You have purchased this recording and now you can allow it to
work for you and take time to relax. All you have to do is listen.
This recording is designed to help you achieve a deep, peaceful and
regenerative sleep. Let this crystalblue haze be your sanctuary of
wellbeing and calm. Met deze woorden, die lijken uitgesproken
te worden door een hypnotiseur in opleiding, gaat ‘Make Good Areas
Disturbed’ van Vito van start. Het is een inleidende tekst die lef
en zelfvertrouwen uitstraalt. Een dergelijke aankondiging als begin
van een saaie en onsamenhangende plaat, het zou immers even
belachelijk zijn als de nieuwe bondsvoorzitter, die beweert dat de
Rode Duivels een rol van betekenis zullen spelen op het volgende
EK. Gelukkig blijkt de arrogantie van deze 5 muzikanten uit Cardiff
terecht, want hun debuut is een geslaagd huwelijk van indie en
postrock, alsof de Ieren van The
Frames een reis naar Scandinavië ondernemen om er zich te laven
aan de Zweedse instrumentale pracht van Sickoakes. De sterkte van Vito is
tegelijkertijd hun enige zwakte. De band verenigt elementen van
uitstekende acts als GY!BE, Sigur
Ros en Explosions In The Sky
tot een mooi, harmonieus geheel, dat echter niet uit de voetsporen
kan treden van zijn leermeesters. Hoewel we een beetje het verhaal
lijken te krijgen van Mr. Miyagi en een goede, maar geen geniale
karatekid, besloot Robin Proper-Sheppard (de man achter Sophia) deze Welshmen toch een kans te
geven bij zijn label, The Flower Shop Recordings. En terecht, zo
blijkt na x-aantal beluisteringen, want net als My Latest Novel heeft Vito een
uitgebalanceerde plaat gecomponeerd, die zich laat beluisteren als
een trektocht door je favoriete reisbestemming: vertrouwd, maar
telkens weer adembenemend.
Opener ‘Ultimate Shame’ laat de luisteraar onmiddellijk gretig
graaien in hun zak gevuld met gelijkaardig maar verslavend
snoepgoed. Melodieuze zang en gitaren laten de temperatuur stijgen
tot het klappertanden verdwijnt, maar na een false stop word
je omvergeblazen door een bijtende gitaarpartij, die aanvoelt als
een ijzige wind over de toendra. De sound doet denken aan het beste
postrocknummer van het jaar: ‘Wedding Rings & Bullets in the
Same Golden Shrine (part II)’ van Sickoakes. Vito beseft ten volle hoeveel
kracht en intensiteit dit gitaargeluid in zich draagt en ze maken
er dan ook veel gebruik van. Iets te veel, dacht onze van
medelijden gespeende kritische geest in het begin. Vito ontsnapt
inderdaad niet aan het formulematige, maar de band doet er alles
aan om hun beproefde recept telkens anders te serveren. Naast een
traditioneel rockinstrumentarium worden dan ook vele andere kruiden
aangewend. In het epische ‘Arrested By These Developments’
bijvoorbeeld, horen we weer die trage opbouw, maar de dreiging
wordt kracht bijgezet door een opstekende wind van Sigur Rosiaanse
strijkers en blazers. Die vormt de voorbode van een vernietigende
tsunami van intens gitaargeweld. Even impressionant als ‘Glosoli’
van onze favoriete IJslanders is het niet, maar Vito weet niettemin
indruk te maken met hun orkestrale arrangementen, die bont en blauw
worden geslagen door hun orgastisch noisegeram.
Voor wie hun voorspelbare songstructuren met de mantel der liefde
bedekt, staat er maar één zwak nummer op het debuut van Vito. De
band knijpt je pas echt de strot dicht met hun lang uitgesponnen
instrumentale passages en in ‘Falling Out’ wordt een repetitieve
zangpartij dan ook even vervelend als een Keane-melodie (god beware
ons!). In de overige songs horen we varianten op het thema van de
openingssong, die toch weten te boeien. Múm-belletjes in ‘Rejoice’, wegebbende
gitaarlijntjes, elektronica en strijkers in het voortreffelijke
‘Washaway’: Vito bedwelmt je tijdens de introspectieve momenten met
sonische aswolken om dan hun apocalyptische gitaarerupties op je
los te laten. Als een mug met gevoel voor sadisme, blijven de
postrockcomposities van deze Welshmen rond je hoofd cirkelen om dan
venijnig uit te halen. Waar Radio 2 -luisteraars spontaan naar hun
spray zouden grijpen, laten wij ons graag mishandelen door deze
muzikanten uit Cardiff.
Vito heeft ons land al aangedaan als het voorprogramma van Sophia
en dit jaar zullen we de band nog op Belgische podia aantreffen.
Wie bij het horen van namen als Sigur Ros, Mogwai– en Sickoakes al vlinders in de
buik voelt, dient zeker een kijkje te gaan nemen.
