, en ineens heb je
iets gecreëerd dat dan “kunst” is.

enola: Optredens Blind to Faith:
11 april 2010 (Gent, Minus One, met o.a.Eyehategod)
19 september 2010 (Tilburg, Incubate Fest)

enola: Optredens R&F :
24 april 2010 (Meerhout, Groezrock Fest)
30 april 2010 (Tilburg, 013 – Neurotic Deathfest, met Bolt
Thrower, Carcass, …)
15 mei 2010 (Schaffen, Rockfest)
22 mei 2010 (Mol, Last True Colors Show)

http://www.holyterror.com/

http://www.myspace.com/blindtofaith
http://www.myspace.com/riseandfall13

recent

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

verwant

Schroothoop #2

Elke maand brengen we een overzicht van interessante, obscure...

Blind To Faith :: “Set Yourself Free”

"De perfecte soundtrack voor de horror die het leven...

Blind to Faith :: The Seven Fat Years Are Over

Holy Terror Records, 2009 Deze is eigenlijk al een half...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in