Het blijft op zijn minst interessant hoe verschillend mensen reageren op eenzelfde situatie. Op plaatsen waar de ene rust en kalmte vindt, zal de andere alleen maar geënerveerd naar buiten rennen omdat een tekort of teveel aan impulsen de verkeerde zenuwbanen prikkelt en de chemische verbindingen op hol doet slaan. De mens blijft ondanks alles een vreemd dier.
Empires And Milk, het debuut van architect en geluidskunstenaar Loren Dent, vormt het muzikale equivalent van die plaatsen. Net zoals Stars Of The Lid en vele anderen creëert ook Dent geluidstapijten die ergens tussen ambient en minimal electro zweven, al ligt de nadruk veeleer op het eerste. Niet minder dan achtenzeventig minuten lang eist het album de aandacht van de luisteraar op zodat deze geen andere keuze heeft dan aandachtig te luisteren of verveeld het album stop te zetten.
Zoveel gebeurt er nochtans niet op de plaat. Dent bewijst zelfs een trouwe leerling van het minimalisme te zijn en vult zijn songs met een minimum aan klanken. De nummers zijn veel meer sferische momentopnames dan songs in de ware betekenis van het woord. Zo miniem verschillen de songs op het eerste gehoor dat het eerder lijkt alsof Dent een lang uitgesponnen track onderverdeeld heeft in vijftien verschillende nummers en daar telkens een andere naam op geplakt heeft om het verschil te duiden.
Empires And Milk kan dan ook gemakkelijk aan de kant geschoven worden als een slaapverwekkend plaatje zonder enige noemenswaardige waarde, maar dat zou Dent oneer aandoen. Liefhebbers van atmosferische nummers waarbinnen ogenschijnlijk geen houvast te vinden is, zullen dit album immers wel in de armen mogen sluiten en zich een plaat lang overgeven aan Dents hersenspinsels. Dent wil immers behagen en niet zijn luisteraar in verwarring brengen of angst aanjagen. Hier valt geen duisternis te rapen of existentiële vragen op te lossen. De worsteling met het eigen bestaan vindt elders plaats.
Een feelgoodplaat is het nochtans niet geworden, daarvoor houdt Dent zich dan weer te veel op de vlakte. Het album kabbelt kortom rustig verder zonder dat een kwalijke onderstroom gevreesd moet worden. Dat Dent desondanks toch een plaat lang de luisteraar bij de les weet te houden, bewijst dat hij echt wel weet waarmee hij bezig is. De grote namen steekt hij nog lang niet naar de kroon maar dat mag geen verwijt zijn, want hij is wel degelijk opgemerkt.
Empires And Milk is als een kabbelend beekje in een landelijk gebied. De ene zal zich in de luie zon knikkebollend overgeven aan speelse mijmeringen terwijl de andere onrustig in de auto zal stappen om naar de bruisende en levendige grootstad te zoeven. Wie graag zijn ogen sluit en lekker achteruitzakt in een gemakkelijke stoel of zetel, kan in Loren Dent een aangename compagnon vinden.
