2008
was een behoorlijk goed, maar geen uitstekend jaar. Weer een hele
hoop goeie CD’s gehoord, maar slechts weinig die mij echt wisten te
“verrassen”. Dit jaar geen Arcade Fire, Sufjan Stevens of Bright
Eyes ontdekt, zo een groep waarvan je je afvraagt waar ze zich die
hele tijd wisten te verschuilen.
Maar goed, de tien albums die mijn jaar gekleurd hebben:
1. Bon Iver – For
Emma, Forever Ago
Wondermooie plaat én een terechte hype. In een veel te warme
Balzaal in de Vooruit, stond ik, ergens eind mei, perplex bij
zoveel verstilde pracht, het moet een van de meest intense
concertervaringen van dit jaar geweest zijn. De CD leg ik
ondertussen al een pak minder op (te consumeren in kleine doses)
maar ik ben zeker dat ik er ook in 2009 nog ten gepasten tijde zal
naar teruggrijpen.
2. Fleet Foxes –
Fleet Foxes
Mij compleet laten overrompelen door het prachtige (maar veel te
korte) concert dat ze in juni gaven in de Botanique, en sindsdien
onvoorwaardelijk fan. Zowel hun EP als deze CD staan vol met
heerlijk melodieuze en tijdloze nummers die het ‘m steeds opnieuw
doen bij elke luisterbeurt. Een groepje waar ik nog veel van
verwacht !
3. Sigur Rós –
Með Suð à Eyrum við Spilum Endalaust
Dé plaat die voor hun ‘grote doorbraak’ gezorgd heeft. Niet eens
hun beste, maar alweer een fantastisch mooie, dromerige CD die dit
jaar de soundtrack bij veel van mijn avonden vormde. Ik hou ook
best wel van de meer ‘poppy’ richting die ze inslaan …
4. The Gaslight
Anthem – The ’59 Sound
Punkrockers uit New Jersey die verdomd goed naar Bruce Springsteen
geluisterd hebben en dat absoluut niet wegsteken. Origineel of
vernieuwend is het allemaal niet, maar deze jongens ménen het,
verpakken hun 50’s – obsessie in uitstekende songsen weten
duidelijk hoe ze een catchy refrein moeten neerpennen. De hele
zomer niet uit onze CD-speler weg te branden, dus een meer dan
verdiende vierde plaats.
5. Laura Marling
– Alas, I Cannot Swim
Vrouwelijke singer-songwriters, ze weten mij vreemd genoeg maar
zelden te bekoren. Daar moest dit natuurtalent anders geen moeite
voor doen: ik was verkocht na één luisterbeurt. Haar trefzekere
gitaarspel, die vastberaden maar toch breekbare zang en de sterke
lyrics staan hier garant voor een plaat die mij nog geen minuut
wist te vervelen. Grote klasse !
6. dEUS – Vantage
Point
Al jarenlang één van mijn favoriete bands, maar waar ze mij in 2006
ze nog enigszins teleurstelden met ‘Pocket Revolution’, tonen ze
hier weer in grootse vorm te verkeren. Misschien niet over de hele
lijn geslaagd, maar ze verdienen hun plaatsje hier alleen al met
het geweldige, explosieve begin en de prachtige Drievuldigheid die
deze CD mag afsluiten. Ook live dit jaar steevast indrukwekkend,
een band met wereldklasse.
7. Okkervil River
– The Stand Ins
In tegenstelling tot wat de titel doet vermoeden niet zomaar een
samenraapsel van songs die ‘The Stage Names’ net niet haalden, maar
wel Okkervil River op z’n best:
Verhalende, intelligente en prachtig georkestreerde popnummers,
gedragen door de verbeeldingskracht en theatrale stem van frontman
Will Sheff. Ook zo’n band die live al het goeie dat hun plaat
voorspelde wist waar te maken.
8. Wolf Parade –
At Mount Zoomer
Een waardige opvolger voor hun briljante debuut. Iets minder rauw,
een pak psychedelischer maar nog steeds een absoluut unicum in het
muzieklandschap.
De chemie tussen Dan Boeckner en Spencer Krug levert alweer
pareltjes op als ‘Language City’, ‘California Dreamer’ en het
epische ‘Kissing The Beehive’.
Uiterst originele indierock zoals ik ze graag hoor !
9. Vampire
Weekend – Vampire Weekend
Wat voor sommigen waarschijnlijk de meest overroepen hype van het
jaar is, is voor mij een van de leukste nieuwe bands die ik dit
jaar leerde kennen. Ze springen bijzonder inventief om met Paul
Simon’s Graceland-erfenis. Snelle, vinnige en zomerse popsongs waar
ik al veel plezier aan mocht beleven. Meer moet dat niet
zijn!
10. Kings Of Leon
– Only By The Night
Familiebedrijf Followill mag in stijl mijn lijstje afsluiten, en
dit met hun heerlijke stadionrock en epische power ballads. ‘Sex On
Fire’ zou wel eens mijn favoriete radiohit van 2008 kunnen zijn.
Bij deze een warme oproep aan de Schuer: zorg er alsjeblieft voor
dat ik begin juli, ergens op een Vlaams-Brabantse wei al deze
lékkere nummers kan meeschreeuwen ! Ik dank u.
Zij haalden het nét niet: Hold Steady, MGMT, Nick Cave,
Silver Jews, Santogold, Oasis
Mooiste concertmoment: Zowat heel Werchter 2008 was
magisch, maar wat me nog bijzonder lang zal bijblijven is het
schitterende concert van Neil Young, die bewees zo véél meer dan
een kranige bompa te zijn, zijn set afsloot met een razende
gitaarsolo, om vervolgens nog één keer terug te komen en een
prachtige versie van het Beatles-nummer ‘A Day In The Life’, mijn
absoluut favoriete song, neer te zetten.
Onvergetelijk.
Ik kijk het meest uit naar: nieuw materiaal en hopelijk
een nieuwe tour van The Boss, maar vooral: Werchter 2009. Kan
Schueremans de perfecte affiche van dit jaar evenaren
?
Beste albumcover: We moesten ze met spijt in het hart uit
onze top 10 laten, dus bij deze toch een eervolle vermelding voor
Silver Jews met ‘Lookout Mountain, Lookout Sea’. Babar, op een
rots, in de zee. Alles wat je nodig hebt om de meest fascinerende
cover art van 2008 te maken !
Slechtste albumtitel: Cardinology (van Ryan Adams &
The Cardinals). Ok, je bent heel blij met je band en je wil graag
een album naar hen vernoemen … Maar moet dat echt met zo’n
gruwelijke woordspeling ? Verder best oké trouwens, dat
album.
Meest overroepen acts van 2008: Humo kan blijkbaar
nog altijd maken of kraken, wat er dit jaar voor zorgde dat o.a.
Jasper Erkens, The Blackbox Revelation en Freaky Age ons op de
zenuwen mochten werken. Verder wens ik ook Kate Perry een muilkorf
toe en hoop ik dat we in 2009 weer een beetje gespaard blijven van
alle Jonge Vrouwen Die Graag Soul Zingen.
