Looney Tunes. Roept de term ook bij u vergeelde herinneringen op
aan cartooneske hyperkineten als Roadrunner, Daffy Duck en co? Een
betere ondertitel zouden we alvast niet kunnen bedenken voor de
compleet van de pot gerukte plak pokkeherrie die de ontspoorde
geesten van Fantômas op de mensheid loslaten met ‘Suspended
Animation’. Hoeft het nog gezegd dat Fantômas de hobbytuin is waar
Mike ‘Faith-No-More’ Patton breed grijnzend met een op hol geslagen
dorsmachine doorheen raast? Samen met kompanen Trevor Dunn (ex-Mr.
Bungle), Dave Lombardo (Slayer) en Buzz Osbourne (Melvins) tast
Patton de grenzen af van muzikale vernieuwing en gekte. Wat voor de
een visionaire experimenteerdrift zal heten, zal door een ander
verguisd en richting afvalberg verwezen worden. Maar ook met
‘Suspended Animation’ bewijst het knotsgekke combo volgens ons dat
de meter toch vooral richting meesterlijke manie overhelt.
Fantômas heeft in het verleden zijn voorliefde voor de wereld van
het witte doek nooit onder stoelen of banken gestoken. Zo knipoogt
de groepsnaam naar een Franse filmserie uit de jaren dertig en met
‘The Director’s Cut’ (2001) leverde het viertal een puntgaaf
staaltje heiligschennis af: bekende en minder bekende
(cult)filmthema’s van prenten als ‘The Godfather’, ‘Rosemary’s
Baby’ of ‘The Omen’ kregen een Fantômas-behandeling die de
oorspronkelijke componisten waarschijnlijk in hun graf deed
omkeren. De muzikale aanpak van Fantômas is dan ook een laswerk van
precisiebombardementen met avant-garde metal, freejazz, soundscapes
tot tropicala en het steeds verrassende klank- en stemmenpalet van
Patton.
Ook cartoonmuziek maakt al langer deel uit van Fantômas’ invloeden,
maar nooit kwam ze zo sterk aan bod als op de conceptplaat
‘Suspended Animation’. De plaat wil de soundtrack zijn bij april
2005. Een aprilgrap denkt u? Verre van, want bij Fantômas kun je nu
eenmaal alles verwachten. Bij de plaat steekt een kleine kalender
met kinderlijke tekeningen van de gevierde Aziatische kunstenaar
Yoshimoto Nara. En net zoals elke aprildag van een tekening wordt
voorzien, stemt er ook een nummer op de plaat mee overeen. De
nummers (van songs is hoegenaamd geen sprake) steken tjokvol
cartoonsamples, iets waar de advocatenriedel van de
cartoonindustrie een vette kluif aan zal hebben. De rest is
typische Fantômas-huisstijl: muziek zoals je die nergens anders
hoort. Verwacht u dus aan riffs waarmee bomen geveld kunnen worden,
drums die door Tazmanian Devil himself lijken ingespeeld en de
ongeëvenaarde vocale trukendoos van Patton. Enigszins vreemd dat
deze plaat tijdens dezelfde sessies als voorganger Delirium Cordia is opgenomen. Die laatste
was één lange trip, een verklankte nachtmerrie die zich uitspon
over 74 minuten. Een groter verschil met ‘Suspended Animation’
lijkt haast ondenkbaar: afzonderlijk klokken de dertig nummers af
op anderhalve minuut of minder. Miniatuurtjes waar het spelplezier
van afdruipt en die om de zoveel seconden van koers veranderen,
stilvallen en weer opspringen. Net als zijn voorganger beluister je
deze plaat daarom ook best in één ruk.
‘Suspended Animation’ is de gedroomde soundtrack bij de bloederige
‘Itchy and Scratchy Show’ uit de Simpsons. Of bij dat stiekeme
verlangen – had u dat ook als kind? – dat de slechterik toch eens
één keertje zijn tegenstrever een loer moest kunnen draaien. Bugs
Bunny verwoordt het aan het eind van 30 april als volgt: “Well,
what did ya expect in an opera? A happy ending?” Wees op uw
hoede bij aanschaf: de staatsveiligheid waakt!
