Toen we ze op voorhand checkten op MySpace, zag het er naar uit dat
S.C.U.M. niet meer of minder te bieden had dan The
Horrors zelf. Zelfde look, zelfde sound, je kent het plaatje wel.
Als voorprogramma verraste S.C.U.M. echter met een verbazingwekkend
uitgesproken eigen geluid. Nu ja, ook deze Britten tappen
natuurlijk uit het vertrouwde vaatje: wat Joy Division hier, wat
depressieve jaren tachtigdeuntjes daar. Toch viel ons op hoe het
vijftal zijn eigen touch aan de vertrouwde formule wist mee te
geven.
In wat soms een redelijk monotoon genre kan zijn, sprongen
verschillende songs naar voren tijdens het optreden van S.C.U.M.,
zelfs ondanks de rampzalige geluidskwaliteit die een serieuze
domper op het totaalplaatje was. Ook de zanger trok de aandacht
naar zich toe: uiteraard met dank aan zijn uiterlijk – de jongeman
is gezegend met Dorian Gray-achtige looks en heeft wat weg van een
gotische Patrick Wolf – maar ook als het directe resultaat van zijn
bijzondere stemgeluid, dat voor de verandering niet in het rijtje
Ian Curtis – Paul Banks – Tom Smith past, maar eerder neigt
richting Finn Andrews van The Veils. Het zal wel geen toeval heten
dat laatstgenoemde band onlangs nog op pad nam bij het toeren. Hoe
het ook zij, wij hebben van S.C.U.M. genoten en stellen voor dat
zij binnenkort zelf eens top of the bill mogen zijn in een van onze
concertzalen.
The Horrors zijn tegenwoordig een stukje braver
dan enkele jaren geleden. De meeste bandleden hebben de schaar in
hun wilde haardossen gezet, en ook muzikaal is de groep een
compleet andere weg ingeslagen. Maar dat het nog steeds dezelfde
band is, werd meteen duidelijk. Nog altijd in het zwart gehesen en
met de nodige arrogantie in hun act verweven, palmde het vijftal
meteen het podium van het Koninklijk Circus in.
Het eerste deel van de set bestond bijna uitsluitend uit nieuw
werk, waarmee we verwijzen naar het vorig jaar verschenen ‘Primary
Colours‘. Met die plaat wezen The Horrors alle critici die hen
bestempelden als eendagsvliegen hardhandig terecht door na
‘Strange
House‘ uit 2005 het muzikale roer radicaal om te slaan op de
opvolger van deze cd. Lawaaierige, weinig gevarieerde en enkel door
een leuk orgeltje aangeklede nummers van hooguit twee minuten
bleken plots deel van het verleden uit te maken, en in plaats
daarvan kregen we een plaat vol lange, atmosferische nummers waarin
warempel zelfs echte melodieën een rol gingen spelen. Wij, en velen
met ons, waren fan van deze bruuske ommekeer, en ook de bijhorende
liveprestatie die we in Brussel te horen kregen, wisten we te
smaken. Wie had ooit gedacht dat de eens zo rommelige Horrors zo
strak konden spelen?
De bandleden maakten tegen alle verwachtingen in stuk voor stuk
indruk, al willen wij met name keyboardspeler Tom Cowan, bassist
Rhys Webb (opvallend: op ‘Strange House’ bespeelde Cowan nog de bas
en stond Webb achter de toetsen opgesteld) en de flamboyante
frontman Faris ‘Rotter’ Badwan in de schijnwerpers plaatsen. Qua
nummers hebben we ook onze favorieten. Het naargeestige ‘Three
Decades’ en het Cure-achtige ‘Primary Colours’ maakten aan het
begin van de set indruk, verderop werden we nog meer verwend met
het heerlijk slepende ‘I Only Think Of You’ en het indrukwekkende
slotstuk van het eerste deel van het optreden, bestaande uit
opeenvolgend ‘Who Can Say’ (Joy Division meets New Order, u hoort
ons niet klagen) en een ingekorte, maar niettemin knap opgebouwde
versie van ‘Sea Within A Sea’.
De bisronde stond in het teken van het oudere werk en contrasteerde
zozeer met het voorgaande dat het wel een optreden op zich leek.
Onder meer ‘Count In Fives’ en het opruiende ‘Sheena Is A Parasite’
deden de boel ontploffen. Leuk, dat wel, maar veel langer had die
bisronde voor ons niet moeten duren, want al na enkele nummers
werden er weer met onze neus opgedrukt dat die oude songs toch wel
met zware beperkingen te kampen hebben, zeker na tijdens het eerste
gedeelte van het optreden gehoord te hebben tot wat diezelfde band
nog zoal in staat is. Op basis daarvan is het nu al in de handjes
wrijven in de aanloop naar de volgende plaat.
Meer afbeeldingen The Horrors
