Het moet vooruit gaan met Vandal X. Instant Dislike, de groeps snoeiharde vijfde plaat, werd opgenomen in twee weken tijd en de opvolger ligt nu al in de schuif. Snel een gesprek en dan onderduiken: “Laat ons er maar goed uitkomen, anders sturen we onze mannen op je af.”
Voor hun debuut Little Man’s Blues zat Mauro nog achter de knoppen, voor hun tweede Songs From The Heart konden ze Steve hardest working man in rock Albini strikken, maar sindsdien produceert het duo een moddervette sound vanuit hun eigen studio met een programmaverklaring als naam: “Louder Than Anyone”. “Waarom we zo vlug opnemen? Omdat we geen maand in dat kot willen zitten.”
enola: Jullie platen worden altijd maar harder. Is dat omdat jullie nu in een eigen studio opnemen?
Bart Timmerman (gitaar/zang): “De vorige plaat hadden we ook al zelf opgenomen, en we wilden dat de huidige zwaarder klonk dan die. Daarom hebben we veel nieuwe geluiden uitgeprobeerd tot we iets vonden waarvan we dachten: ok, dit is het.”
Gunther Liket (drums): “We letten er wel op dat al onze platen anders klinken. En terwijl andere bands kalmer gaan spelen, worden wij, naarmate we ouder worden, gewoon harder (lacht).”
enola: Instant Dislike is wel geen plaat die je opzet om het gezellig te maken.
Liket: “Nee, als je wil poepen op onze muziek, dan ben je rap klaar (lacht).”
Timmerman: “Het is vooral een plaat om op te zetten in je eentje. In de auto of zo. Ik vrees dat het niet zal beteren ook. Steeds minder mensen zullen onze platen in een keer kunnen beluisteren. Zelfs mijn vriendin geraakt nu al niet verder dan nummer zes (lacht).”
enola: Het lijkt zelfs alsof Vandal X de richting van hardcore/metal uit gaat?
Timmerman: “Het is misschien gemakkelijk te vergelijken omdat het zo hard en zwaar is, maar daar houdt de vergelijking toch op, hoor. En dat is goed (lacht). Ik haat metal, hé. Gunther is fan.”
Liket: “We spelen zeker geen metal, misschien wel hardcore. Er is maar een kleine scene voor onze muziek en met ons nieuw geluid spreken we meer het hardcorepubliek aan. Ik denk dat het voor hen fijn is om eens iets anders te horen.”
enola: De plaat is in twee weken tijd opgenomen. Hoe gaan jullie te werk?
Liket: “Instant Dislike was eigenlijk al na zes avonden af. De plaat is live opgenomen, heel natuurlijk. Alleen de zang en een gitaar zijn achteraf gedubd en dat gaat héél snel omdat we erg op elkaar ingespeeld zijn. Als wij repeteren, schrijven we toch minimum een à twee nieuwe nummers zonder dat er op voorhand iets van klaar is, behalve af en toe een riffke.”
Timmerman: “En dankzij de vorige plaat die we zelf opnamen, hebben we geleerd dat het uitproberen van verschillende dingen vaak tot niks leidt. Nu was de aanpak zo simpel mogelijk en dat werkt toch het beste. We hebben ook wel geëxperimenteerd voor Instant Dislike, maar als we deze keer iets goed hadden, hebben we niet geprobeerd om op elk nummer iets anders te zetten. Het ging snel omdat we dachten: nu hebben we iets heel goed en daar blijft het bij. In de namiddag namen we enkele nummers op, ’s avonds schreven we dan soms nog de teksten en ’s nachts namen we de zang op. En de volgende dag weer andere nummers.”
enola: Hebben jullie voor jullie eigen studiowerk iets opgestoken van Steve Albini of anderen waarmee jullie hebben samengewerkt?
Liket: “Wij iets opgestoken? Wij hebben die mannen dingen geleerd (lacht).”
Timmerman: “Die opnames met Steve Albini voor onze tweede plaat zijn ondertussen tien jaar geleden. Toen waren we heel erg geïntimideerd door die gast. Hoewel het een fijne kerel was, konden we het niet uit ons hoofd zetten dat we bij dé Steve Albini zaten. En er was ook te weinig tijd om iets te bekijken. Op vijf dagen hebben we daar 24 nummers opgenomen én gemixt.”
Liket: “Zo’n samenwerking interesseert ons nu eigenlijk niet meer. We doen alleen nog ons eigen ding. Alhoewel, misschien mag Albini ons nog eens komen opnemen. Op onze voorwaarden dan. Een maand lang (lacht).”
enola: Jullie hebben onlangs in Zuid-Afrika gespeeld. Hoe was dat?
Liket: “Dat was echt te gek, dat willen we nog wel eens doen.”
Timmerman: “Voor het eerste optreden was er maar een paar honderd man, maar bij het laatste stond daar opeens tweeduizend man.”
Liket: “Het is heel raar, maar de alternatieve groepen daar zijn groepen die bij ons tien jaar geleden groot waren zoals Dog Eat Dog. Dat was een ware cultuurschok toen wij daar aankwamen. Dat hadden ze nog nooit gezien, maar we hebben er wel heel goede reacties gekregen.”
enola: Denk je dat jullie teksten aanzetten tot geweld?
Timmerman: “Nee, ik heb nog nooit geweten dat er werd gevochten tijdens onze optredens. Soms krijgen we wel rare reacties. Zo stond er eens iemand, terwijl we speelden, de nazigroet te doen. Die heeft het toch niet helemaal begrepen, denk ik (lacht).”
Liket: “Er komt wel wat naar buiten bij de mensen als wij optreden, hoor. Mensen komen ons zien om zich uit te leven. Dat is ook wat wij op het podium doen, maar los van de moshpit leidt dat toch nooit tot geweld.”
enola: Ik heb wel de indruk dat jullie muziek bij pubers aanslaat?
Liket: “Ja, dat begint inderdaad te komen. Ons publiek bestaat meestal uit lelijke venten van twintig tot veertig jaar. Veel dezelfde types, veel dezelfde gezichten, maar nu beginnen pubers ons te ontdekken.”
. Timmerman: “Daar komen toch heel gekke dingen uit. Ergens loopt bijvoorbeeld een vijftienjarige rond met een ringtone van Vandal X (lacht).”
Liket: “Hoe komt die daar aan? En heb je eergisteren op ons optreden dat blond meisje van twaalf gezien?”
Timmerman: “En onlangs heb ik een T-shirt gegeven aan een collega voor haar zestienjarige dochter . Dan denk je, in godsnaam, waar komt dat toch vandaan?”
