Internationals heeft, samen met onder meer The Germans en Evil Superstars, altijd bovenaan geprijkt in ons lijstje van favoriete Belgische bandnamen. Dat die naam geen loze ijdelheid inhoudt, blijkt onder meer uit het Zuid-Afrikaanse avontuur van de band in 2004. Internationals, bestaande uit onder andere (ex-)leden van Seatsniffers en El Tattoo Del Tigre, is wellicht het meest feestelijke skacombo dat in onze contreien te vinden is.
U moet ons de geneugten des levens niet meer leren kennen. Geef ons een mojito, een zonovergoten plekje op de Graslei en het verfrissende gezelschap van een zuiderse belle en laat de rest van de wereld zichzelf dan maar voorbijhollen. Wat kan een mens in essentie meer verlangen dan dronken worden van rum, zon en liefde? Een bijpassend muziekje misschien. En daar verschijnt Internationals op het toneel. Geen enkele Belgische band die het genieten van oneindig traag voorbijdobberende bootjes en taterende studentes met nonchalant opwaaiende rokjes, beter belichaamt dan Internationals.
Een mens zou er zowaar een beetje lyrisch van worden. Het derde album van Internationals, Wonders Of The World, moedigt nu eenmaal niet aan tot technisch-theoretische uiteenzettingen over het belang van de juiste versterker of het vinden van de perfecte toonaard. Nochtans zijn de muzikanten van Internationals virtuozen in het zo ongecompliceerd mogelijk laten klinken van hun met funk doorspekte skaklanken. Om muziek zo zorgeloos te laten klinken, moet elke noot en elke stilte uitstekend zijn uitgekiend.
Teksten zijn voor Internationals duidelijk bijkomstig. De band doet het evengoed zonder, en misschien zelfs beter. Dat blijkt nog het best wanneer het negental zich waagt aan een cover van "You’re So Fine", bekend in de versie van Wilson Pickett. Het nummer klinkt net iets te doorsnee om te kunnen beklijven en verzeilt zo gevaarlijk dicht in de contreien van miskleunen als het hemeltergende "Red, Red Wine". Het feit dat het combo The Extraordinaries de vocalen voor zijn rekening neemt, biedt op dat vlak jammer genoeg weinig soelaas.
Neen, dan liever het eigen werk van Internationals. Zo waren we wel meteen in de ban van openingsnummer "Need A Need", om maar iets te noemen. Dit is ska zoals we het ons idealiter voorstellen: niets dan zomerse melodieën, het betere blaaswerk en meer dan één latinotintje. Hetzelfde kan gezegd worden van "Champs Elysee", dat klinkt als een ode aan oude Brigitte Bardot-films, en "Easy Chopping". Als absolute uitschieter gaan we echter voor "High Grass". Zelfs de grootste hooikoortslijder zou gaan dromen van blote voeten in nat gras onder invloed van de repetitieve melodielijn. Internationals komt bij momenten erg dicht in de buurt van oude skahelden als Skatalites.
Internationals houdt er stevig de pas in op Wonders Of The World. Dertien nummers lang liggen de Caraïben een stuk dichter bij België dan we ooit voor mogelijk hadden gehouden. Slechts heel even gaat de motor aan het sputteren, bij "You’re So Fine", wat helaas meteen het strakke ritme van de plaat breekt. Niettemin is deze plaat onmisbaar op al uw buitenactiviteiten deze zomer. Zet die mojito maar vast klaar.
