Cursed :: III – Architects of Troubled Sleep

Goodfellow/Reflections, 2008


Recent is er nogal wat te doen geweest omtrent deze band uit
Canada. Cursed is net gesplit na een wel zeer ongelukkige
gebeurtenis: de band werd op de laatste dag van haar Europese toer
bij nachte beroofd van materiaal, geld en paspoorten. Cursed
besliste onmiddellijk dat het eindpunt daar, in een Duits
kraakpand, bereikt was. Om het met de woorden van zanger Chris
Colohan te zeggen: “Whoever did it, it was a bullet in the
head, the end of the line.”
Dit album wordt bijgevolg hun
onbedoelde testament.

Ook zonder deze ongewenste publiciteit liet de band al een tijdje
van zich horen en dat is straf in de vluchtige, overbevolkte,
puberale en vaak clowneske hardcore/metalcore school. Ook vandaag
nog kiezen sommige gasten niet voor eyeliner maar voor ballen en
doen sommige zangers het nog zonder krolse katerzang maar met
scheurende stembanden. Er zijn er zelfs nog die vinden dat hardcore
kan zónder Iron Maiden-gitaren. Vier van deze types verenigden zich
in Cursed en hun derde lp werd bij deze hun laatste.

Cursed is geen band die je rustig aan het handje neemt en al
keuvelend haarmuziekjes introduceert. Om je nu dadelijk te kelen,
gaat echter zelfs voor deze wildemannen te ver. Het album begint
met een hoorspel: dreigende ambientmuziek gelardeerd met
angstaanjagende citaten over wat slaapgebrek met je kan doen. Of je
je slaap zult laten na het beluisteren van dit album weet ik niet,
maar een verhoogde staat van alertheid en zelfs paranaoia zijn
onontkoombaar.

De volgende drie nummers vliegen vanaf hun eerste powerakkoord naar
je strot. Vooral ‘Night Terrors’ is een doldrieste uithaal die
recht in je smoelwerk belandt. In de hardcore van Cursed is weinig
plaats voor melodie, subtiliteit of gelaagdheid. Alles draait om
kracht en agressie, iets wat in dit genre natuurlijk niet nieuw
is.
Cursed heeft haar gitaren extra laag gestemd, waardoor het soms
lijkt alsof er alleen de ritmesectie speelt, met een bevreemdend
effect tot gevolg. Er wordt ook met chaos gespeeld, maar anders dan
bij sommige powerviolence of mathcore bands. Hier voelt het aan als
echte, niet-getelefoneerde chaos. Het zijn uitbarstingen die aan de
controle van de muzikanten zelf ontsnappen, alsof een hogere macht
ermee speelt. De teksten staan bol van misprijzen voor scheef
gelopen zaken in onze wereld. Er is geen hoop meer, net zoals er
geen rust zit in de songs van Cursed.

Het album bevat elf tracks en op zes daarvan zijn bovenstaande
zinnen best van toepassing. Sta je nu al trillend van spanning op
je benen, klaar om je verdiende hc-fix te gaan halen, toch even
verder lezen. Het album bevat naast een redelijk overbodig
instrumentaal intermezzo ook enkele trage nummers. De band heeft
daarbij de bedoeling om een dreigende sfeer te creëren, ofwel
dienen deze songs als tegengewicht voor het galopperende geweld van
de pure hardcore, maar voor mij werken ze niet. Ik hou wel van de
doom/hardcore crossover van een band als Unearthly Trance,
maar in het geval van Cursed pakt de mayonaise niet. De drones zijn
langdradig en ongelaagd, de melodietjes zijn pathetische
muurbloempjes. Ze willen je aandacht maar kennen niets van
verleidingskunst. Het laatste nummer, ‘Gutters’, duurt maar liefst
zeven minuten, maar of u nu daar naar luistert of naar de zingende
buizen van de centrale verwarming, het maakt geen verschil. Is een
rustpunt trouwens wel nodig? Een ononderbroken kwartier intense
harcore van Cursed zal voor veel mensen volstaan om een hele dag
opgepept rond te lopen, klaar om de revolutie te starten bij het
aanzien van een op het fietspad geparkeerde Porsche Cayenne.

Het testament van deze band verdeelt de erfenis dus in twee:
onversneden hardcoreaggressie voor zij die dit missen in de
hedendaagse scene, maar ook sludgy experimenten die alvast door
deze luisteraar niet zo gesmaakt worden. Toch is het zeker de
moeite om dit album een kans te geven, zeker als je, zoals ik,
langzaam de hoop in de hardcorescene verliest.

www.myspace.com/cursedhardcore

7
Release:
2008
Goodfellow/Reflections

verwant

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in