Tegenslagen ombuigen in een zege: na grondig sleutelen aan de line-up van de band, een worsteling met een writer’s block en enkele persoonlijke issues slaat Waldorf-frontman Wolfgang Vanwymeersch na vier jaar stilte terug met een dijk van een album.
De ravenzwartgelokte Vanwymeersch aka Wolf ruilde in het begin van dit decennium het bescheten provincienest Aalter in voor het bruisende rockbastion Gent, maakte een eerste Waldorf-plaat en ging een poosje gitaarspelen bij de glamrockers van The Van Jets. Waldorf live was en is altijd wervelend — zanger-gitarist Wolf straalt on stage de cool uit van een grijnzende George Clooney in een jacuzzi vol bikinimodellen — maar laat ons wel wezen: de debuutplaat van de band, een weliswaar frisse rockplaat met poppy inslag, overtuigde nog niet echt en leed bij momenten onder nogal wat puberale onbeholpenheid. Met Twelve Seconds To None is Waldorf op verpletterende wijze tot volle wasdom gekomen.
“2012” opent glansrijk de plaat en rechtvaardigt daarmee stante pede zijn pole position. Op het eerste gehoor klinkend als het robuuste machobroertje van — excuses voor de vaagheid — iets van dEUS, zet dit gelaagde nummer, waarin een heel essay verscholen lijkt te zitten, de toon: “Can anybody see it’s not a drill”, de plaat wordt geen lachertje. Het is een exquise song die ook Millionaire of Creature With The Atom Brain op een topdag kan schrijven, inclusief secuur drumwerk, weidse, dromerige keyboards, scheurende en kermende gitaren die net niet uit de bocht gaan en behendig elke chicane weten te nemen.
Briljante rechttoe-rechtaan rockers als “Information” en “Who Made This Winter Last” delen enkele welgemikte safletten uit en “Selling Goods” is een withete lap stonerrock waarvan het ons zou benieuwen hoe door de wol geverfde woestijnrockers als John “Kyuss” Garcia of Josh Homme dit nummer zouden coveren. In heerlijk doorvoelde songs als “Besser”, “Minor Fall” en “Good To Know” komen nu eens de duellerende gitaren, dan weer een meeslepende keyboardsound, als speelden ze een rol in de x-rated flick “Rocco Ravishes Russia” tot een spetterend hoogtepunt. Het mooie, wegdeemsterende sluitstuk “Boogaloo” laat, bedaard de deur dichttrekkend, een boze wereld achter en fluistert u in tijden van verloedering en ontreddering, hopend op beterschap, toch nog een goede nachtrust toe.
Mochten we dan toch een woordje van kritiek hebben, dan ligt de schuld daarvan volledig in het kamp van Waldorf zelf: de andere nummers zijn gewoon van een duizelingwekkend hoog niveau maar “10.000 Songs” is niet onvergetelijk en de halfbakken Melvins-achtige sludgemetal-song ‘It’s You, It’s Me” past op dit album een beetje als een tang op een varken en zorgt voor een gevoel van indigestie: een gratis Rennie-muntje bij elk album had niet misstaan.
Thema’s als desillusie (“Every time I look up, there’s a lie that meets the eye”), universeel onbehagen en een gevoel van stuurloosheid (“Who lost the plans, the maps, the compass and the radar”), religieuze dwaasheid (“Pray till you’re black and blue / But god just shits on you”) of het neoliberale fiasco (“My goods are prime / Superficial slime / Flashy screens and neon signs”) kruiden het album. De hele plaat wordt aan een bevreemdende, ja zelfs unheimliche sfeer met duistere, af en toe, cryptische teksten opgehangen.
We hebben eventjes onze cursus “Koken voor beginners” afgestoft: voor een smakelijke waldorfsalade (voor 4 personen) neme men ¼ knolselder, 1 stengel bleekselder, sap van 1 citroen, 1 peer, 1 rode appel, 2 eetlepels walnoten, ½ bosje peterselie, ½ dl culinaire room, 2 eetlepels mayonaise, 2 eetlepels yoghurt en vloeibare honing afgewerkt met ½ eikenbladsla en enkele citroensliertjes. Een ravissant Waldorf-album daarentegen bevat de volgende ingrediënten: een scheut bezielde zangstijl, een snuifje pakkende keys, vijf dozijn vindingrijke riffs, gegarneerd met pompende loodzware bassen en voortrazende drums op een bedje van uitgekookte lyrics, dit alles kwistig besprenkeld met een onheilspellende stemming. Drie kwartier laten sudderen en u kunt zich tegoed doen aan een auditieve delicatesse. Bon appétit.
