Geeft u ons gauw de doos met superlatieven door? Vonden we No Age al behoorlijk geweldig op plaat, dan vielen nu alle puzzelstukjes live pas echt op hun plaats. Het hippe volk kwam, en zag dat het goed was.
I Love Sarah, vorige week nog als voorprogramma van Fuck Buttons, nu in de bar van zaal Trix te Borgerhout als opwarmer van het snel naam makende No Age. Met zo'n alomtegenwoordigheid zou je bijna gewend geraken aan het haast cabareteske spektakel dat telkens weer door Jani Jani en Rudy Perdu ten berde gebracht wordt. Bijna; de groep balanceerde vanavond weer eens op de dunne lijn tussen “ronduit geweldig” en “behoorlijk enerverend”, en enkele keren was het er zwaar over, maar we zouden het niet anders willen. En je zou met al dat grappen, grollen en confettigegooi van Jani Jani haast vergeten dat er bij nummers als “Inbev Awoeh!”, “Mauro”, “Toothbrush” en “De Gokchinees” ook muzikaal veel te rapen valt. Sommigen konden dit Mechelse dadaïsme absoluut niet smaken, maar als u het, net zoals ons, niet al te serieus genomen hebt, zal u zich waarschijnlijk geweldig geamuseerd hebben. Uitkijken geblazen naar die debuutplaat.
En dan was het aan dat andere duo, No Age, om het over te nemen. Alle ingrediënten waren aanwezig om van dit optreden een explosieve molotovcocktail à la parisienne te maken: in de drukkend warme bar vuurden Randy Randall en Dean Spunt hun strakke, door gewapend beton beukende twee-akkoorden-aanslagen af: de ideale premisse voor een wild feestje. Jammer genoeg had men vergeten een aansteker voor dit explosieve brouwseltje mee te brengen. Waar was immers het enthousiasme van het publiek? Waar waren die gevechten van bierpens tegen bierpens, die wilde pogo's, de luchtvaardige toeschouwers en bierbekertjes? In ieder geval niet hier, want de reacties waren vooral afwachtend. No Age moest zich bewijzen vanavond, ook al stond het hier met het fantastische Nouns onder de arm.
We hoeven u ondertussen niet meer duidelijk te maken wat het eindoordeel was. Dit was een glorieuze overrompeling, een ronduit geweldig optreden dat zo intens, krachtig en begeesterd was dat enkel de tamme publieksreacties en een ietwat slechte geluidsmix ons verhinderden om de vrij treffende term “wereldklasse” nog eens af te stoffen. Vanaf opener “Teen Creeps” werd er immers door de geluidsmuur gevlogen en sneuvelden de nodige trommelvliezen, terwijl we Spunt compleet loos zagen gaan achter zijn drumstel en Randall zo snel en rommelig zijn akkoorden afvuurde dat het leek alsof Greg Ginn zowaar even de gitaar ter hand genomen had. Van daaruit waren het enkel nog hoogtepunten: het uit noise aanwaaiende “Every Artist Needs A Tragedy”, dat de vaart er pas echt inkreeg; een verschroeiend “Boy Void”, dat met zijn ronduit furieus einde het publiek zelfs even deed bewegen; het steeds met verstomming slaande “Dead Plane”, dat op haast geniale wijze tussen noise en melodie schipperde; en het rustigere “Neck Escaper”, waarin de hang naar echte melodieën en songs nog eens onderstreept werd.
Verder veel materiaal uit Nouns, en dat kwam live nog veel beter uit de verf. Toegegeven, het was allemaal wat rommeliger en valser gezongen, maar het werd zo energiek gebracht dat je er een kleine gemeente een jaar lang van stroom mee kon voorzien. Tijdens “Eraser” waagde Randall zich zelfs even in het publiek, waarna hij compleet over de rooie ging toen de single zijn climax bereikte. Het is dat voornemen van de groep om van elke show een unieke en overtuigende ervaring te maken dat hen, volkomen terecht blijkt nu, een goede reputatie gegeven heeft. Die eer verdedigden ze ook vandaag, met ultrakorte blasts die de drumvellen geselden en de gitaarsnaren genadeloos deden feedbacken. Met “Miner” kwam er na goed drie kwartier een einde aan het geweld: een laatste keer in overdrive, en toen ging de geluidsorkaan liggen.
Een slachtofferraming was achteraf dan wel niet nodig, dit was wél een razendsnelle en begeesterde hoogmis van de punkrock; een kleine zegetocht voor de jongens uit L.A. Of: hoe voor jezelf echt naam te maken. Hoezo, u heeft zich Nouns nog niet aangeschaft?
