Hard Candy




Een lastig filmpje om over te beginnen, deze ‘Hard Candy’, een
zenuwslopend en uitdagend kat-en muisspelletje dat eigenlijk best
wordt ondergaan zonder enige voorkennis. Mensen die van plan zijn
om deze pittige thriller een kans te geven stoppen dus best met
lezen na de tweede alinea (alsof u dat al niet deed, ha!), want ik
kan nog zo hard rond de pot te lullen, er zullen zaken onthuld
worden die de verrassingen en de pret zouden kunnen bederven. Wat
mag u wel gerust weten? Dat ‘Hard Candy’ een verleidelijk
wraakfantasietje is dat lange tijd mooi het evenwicht bewaart
tussen sappige exploitatiefilm en nagelbijtende psycho-thriller.
Dat opkomend talent Ellen Page een fenomenale kippevel-vertolking
neerzet waarmee ze u van de eerste tot de laatste minuut in de ban
zal houden. En dat u zeker geen hapklare aanklacht of
moraaldiscussie moet verwachten over de gevaren van het Internet
voor minderjarigen. Voor de rest laat u de verrassingen best komen
zoals ze zijn: stijlvol, intrigerend en meestal overgoten met een
flinke scheut venijnige humor. Tot slot: de mannen die het lastig
krijgen bij een bepaald stuk in de film, wel… ik zou ze graag
watjes noemen, maar niemand geeft graag toe dat hij zelf een watje
is, nietwaar?

Het begint met een prikkelende chatsessie tussen twee mensen die
elkaar wat zitten te plagen, op te geilen en uiteindelijk een
afspraakje regelen om elkaar in het echt te ontmoeten. De start van
een passionele romance op z’n Wong Kar Wai’s? Het zou mooi geweest
zijn, ware het niet dat de chatpartners bestaan uit de minderjarige
brunette Hayley (Ellen Page, onthouden die naam!) en de charmante
fotograaf Jeff (Patrick Wilson), die minstens twee keer zo oud is
als zijn aanbidster. Zet de latino-lovesongs dus maar af en slik
dat ontnuchterende brokje onbehagen door. Ze ontmoeten elkaar in
een cafeetje en er hangt wel degelijk iets in de lucht. Een
schuchter glimlachje, aftastende gesprekken, een vergeten stukje
chocoladecake op de onderlip van Haley en de beslissing om de
gezelligheden naar de luxeflat van Jeff te verhuizen. Het is fout,
verontrustend, maar no way dat je zult wegkijken of erger, de zaal
verlaten.

En dan komt regisseur Slade met een wending op de proppen die
gegarandeerd veel mensen nog wat verder naar het puntje van de
stoel zal doen schuiven.Want het is niet Hayley die zich laat
inpalmen door de gevaarlijke verleidingen van de ervaren man, maar
Jeff zelf die verstrikt raakt in het het gevaarlijke web van een
onschuldig tienermeisje. Kies een kant en laat de psychologische
terreur beginnen zou ik zo zeggen…

Eerst en vooral, ‘Hard Candy’ is geen film over pedofilie,
internet-stalking en voyeurisme maar een thriller die deze brandend
actuele kwalen gebruikt om een vernuftig psychologisch spel te
creëren. De heikele thematiek wordt wel aangekaart, maar je merkt
dat de makers zich bewust waren van de hete aardappel waarmee ze
opgescheept zaten. Ofwel werk je het onderwerp grondig uit, ofwel
moet je maar een minder controversieel kader gebruiken om je
thriller aan op te hangen, juist? Of is het net de verdienste van
zo’n eenvoudige concept- thriller (want laat daar geen twijfel over
bestaan, ‘Hard Candy’ blijft een ‘one idea movie’) om die actuele
thematiek te integreren in een spannend zenuwthrillertje? Waar ligt
de grens tussen een thriller die ‘pedofilie’ gebruikt als een
gimmick (en dan durf je wel eens terecht te komen bij goedkope
exploitatiecinema) en een vlotte thriller die wel degelijk iets
zinnigs heeft te vertellen over zijn onderwerp? ‘Hard Candy’ speelt
voor drie vierde van de speelduur haasje over tussen die twee
categorieën. De reden waarom het zo vlotjes blijft werken: een
strakke beeldregie van debutant Slade en een niet aflatend
acteerduel tussen de twee hoofdacteurs.

