Wat mag dit in godsnaam wezen? Wel, eerlijk, na talloze
beluisteringen en doorgedreven analyses zijn we er zelf nog niet
uit. The Jai-Alai Savant lijkt zo weggelopen uit het
dichtstbijzijnde rariteitencircus, met dien verstande dat hun
ongebreidelde creativiteit bij sommigen als larie en bij anderen
dan weer als geweldig zal overkomen, net zoals een virtuoze
trapeze-act ons doet geeuwen maar anderen in extase brengt. En met
‘hun’ doelen we voornamelijk op Ralph Darden, want ondanks de
aanwezigheid van twee partners-in-crime draait The Jai-Alai Savant
volledig rond deze excentrieke, polyvalente duizendpoot. Interviews
met de man draaien altijd uit op vreemde citaten of verhalen over
zijn gecapete idool: Batman! Op deze plaat echter geen Bruce Wayne
of zelfs maar een Robin te bespeuren. Het kleurenpalet op ‘Flight
of the Bass Delegate’ beroert duizenden tinten, de ene al
nadrukkelijker dan de andere. Onontkoombaar zijn vleugjes reggae,
keiharde reggae evenwel, gedrenkt in nog vuigere punk, niet meteen
de ideale ingrediënten voor een ontspannende zondagmorgen, maar
consumeerbaar op alle andere momenten van de week. Nog even dit
meegeven: dit plaatje werd opgenomen onder de vleugels van The Mars Volta. U
weet waar u aan begint!
Maandagmorgen, wanneer u zich met kraaloogjes voorbereidt op alweer
een drukke week, is er het heerlijk relaxte ‘Datta Massagana’ om u
in de juiste stemming te brengen. Probeer maar eens depressief te
wezen terwijl het zonnige Jamaica uit uw stereo komt rollen! Op
dinsdag raden we u ‘Arcane Theories’ aan, heel wat sneller en
ontzéttend straf. Vervolgens richten de heren zich in ‘Scarlett
Johansson, Why Don’t You Love Me’ tot de koningin van de
voluptueuze lippen. Een vraag die menig aardbewoner zich dezer
dagen tevergeefs stelt. Woensdag? ‘White on White Crime’: Sex
Pistols meets El Tattoo del Tigre. ‘When I Grew Up’ op donderdag:
zoveel swingend gitaarwerk en rauwe energie dat u er voorwaar zelf
de teugels bij laat vieren. En als u zich op vrijdag, na een drukke
werkweek, tracht te ontspannen terwijl uw puberende zoon de
dichtstbijzijnde discotheek terroriseert, waaien de eerste
zweempjes lente de huiskamer binnenmet ’30’s in the Thousands’, een
song die u én de kamer vult met nostalgische gedachten over de
dagen dat u zelf bekend stond als de womanizer van de buurt. Dromen
mag, zeker met The Jai-Alai Savant in de buurt. Zaterdag sport op
tv, maar vergeet zondag maar niet ‘Akebono’ mee te pikken, de
zoveelste geslaagde genre mash-up op ‘Flight of the Bass
Delegate’.
Qua muzikaal vernuft moet The Jai-Alai Savant zeker niet onderdoen
voor hun maatjes van The Mars Volta, maar we vragen ons af of de
wereld wel klaar is voor een schizofreen en energievretend plaatje
als ‘Flight the Bass of Delegate’. Zoals zo vaak met de
interessantste platen zal niet The Jai-Alai Savant, maar wel de
alomtegenwoordige commerciële bullshit de verkoopslijsten
aanvoeren. Maar wie deze jongens van een ereplaats in onze
eindejaarlijstjes wil houden zal sterk voor de dag moeten komen.
Voorlopig zitten we dus gebeiteld bij onze zwarte medemens Ralph
Darden. Peace niggers!
