Nauwelijks een jaar na het verschijnen van zijn debuutplaat, laat het Aalsterse Motek al een "nieuwe" release op de wereld los. Geen volwaardig nieuw studioalbum echter, wel een toepasselijk genaamde RE : EP, die lichtjes gewijzigde versies bevat van drie songs die ook al op het debuut te horen vielen. RE : EP dient dan ook vooral als eye-catcher voor het vers opgerichte label Noisesome Recordings.
De keuze voor de eerste release van het label viel op Motek, dat zichzelf omschrijft als "een audiovisueel collectief met een voorliefde voor de beeldende kracht van muziek." Motek heeft ondertussen al diverse projecten achter de kiezen: van muziek en videokunst tot sampling, installatie en performance. Van op het podium wil Motek de luisteraar confronteren met vragen als: wil ik luisteren of kijken? Wil ik kijken of bekeken wordenè Wil ik mijn beelden, of die van anderen? En ook tijdens het beluisteren van RE : EP is het alweer erg moeilijk om niet allerlei eindeloze hoogwegen in uitgestrekte, dorre landschappen of intense achtervolgingen in mysterieuze burchten over het netvlies te laten rollen. "Filmisch" is dus inderdaad het woord om Moteks muziek te omschrijven.
Op RE : EP zijn de drie beste songs uit Moteks debuut verzameld, allen lichtjes aangepast: "Maybe I’ll Go Home", "De vlucht" en "I Am Your Son". Van "Maybe I’ll Go Home" krijgen we (het is er tenslotte de periode voor) zelfs twee versies cadeau, de ene al wat langer uitgesponnen dan de andere. Veel werd er op RE : EP echter niet gesleuteld aan de originele versies. Hoogstens wordt er hier en daar een zijweg meer ingeslagen, of wordt er ergens onderweg een extra rustpauze ingelast, met als gevolg dat drie van de vier nummers rond de 7 minuten afklokken.
Net als het titelloze debuut staat RE : EP bol van gestaag aanzwellende, wild in het rond meanderende gitaarpartijen. Drum en bas gaan zowel in het onheilspellende "De vlucht" als in het knallende "I Am Your Son" een almaar krachtiger wordende dialoog aan, waarrond gitaar en piano frisse melodieën weven, terwijl onverstaanbare tekstflarden in het ijle worden gekatapulteerd. Resultaat: een 25’45" durende postrockuitbarsting die niet altijd even origineel omspringt met voor de hand liggende invloeden als Mogwai, Godspeed You! Black Emperor en Explosions In The Sky. Deze weinig innovatieve navolging maakt dat RE : EP niet altijd even spannend klinkt, en onderstreept nog eens wat het debuut ook al duidelijk maakte: om ten volle de kracht van hun songs te voelen, moet je Motek live ondergaan.
Het fascinerende schimmenspel en beklemmende totaalspektakel dat de groep live weet te creëren, staat dan ook in schril contrast met deze RE : EP, die net iets te gekunsteld, rationeel en kleurloos klinkt om echt te boeien. Wanneer de hoogzwangere gitaarmelodieën ons vanuit de cd-speler tegemoet komen, is de wurggreep op ons lijf en leden toch een stuk losser dan wanneer de combinatie van bizar of nostalgisch videomateriaal en intense gitaarpartijen live resulteert in een soort synthetische geheelervaring, die onbeschroomd doelt op het samensmelten van oor en oog.
Er kunnen dan ook gemakkelijk vragen opgeworpen worden over de relevantie van dit schijfje, al blijft Motek in Vlaanderen wel een gedenkwaardig gezelschap en vormt RE : EP een geschikte instap voor wie Moteks debuut vorig jaar gemist heeft, of voor wie dringend zijn kennis over postrock in Vlaanderen wil bijspijkeren. Veel vernieuwing brengt RE : EP helaas echter niet.