Met ‘Hard Candy’ waagt de Britse videoclipregisseur David Slade
zich aan eerste langspeler en weet hij zijn gestileerde
handelsmerken (voornamelijk te bewonderen in de videoclips van
Muse) vakkundig over te brengen naar het grote scherm. Slade
gebruikt stijlvolle composities, originele camerastandpunten en een
oogstrelend maar beperkt kleurenpalet om de sfeer van de film
hypnotiserend vast te leggen. Slade is zich trouwens meer dan
bewust van de kracht van suggestie. De castratie-sequens, die toch
wel minstens een kwart van de film in beslag neemt, zal tanden doen
knarsen en beentjes laten wiebelen, maar eigenlijk wordt er zo goed
als niks getoond. Op zo’n momenten is camerawerk precisiechirurgie
en moet een regisseur heel goed nadenken hoever hij wil en mag gaan
zonder de psychologische spankracht kwijt te spelen. Slade laat
hier nauwelijks een steek vallen, behalve dan dat hij dat deel iets
te lang laat aanslepen. Dat is dan ook het enige wat niet zo stevig
zit – het verhaal. De spanning wordt sterk opgebouwd, maar na twee
stevige aktes gaat het toch uit de bocht met een nogal geforceerde
finale met iets teveel wendingen. Niettemin, wat betreft beeldregie
en mise-en-scène straalt ‘Hard Candy’ pure klasse uit.

Maar het is die duivelse Lolita die de film z’n uppercut-punch
bezorgt. Als je ook maar één reden nodig hebt om ‘Hard Candy’ te
bekijken, dan is het Ellen Page, zo eenvoudig is het. In de
briljante ontmoetingsscène kruipt ze perfect in de huid van
onschuldig roodkapje, om nog geen half uur later haar date
letterlijk bij de ballen te grijpen. En haar psychologische
kraaktechnieken zouden zelfs de meest koelbloedige folterexperten
doen blozen. Komt daar nog eens bij dat scenarist Brian Nelson een
paar heerlijk vinnige dialogen heeft neergepend waar juffrouw Page
haar tanden mag inzetten. Luister maar eens naar haar repliek
wanneer Jeff ontkent dat hij een pedofiel is, of beter, wanneer ze
op sardonische wijze gedetailleerd begint te vertellen over de
ingreep die ze zal toepassen op de hulpeloze loverboy. Probeer
trouwens ook bij te houden voor wie je nu eigenlijk sympathie hebt,
want beide personages zijn zo ambigu dat je eigenlijk nooit weet
wie de psychopaat is: de viespeuk of het mini-teefje? Het maakt er
de ontwikkelingen alleen maar spannender en interessanter op, ook
al is het niet altijd even geloofwaardig. Ik ben hem bijna
vergeten, maar ook Patrick Wilson (die in de miniserie ‘Angels in
America’ al liet zien dat hij meer acteertalent bezit dan je zou
vermoeden) is meer dan verdienstelijk op dreef als het slachtoffer
met een duister kantje. Hij kan er nu eenmaal weinig aan doen dat
zijn kleine tegenspeelster zo weergaloos goed aan het acteren
is.

Een indrukwekkende krachttoer van knetterend jong talent Ellen
Page, een strakke visuele stijl en een geslaagde uitwerking van een
intrigerende premisse. Dat is ‘Hard Candy’ zo’n beetje. Boeiend
zolang het duurt, maar achteraf toch een tikkeltje ontgoochelend
omdat debutant Slade net niet genoeg ballen had om met zijn stoute
thriller voluit te gaan.

7
Met:
Ellen Page, Patrick Wilson, Sandra Oh, Odessa Rae en Gilbert John
Regie:
David Slade
Duur:
103 min.
2005
VS
Scenario:
Brian Nelson

verwant

Moonfall

Roland Emmerich … de uit Duitsland naar Hollywood uitgeweken...

Black Mirror: Bandersnatch

Met Black Mirror: Bandersnatch introduceert Netflix een nieuw concept:...

Aquaman

Aquaman is de eerste behoorlijk geregisseerde superheldenfilm sinds Sam...

The East

Eco-terrorisme: het is een term die altijd wat vaag...

The Conjuring

Een goede horrorfilm afleveren is niet gemakkelijk. De regie...

aanraders

La Bête

De naam Bertrand Bonello laat misschien niet bij iedereen...

Dune Part Two

Na het opvallende succes (de film haalde een allesbehalve...

The Iron Claw

Regisseur Sean Durkin is een kei in het evoceren...

Human Forever

“Hoe ga je met dementerende mensen om?” moet plaats...

Dream Scenario

‘Nicolas Cage is de enige acteur sinds Marlon Brando...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...
Vorig artikel
Volgend artikel

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in