"Eigenlijk heb ik nooit iets anders gedaan dan wat ik doe, of het nu als Happy Mondays of Black Grape was", aldus Shaun Ryder. En dus staat er op de hoes van Unkle Dysfunctional plots opnieuw "Happy Mondays". "Gaz en Bez deden opnieuw mee, dus is het gewoon de Mondays", beweert de frontman. Jaren voorbij de houdbaarheidsdatum van hun oude platen is er dus een comebackplaat van Engelands meest rommelige groep ooit.
Een mooi beeld van de chaos en drugsgedreven waanzin in de hoogdagen van de groep is te zien in de film 24 Hour Party People van Michael Winterbottom. Drugs, naaktmodellen, afpersing,… het hoorde er allemaal bij in het ranzige wereldje van de Mondays. Een plaat als Pills ’n’ Thrills ’n Bellyaches zette een Engeland dat tot over zijn oren aan de Ecstasy zat echter massaal aan het dansen en verzoenden rockliefhebbers met de ravegekte die het eiland toen op zijn kop zette. Ryders teksten die feesten, werkloosheid, en lui zijn verheerlijkten, raakten een gevoelige snaar in een maatschappij die al tien jaar gebukt ging onder het harde beleid van de Britse Conservatieven. De opnames voor opvolger …Yes, Please gingen echter helemaal de mist in, en tegen 1992 was de groep verleden tijd. Geïmplodeerd onder de almaar erger wordende crackverslaving van Ryder.
Drie jaar later stond Ryder er terug met een nieuwe groep. Black Grape klonk harder dan de Mondays en was de beste nieuwe partyband van 1995. Het debuutalbum It’s Great When You’re Straight… Yeah! luidde een heropstanding in die niet lang duurde want opvolger Stupid, Stupid, Stupid bleek gigantisch te sucken. Exit Ryder, die alweer worstelde met de drugs en alcohol. Een soloplaat ging bij de release enkele jaren geleden al meteen verloren in de plooien van de geschiedenis. Ondanks wat traditioneel rommelige reünieconcerten leek het verhaal van de Happy Mondays nu helemaal gedaan.
Niet dus. Samen met danser Bez en drummer Gaz blikte Ryder Uncle Dysfunktional in en het moet gezegd worden, het resultaat is verrassend passabel. Nog steeds weet Ryder als geen ander een hoop nonsense verkoopbaar te serveren, de mix van funk, hiphop, samples en gitaar resulteert nog altijd in gewéldige feestmuziek die harder klinkt dan de oude Mondays en vaak in de buurt komt van wat Black Grape bracht.
Ondanks zijn elf tracks, lijkt Uncle Dysfunktional niettemin een derde te lang. Als het er naast is, sleept het zich immers maar een eind voort. "Deviantz" is rommelige onzin die de plaat niet had hoeven te halen, dat geldt ook voor "Anti Warhole On The Dancefloor" dat de sambatour opgaat. "Rats With Wings" begint heerlijk als iets dat van Eminem had kunnen zijn, maar verliest al gauw reddeloos de pedalen. Maar er is ook goed nieuws:
Met zijn jengelende gitaren en lome funkbas is opener "Jelly Bean" al meteen een prettige hoop ongein. "Now that I am naked I’m a lady/And now that I’m a lady I am free/It’s good to feel my ass against the grass/It’s good to press my tits against the floor" scandeert Ryder met veel zin voor humor. Even heerlijk dwaas is het "cock-a-doodeloo"-begin van "Cuntry Disco" dat met zijn loom hiphopritme aan Black Grape doet denken of de sirenes en gruizige gitaar van "In The Blood". Uncle Dysfunktional is ook goed voor twee derde pure ambiance.
We hadden geen geld willen inzetten op deze meest overbodige reünie van de laatste jaren, maar dus: voor Shaun Ryder blijft het leven een feestje, en voor het eerst in lang hebben we opnieuw zin om mee de dansvloer op te stappen. Leyers, Michiels & Soulsister kunnen er nog iets van leren.
Happy Mondays speelt op 25 augustus op Feest in het Park in Oudenaarde.
