WWW :: What a Wonderful World




99 min. /
Marokko – Frankrijk / 2006

Marokko slaat zijn vleugels uit. Het land maakt een
(technologische) omwenteling door en die modernisering laat zich
vaneigens ook voelen in de cinema: is de tijd rijp voor
een grote kuis in de sociale drama’s die ons clichébeeld van het
traditionele Marokko alleen maar bevestigen? We zijn hoopvol. Nieuw
talent staat alleszins te stampvoeten om ons te verbazen met hun
eigen vernieuwende en frisse stijl, die het ‘Arabische brandmerk’
moeiteloos ontstijgt. We hebben nog maar net ‘Heaven’s Doors’, de
verrassend rijpe debuutfilm van de broertjes Noury, achter de
kiezen of er komt al een nieuwe Marokkaanse mozaïkprent vanonder de
zoden piepen: ‘What a Wonderful World’ van regisseur Faouzi
Bensaïdi. Een gek romantisch gangsterfilmpje over de
‘fakeglobalisering’ in Marokko: het internet geeft verbinding met
het wereldwijde web, maar effectief naar het Westen reizen blijft
een helse karwei (met die gevaarlijk gammele bootjes). Een
thematiek die regisseur Bensaïdi er eerder subtiel bij sleept, want
bovenal ontpopt hij zich als een ware regieclown, die zijn
schoonste trucjes en kunstjes opvoert om de kijker binnenpretjes én
een verwonderde glimlach te bezorgen.

‘WWW’ is de tweede film van Bensaïda. Hij maakte eerder al het
veelvuldig bekroonde ‘Mille Mois’, een film waarin een zoekgeraakte
stoel de hoofdrol speelt (dat zegt meteen genoeg over de toon van
zijn films). Ook ditmaal speelt de regisseur zelf weer mee: hij
vertolkt de huurmoordenaar Kamel die zijn opdrachten via het
internet krijgt. Telkens als zijn missie erop zit, brengt hij een
bezoek aan de prostitué Souad, maar wanneer hij via de gsm een
afspraak met haar probeert te regelen, krijgt hij steeds haar
vriendin Kenza aan de lijn. Kenza is politieagente die op haar
eigen sensuele wijze het verkeer regelt op een knelpunt in
Casablanca. Kamel wordt verliefd op haar stem en gaat naar haar op
zoek. Tot Hicham, een jonge computerfreak die ervan droomt om in
Europa zijn geluk te zoeken (de gammele bootjes), per ongeluk de
computer van Kamel hackt en zijn plannen probeert bij te
sturen.

Een ‘gewone’ film maken, daar had Bensaïdi duidelijk geen baat
bij en dat is het ook niet geworden. Hij doorbreekt waar hij kan
het verwachtingspatroon van de Marokkaanse film – én bij
uitbreiding van elke film – met visueel dromerige en grappige
spielerei. Als alternatief voor de ‘normale’ verhaalopbouw en een
‘gewone’ dialoog tussen twee mensen, stopt hij het verhaal vol
absurde vondsten. Zoals de plaatselijke regenbui boven Kenza’s
hoofd en haar elektrische geladenheid (mijn gsm begint spontaan
in mijn hand op te laden
!), die uiting geven aan het vreemde
gevoel dat ze krijgt wanneer ze in de buurt is geweest van Kamel.
En zo volgen er nog meer beelden die woorden overbodig maken of die
werken als een soort van ‘Waar is Wally?’ – zoekplaatjes, waarbij
je pas na enkele seconden echt vat krijgt op de situatie (Hicham
die onder de tafel ligt!).

Bensaïdi lijkt te puren uit zijn filmgeschiedenis en maakt een
mélange van o.a. film noir, stomme film, slapstick en alle
mogelijke montage-, beeldcompositie- en verteltechnieken: zweverige
slowmotions tegen een achtergrond van opwaaiend stof,
zwart-witpartijen, ironische bijtiteltjes met detailgegevens over
de personages… Op een bepaald moment kan je de film zelfs volgen
op de monitors van de camerabewaking in een winkelcentrum. Het is
duidelijk dat de look en de compositie in deze film
dominant zijn. Elk beeld vormt bijna een zorgvuldig
georchestreerde, afgewerkte sketch op zich en alles is tot in de
puntjes uitgekiend. De mise-en-scène is wonderlijk in deze film.
Bensaïdi gebruikt zijn camera als visueel speelgoed. Bij elke scène
is duidelijk nagedacht over de opstelling en wordt het beeld ten
volle benut. Zelfs om een gewone handeling in beeld te brengen (vb.
een sigaret die op een foto valt, Kamel die naar de fotograaf
stapt) lijkt hij steeds op zoek te zijn gegaan naar de mooiste
opstelling of invalshoek die hij maar kon bedenken om het de poëzie
mee te geven die het volgens hem verdiende. Hij speelt
voortreffelijk met de interactie tussen voor- en achtergrond, de
dieptewerking doet ons Casablanca vanuit een andere invalshoek
bekijken en de timing is strak. Bensaïdi steekt zijn bewondering
voor Jacques Tati nergens onder stoelen of banken: de kleine
verborgen grapjes, het observatieve karakter en vooral de van
bovenaf gefilmde scène waarin Kenza het verkeer regelt (met de
wagens die naar haar lijken te luisteren als gedresseerde paarden)
of de achtervolging van de agenten in het winkelcentrum, bezitten
hetzelfde organisatietalent en dezelfde slapstickhumor als de
master himself.

Elke scène is gegoten in een kleurrijke en gedetailleerde
vormgeving, die heel plezierig is om naar te kijken (en om te
herbekijken). De regisseur is echter soms zodanig op zoek naar
originaliteit en vertelmagie, dat hij het verhaal uit het oog
verliest en het ritme in de film verwaarloost. Het liefdesverhaal
tussen Kenza en Kamel krijgt een fijne spanning wanneer de twee
elkaar meermaals kruisen maar nét niet ontmoeten, maar met een iets
sterkere verhaallijn was het hoogtepunt misschien aangrijpender
geweest. De drie verhaallijnen komen uiteindelijk moeizaam bij
elkaar, maar het deel van ‘Hicham de hacker’ staat toch iets te
veel apart en trekt de aandacht van de liefdeszoektocht weg. Zo
blijft de film eerder een aaneenschakeling van prachtig afgewerkte,
op zichzelf staande scènes, die verrassen en een prettig gevoel in
de buik planten, dan een samenhangend verhaal.

Wie het beu is om als kijker op zijn wenken bediend te worden met
kant-en klare filmformules en bereid is afstand te doen van zijn
normale verwachtingen bij een film, zal met volle teugen genieten
van de wondere wereld van WWW, waarin auto’s liefdevol afscheid
nemen van hun eigenaar, waarin de perfecte moord in een openbaar
toilet toch blijkt te bestaan en motorfietsen haast choreografisch
achteruitdeinzen voor onze politieagente. Een film waar je zelf ook
een beetje elektrisch geladen van wordt.

7
Met:
Faouzi Bensaïda, Nezha Rahile, Fatima Attif, Hajar Masdouki,
Regie:
Faouzi Bensaïdi
Duur:
99 min.
2006
Marokko - Frankrijk
Scenario:
Faouzi Bensaïdi

verwant

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

Dream Scenario

‘Nicolas Cage is de enige acteur sinds Marlon Brando...

recent

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in