Zaterdag, dansnacht: terwijl elders Vitalic en T.Raumschmiere de zeilen van het tentdak spelen, is het ook in een uitverkochte Orangerie van bewegens. Wallonië’s danslieveling heet hier I Am X, het nieuwste project van Chris Corner na Sneaker Pimps.
"After all, this is cabaret", grapt Corner en speels steekt hij het stuk microfoonstandaard dat hij net afbrak onder zijn arm als ware het een wandelstok. En cabaret is het: het vrouwelijke bandlid staat ostentatief vrij nutteloos achter haar elektronica te wezen, ook de rest van de band gaat vooral voor de theatrale poses.
Als een Brian Molko die opgroeide op een dieet van Depeche Mode in plaats van TC Matic, is Corner every inch een rockgod in ’t diepst van zijn gedachten. Volksmennen zit hem in het bloed, het brede gebaar is voor hem een natuurlijke reflex. Dit is dansmuziek met een rockpose, en dat werkt verschrikkelijk aanstekelijk op een publiek dat Corner ronduit adoreert. Het was lang geleden dat we mensen nog echt hebben zien reiken om hun held aan te raken, vanavond gebeurt het elke keer Corner te dicht de rand van het podium nadert. En dat gebeurt vaak.
De triphop van de vroege Sneaker Pimps is nergens te ontdekken op de platen van I Am X. Dit is muziek die de discotheek als habitat heeft. Donker en opzwepend, om op te dansen, maar ook om mee te zingen. Corner kan een song schrijven, en dan vooral één die geworteld is in de jaren tachtig. Herinneringen aan Depeche Mode, of de Gary’s Numan en Glitter zijn nooit veraf.
Hij is er geen sant in eigen land mee geworden, maar de populariteit van I Am X in Wallonië is daar omgekeerd evenredig mee. Vorig jaar zorgde hij voor een van dé feestjes op Dour, het mag geen wonder heten dat het optreden in de Botanique een van de eerste Les Nuitsconcerten was dat uitverkocht was. Het is ook de groep niet onbekend, want ze smijt zich van bij het begin.
Twee titelsongs om op te warmen. "The Alternative" van de nieuwe, pas verschenen plaat. En dan meteen het geweldige "Kiss And Swallow", de juiste ontsteker om het publiek op kookpunt te brengen. Het zal niet meer afkoelen, zelfs al doet de temperatuur dat buiten wel. Dit is een klein feestje.
"Missile" wordt zoals gewoonlijk in een halve karaokeversie gebracht, maar zoveel verandert dat niet: dit publiek zingt sowieso elk woord mee, zij het soms in een vreemd soort Franglais. "Skin Vision" brengt helemaal de clubsfeer naar boven met dreunende bassen en duistere ondertonen, "You Stick It In Me" maakt het decadente sfeertje even helemaal compleet. En dan wordt voor "Songs Of Imaginary Beings" domweg een harmonium het podium opgerold. Theater, het woord is al gevallen.
I Am X is zijn eigen Nite Versions: op het kruispunt tussen dans en rock, als een geüpdate echo van alles wat donker en dansbaar was in de jaren tachtig op smaak gebracht met wat dansmuziek uit de jaren negentig de wereld leerde. Straks mag de groep op Dour weer een feestje bouwen, maar de oversteek naar Vlaanderen zal er toch niet van komen. Een plaatsje op Pukkelpop zou niet onverdiend zijn en daar ongetwijfeld aan kunnen verhelpen.
