De fans weten het maar al te goed: een optreden van The Orb bijwonen is niet zonder risico. Ofwel krijg je een verfrissend, energiek en geïnspireerd totaalspektakel voorgeschoteld, ofwel een slaapverwekkend, pretentieus en inspiratieloos hoopje bleeps and peeps. Hun passage van donderdagavond neigt jammer genoeg naar de tweede categorie.
Het begon nochtans goed. “A Huge Ever Growing Pulsating Brain That Rules From The Centre Of The Ultraworld” blijft na al die jaren een fantastisch nummer. Even waanden we ons een passagier in het ruimteschip van Alex Paterson, een ufo die met een rotvaart de fluffy clouds doorklieft op weg naar planet Orb.
Patterson is een man die allicht nog elke dag vloekt omdat hij de lat ooit zo hoog gelegd heeft. Het platenparcours van zijn groep uit het begin van de jaren negentig, is haast foutloos. Zowel The Orb’s Adventures Beyond the Ultraworld (’91), U.F.Orb (’92) als Orbus Terrarum (’95) zijn nog steeds erg genietbare klassiekers.
Tijdens het optreden werd er vooral op dat roemrijke verleden geteerd, wat de talrijke dertigers in de zaal in eerste instantie wel konden smaken. We hoorden “Towers of Dub” passeren, een flard “Blue Room”, de overbekende samples (‘lovin’ you, is easy’, … ) en de typische, in dub gedrenkte ambientbeats. Tot captain Kirk zijn schip jammerlijk de verkeerde richting uitstuurde.
De dokter had een drummer en een MC meegebracht om het ‘live’ aspect wat in de verf te zetten, maar dat leidde niet meteen tot veel spontaniteit of creativiteit, wel integendeel. “Little Fluffy Clouds” verloor heel wat van zijn kracht door de percussie, en eigenlijk deed alleen “Outlands” zijn voordeel met de drummer. Waarom de in joggingpak gestoken ‘rapper’ naar Brussel was afgezakt, blijft een raadsel. Het overgrote deel van de tijd liep hij wat verweesd rond op het podium, en leek hij zich zowaar te vervelen.
Tijdens de obligate maar vreselijk overstuurde Michael Jackson-drumloop, kroop Patterson plots in de coulissen en dienden zijn verbouwereerde bandleden alleen verder te gaan. Was hij geïrriteerd omdat het volume van zijn monitors te laag stond (iets waar hij het hele optreden door last van bleek te hebben)? Was de dokter te zat of te stoned (een even waarschijnlijke mogelijkheid omdat hij tijdens de show toch een hele fles whisky soldaat had gemaakt)?
Enkele minuten later werd het concert helemaal stilgelegd, en vroeg de MC of we nog een liedje wilden horen. Veel reactie kwam er niet meer uit de half lege zaal, het kalf was al lang verdronken. Nog één verplicht nummertje kregen we, en The Orb hield het voor bekeken. Om kwart na tien was dat, nauwelijks 70 minuten na de aftrap. Nog nooit zo snel terug thuis geweest. Nog nooit zo verlangd naar de periode waarin ook partner in crime Thomas Fehlmann nog mee op tournee ging. Al begrijpen we nu wel waarom hij dat vandaag de dag niet meer doet.
