“Rockmuziek is voor zover ik weet de beste basis voor het maken van vriendschappen” schrijft rockjournalist Greil Marcus ergens in de inleiding van zijn standaardwerk “Mystery Train”. Dat het ook in 2007 niet ver zoeken was naar geschikt luistervoer om vriendschappen uit te lokken, van onder het stof te halen of simpelweg nog wat aan te poken, bewijst volgend overzicht.
Pleegden live een regelrechte aanslag op ons nekvel: Wilco (Vooruit én Koninklijk Circus), Daniel Johnston(AB), Bloc Party (AB), Sonic Youth (Pukkelpop), Beirut (Botanique) en The Bony King Of Nowhere (Floere Foefke).
Een welgemeende sorry aan volgend voortreffelijk peloton artiesten die nipt buiten de top-10 finishten: Arcade Fire : : Neon Bible, St.Vincent : : Marry Me, Van Jets : : Electric Soldiers, Fiery Furnaces : : Widow City, Radiohead : : In Rainbows, Editors : : An End Has A Start, Gèsman : : Omplof! en Queens of The Stone Age : : Era Vulgaris. Volgend jaar beter!
Grap van het jaar: Enter Shikari op Pukkelpop.
Belandden na urenlang schrap- en puzzelwerk uiteindelijk wel in onze top-10:
- Wilco : : Sky Blue Sky Met voorsprong de meest beluisterde plaat dit jaar in ons nostaligisch nest onder de Sint-Baafstoren. Wilco laat op Sky Blue Sky het experiment even voor wat het is, en dat levert simpele doch hartverscheurende popsongs als “Sky Blue Sky”, “Impossible Germany” en “On And On And On” op. Plaat van het jaar!
- Patrick Watson : : Close To Paradise Geen idee wat ze daar in hun bier mengen, maar na Arcade Fire, The Dears, en Godspeed You! Black Emperor is dit alweer een nieuwe rijzende ster uit Montreal, Canada. Heerlijk aanzwellende, bombastische pianoballads afgewisseld met frivole sprookjesnummers, die verwijzingen naar schoon volk als Sufjan Stevens, Beirut en Jeff Buckley oproepen.
- Beirut : : The Flying Club Cup Bevestiging van wat ieder normaal horend mens na Gulag Orkestar al wist: Zach Condon is een godenkind.
- Blonde Redhead : : 23 Meest toegankelijke, melodieuze album van deze “Sonic Youth voor de Sigur Ros-generatie” (de beste omschrijving die wij tot nog toe hoorden voor dit prachtige samengaan van hoekige, knarsende gitaren van Amadeo Pace en de ijle stem van Kazu Makino), maar daarom zeker niet minder beklijvend.
- Kings Of Leon : : Because of the times Sing Hallelujah! Zalig rockende plaat van deze Jan, Piet, Joris en Corneel uit de Amerikaanse Bible Belt. In vergelijking met hun vorige schijfjes iets meer U2 en Creedence dan Television of Strokes, vol songs die smeken om een festivalpodium.
- Grinderman : : Grinderman Oppervleermuis Nick Cave neemt, samen met 3 andere Bad Seeds, de gitaar ter hand, en het resultaat is deze rauwe, onversneden seksplaat.
- The National : : Boxer De grote sprong voorwaarts voor de Nationalen. Boxer is een tikkende tijdbom, met hoofdrollen voor drummer Bryan Devendorf en de machtige stem van zanger Matt Berninger.
- Bright Eyes : : Cassadaga Conor Oberst bevestigt met deze plaat al het goede dat op I’m Wide Awake And It’s Morning te horen viel. Of de nieuwe Dylan is opgestaan, zal nog moeten blijken uit Obersts verdere carrièreverloop (en zolang de oude nog niet versleten is, is die vergelijking eigenlijk ferm van de pot gerukt), maar Cassadaga is er wel eentje om te koesteren.
- Interpol : : Our Love To Admire Geen flauw benul hoe de zaken aan de Westkust zitten, maar wij vonden dit alweer een verdomd sterke plaat van deze ubercoole jongelui uit de Big Apple.
- Various : : I’m Not There Wie van mening is dat het not done is om een compilatiealbum in een eindejaarslijstje op te nemen: luister eens hoe onder andere Mark Lanegan, Jim James, Sufjan Stevens of Anthony op deze soundtrack op fabeltastische wijze eer betonen aan Zijne Koninklijke Neusheid, Bob Dylan.
Schandelijk over het puistenhoofd gezien in dit overzicht: Arctic Monkeys : : Favourite Worst Nightmare.
