The Dead 60s :: The Dead 60s

Soms zeggen invloeden niet alles. Het afgelopen anderhalf jaar
vallen recensenten terug op steeds dezelfde namen, wanneer de sound
van een nieuw groepje moet gesitueerd worden. Talloze bands werden
op die manier al bestempeld als erfgenamen van Joy Division, Gang
of Four, XTC en/of The Clash. Natuurlijk werd alles al eens eerder
gedaan, toch valt het vaak op hoe de meeste van die ‘nieuwlichters’
er min of meer in slagen ‘apart’ te klinken. Het is een kwestie van
creatief omspringen met de ingrediënten die voorhanden zijn. Net
als The Ordinary Boys en Hard-Fi zijn ook The Dead 60s grote fans
van The Clash, The Specials, Madness, Gang of Four, Blur en Kaiser
Chiefs. De onderlinge verhoudingen tussen de invloeden en
bestanddelen die ze in hun oorspijzen verwerken, verschillen echter
zodanig, dat de drie groepen niet klinken als kopieën van elkaar of
als klonen van hun grote voorbeelden.

The Dead 60s komen uit Liverpool en zitten net als hun stadsgenoten
The Coral en The Zutons bij het Deltasonic-label. Nu het even stil
is geworden rond de twee paradepaardjes van Deltasonic (al maken
The Zutons zich stilaan klaar voor een nieuw offensief dit
voorjaar), mogen Matt McManamon, Charelie Turner, Bryan Johnson en
Ben Gordon hun kans wagen en een gooi doen naar de eeuwige roem.
Dat laatste is misschien wat hoog gegrepen, toch beschikt de groep
over voldoende troeven om, al was het maar voor enkele jaartjes,
hot te zijn in eigen land en (waarom ook niet) daarbuiten.

Het eerste wat ons opvalt bij dit plaatje is de sound. Als er één
groep is die haar voorbeelden en haar helden het meest benadert,
dan zijn het The Dead 60s. Deze cd klinkt dan ook zoals ‘London
Calling’ had kúnnen klinken, met de opnamefaciliteiten van de 21ste
eeuw. Dat is het grote verschil met Hard-Fi. Hoewel beide bands
zich aan dezelfde bron laven, slagen de Londenaars er niet alleen
in gevarieerder te klinken maar ook eigentijdser. Wat beide groepen
dan wel gemeen hebben zijn de teksten: die zijn in hoofdzaak
maatschappijkritisch, maar dan vanuit het standpunt van de jonge
’twenty-somethings’ van vandaag.

Maar variatie of niet, The Dead 60s hebben een boodschap en willen
dan ook gehoord worden. En in plaats van die boodschap te verpakken
in ingewikkelde, gelaagde muziek, werd er gekozen voor een plezant
huppelplaatje als hét verweermiddel tegen een overdosis dodelijke
ernst. Korte en krachtige punksongs, danspunk, postpunk, skapunk of
dubreggae: vraag ons niet in welke ‘discipline’ de vier
Liverpudlians het sterkst zijn, want scoren doen ze op alle vlakken
maar jammer genoeg niet met elke song. Het overgrote deel van de
dertien songs is ijzersterk, maar om aan een aanvaardbare speeltijd
van om en bij de vijfendertig minuten te geraken heeft men
blijkbaar ook wat minder materiaal op de plaat gegooid: de tot song
gebombardeerde halve ideetjes ‘Nationwide’ en ‘Control This’, lauwe
instrumental ‘Soul Survivor’ en het rudimentaire ‘Horizontal’ duren
echter net niet te lang om naar de skip-toets te grijpen.
Tegenover deze missers staan echter voldoende niet te versmaden
lekkernijen. Opener ‘Riot Radio’, ‘Loaded Gun’, ‘Train to Nowhere’
en ‘The Last Resort’ bijvoorbeeld (al moeten ze wel alle vier
‘nonkel’ zeggen tegen ‘London Calling’ en ‘Sandinista!’), het erg
strakke ‘A Different Age’ (met een van Joy Division geleende
basintro), dansvloervoer ‘Red Light’, de dubreggae van ‘We Get
Low’, de gekte van ‘Ghostfaced Killer’ (Madness zonder saxofoon
maar met manisch orgel) en het op een vette reggaebeat drijvende
‘You’re Not the Law’ maken dat deze cd haar geld meer dan waard
is.

De loeiende politiesirenes, de luidkeelse ‘auw-auw-auw-auws’, de
ploegende bassen, de galmende drums en de reverb-gitaartjes, we
kennen het natuurlijk allang. Maar dankzij dit fijne plaatje klinkt
het genre vandaag nog even fris als vijfentwintig jaar geleden. The
Clash nog aan toe, Joe Strummer had het moeten meemaken!

7
Release:
2005
Deltasonic

verwant

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in