Het 3-voor-de-prijs-van-1 principe gold gisterenavond weer in de
Botanique.
De mannen van Why? hadden maar liefst twee voorprogramma’s
meegebracht.
Drummer Josiah Wolf kwam zijn solo-album voorstellen, maar daar
konden we tot onze grote spijt niet genoeg van meepikken om hier
een vakkundig oordeel over te vellen. Van I Might Be
Wrong, een Duits vijftal kregen – alweer tot onze grote
spijt – wél een volledig optreden te horen.
Lisa Von Billerbeck en haar vier vrienden maakten muziek alsof ze
slechts met twee op het podium stonden en blonken zowel op het
podium als muzikaal uit in onopvallendheid. Een ronduit vervelend
optreden, waarbij we meer dan eens op ons horloge keken – drie
kwartier speeltijd voor deze belegen Berlijnse bollen was te veel.
We zagen verschillende mensen tijdens dit optreden vlug naar de bar
snellen – we kunnen hen moeilijk ongelijk geven.
De opstelling voor het concert van Why? was
enigszins bizar te noemen: de verschillende muzikanten stonden in
een soort vierkant opgesteld, waardoor het leek alsof ze het
strijdtoneel afbakenden voor zanger Yoni Wolf.
Bij de eerste nummers gebruikte hij die arena om neurotisch
ijsberend zijn teksten te debiteren, een mooi contrast met de
eerder statische performance van de rest van de band. De vlam sloeg
een eerste keer in de pijp bij ‘Good Friday’ en sindsdien is het
heilige vuur het hele optreden lang niet meer gedoofd.
Josiah slaagde er op een of andere manier in om tegelijkertijd de
xylofoon én de drums te bespelen, terwijl de danspassen van kleine
broer Yoni steeds uitzinniger werden: een denkbeeldige lasso
cirkelde boven zijn hoofd en we werden getrakteerd op uitbeeldingen
van – in onze fantasie althans -respectievelijk een kip en een
struisvogel. Zo leek de band er zelf ook steeds méér zin in te
krijgen, en kregen we ‘These Few Presidents’ te horen, culminatie
van de georchestreerde chaos van Why? waar we zo dol op zijn. De
nasale, haast robotachtige stem van Yoni en zijn typerende dictie
hebben ook live haast hypnotiserende krachten.
Het was dan ook bijna in extase dat we konden genieten van ‘Gemini
(Birthday Song)’ – misschien wel het ultieme Why?-nummer: de
melancholie, de slimme, ironische teksten, de melodieuze kracht
maar ook de doordachte songstructuur en hiphopinvloeden kwamen live
mooi uit de verf. Mensen die de band nog niet kennen, hebben met
dit nummer alvast een uitstekend vertrekpunt.
Voor we er erg in hadden werden we al uit onze hypnose gewekt: na
nog geen uur werd de bisronde besloten met een magistrale versie
van ‘The Vowels pt 2′: een mokerslag van jewelste. Why? liet een
verpletterende indruk achter, maar mag in de toekomst de
voorprogramma’s thuis laten en zélf de avond vullen – ze hebben er
alvast alle kwaliteiten voor.
