Wat doet een mens op een zaterdagmiddag terwijl een kater woekert? Liefst van al rustig doodgaan, maar neen, niks daarvan. De knokploeg van de hoofdredacteur staat voor de deur en verwacht een recensie van de nieuwe Eastern Lane. Balen.
Niet dat we iets tegen Eastern Lane hebben. Verre van zelfs. De Britten leverden met Shades Of Black al een niet onaardig debuut af en breien daar nu met The Article een vervolg aan. Eastern Lane maakt prima popmuziek die zowat het hele spectrum bestrijkt van muziek die te maken valt met instrumenten zoals bas, drum en gitaar. "Saffron" bijvoorbeeld is een catchy popnummer dat wordt gevolgd door "Desires Of Liars", een nummer dat begint als een poppy versie van The Strokes, maar al vlug alle kanten uitspat in wat nog het best te omschrijven valt als een geflipte jamsessie.
Het is dat ietwat schizofrene aspect dat van "The Article" zo’n boeiende plaat maakt. Loeiharde opener "Daffodils For My Mother", die je gehoorsysteem inknalt als was het een verkeerd terechtgekomen stuk Chinees vuurwerk, doet denken aan "Lightsabre Cocksucking Blues" van wijlen McLusky, terwijl daarna een versnelling lager geschakeld wordt met "No ’5". In tegenstelling tot wat je zou verwachten werken die genre- en tempowissels niet contraproductief. Op een of andere duistere manier — we zoeken zelf ook nog naar een verklaring — lukt het Eastern Lane om je aandacht vast te houden gedurende de hele plaat.
"For The Sun" werd dadelijk onze favoriet en is dat nog steeds. Mede door de hoge zang is dit een zeer melodieus, maar toch nog stevig rockend nummer. Best meezingbaar, indien er eerst wat in besloten kring geoefend wordt, dat spreekt. Een ander nummer dat er zonder veel moeite in slaagt een grijns op ons gezicht te toveren, is het al eerder aangehaalde "Saffron". "I met a girl in my head" klinkt het in dit nummer, iets later gevolgd door "my heart yearns". Ondanks deze ellende blijft onze grijns overeind.
Echt kalmaan doet Eastern Lane pas met "I Feel Liberated". Niet alleen zijn we voor enkele minuten bevrijd van wat onze buren omschrijven als ketelmuziek, wat we ervoor in de plaats krijgen moet kwalitatief niet onderdoen voor de rest van de plaat. Een prachtige pianoballad met poëtische lyrics als "It feels like the days might all slip away / without a name". Wat daar nu exact mee bedoeld wordt, daar zijn we ook nog niet uit, maar intuïtief weten we dat het juist zit.
"Wait A Little Longer" is dan weer het soort van muzikale grap waardoor wij een hekel hebben aan het sociale gebeuren dat bekend staat onder de noemer "kampvuur." Gelukkig duurt het nummer amper een minuut zodat het in dit geval wél grappig blijft. Knap plaatje dus, voor als u een kort en bondig advies zat af te wachten. Op maandag 2 mei speelt Eastern Lane in de Botanique. Zeg dus achteraf niet dat u van niets wist.
