Ghinzu + Waldorf


Lange tijd leek er in het Brusselse cultuurwereldje een
stilzwijgende afspraak te gelden: de AB, dat is de cultuurtempel
van les Flamands, en de Botanique is voor de Walen. Dat ging
allemaal goed, tot er plots – ergens in de buurt van de Nijl – een
vlindertje zijn vleugeltjes opensloeg. De gevolgen waren niet te
overzien: ten zuiden van de taalgrens werd een indrukwekkende
lawine in gang gezet, het legertje uitmuntende bands groeide
gestaag aan en bereikte een steeds groter publiek. Plots waren de
Orangerie, het Musée of de Rotonde van de Botanique niet groot
genoeg meer om alle enthousiaste fans uit het hele land in één
zaal(tje) te proppen en moest er worden uitgekeken naar een andere
locatie. Een klein jaar geleden slaagden Ghinzu, Sharko en Girls in Hawaii erin onze” Ancienne
Belgique in een mum van tijd uit te verkopen. Les Girls speelden
intussen op de grootste Vlaamsche festivals en werden zelfs
opgemerkt door TMF, Sharko verlegde haar actieterrein naar de rest
van de Franssprekende wereld en de Brusselaars van Ghinzu toeren
haast onafgebroken om hun vorig jaar verschenen, fantastische cd
Blow te promoten. De plaat werd
intussen ook uitgebracht in Frankrijk, en dat gaat gepaard met een
uitgebreide tournee bij onze zuiderburen. Maar ook Duitsland en
Zwitserland krijgen John Stargasm en co nog dit jaar op bezoek. De
Belgische fans die hun favoriete band nog een keer aan het werk
wilden zien, moesten zich reppen voor kaartjes voor het optreden
van gisteren. De grote zaal van de AB was al twee weken op voorhand
uitverkocht. De voertaal onder de aanwezigen was uiteraard
voornamelijk Frans, maar er bleken toch ook opvallend veel
Nederlandstalige fans in de zaal. ’t Zou tijd gaan worden, bij
god!

Frank Deboosere had gladde wegen voorspeld, vandaar dat vrouwlief
ons liever met de trein richting Brussel zag vertrekken. Edoch, dat
was buiten de mannen van den ijzeren weg gerekend. De trein die ons
tijdig in het Centraal-Station diende af te leveren, bleek zich te
hebben verslapen. Gevolg: geen kennismaking met het voorprogramma,
het naar verluidt fijne Franse collectief Vedett.

Ghinzu was daarentegen wel stipt op tijd; klokslag negen uur
gingen de zaallichten uit. Een streepje klassieke muziek (zo dient
dat nog ergens voor) kondigde de komst van de band aan. De vijf
warriors droegen deze keer niet hun drollige pruiken, maar
gorillamaskers. Die werden echter al meteen weer afgezet; de aap
uithangen is wel even plezant, maar niet als je onder een spotlicht
het beste van jezelf moet geven.
De set begon met het geniale, heerlijk uitgesponnen ‘Blow’, gevolgd
door ‘High Voltage Queen”. Een eerder rustige start, dus, maar dat
bleek al te volstaan om het gros van de fans uit de bol te laten
gaan. Met ‘Dragon’, uit de eerste plaat ‘Electronic Jacuzzi’, werd
een tikkeltje hoger geschakeld. Siamese tweeling
‘Jet-Sex’/’Cockpit’ bewees dat beide zusjes het ook live met elkaar
kunnen vinden en een scheiding lang niet aan de orde is. Tijdens
‘Dragster Wave’ en ‘Do You Read Me’ hingen talloze tongen al uit
evenveel hijgende monden, maar Ghinzu kende geen mededogen:
shock and awe is nog de beste manier om de pletwals te
omschrijven die met ‘Do You Read Me’, ‘Dracula Cowboy’ en ‘Mine’
over de murw geslagen zaal denderde. ‘Mine’ werd meteen daarop nog
een keer hernomen, deze keer met de hulp van David Baboulis van
Soldout. Na amper vijftig minuten
doken de heren van Ghinzu weer de coulissen in, maar daar stond dan
wel een uitgebreide bisronde tegenover, met ’21st Century’,
‘Electronic’, ‘Dolly Fisher’ (net als ‘Dracula Cowboy’ eveneens uit
de debuutplaat) en ‘Faint’.

Na Ghinzu haastten we ons naar de eerste verdieping van de AB, naar
de Club, voor de cd-voorstelling van Waldorf. Deze Gentse
groep rond zanger-gitarist Wolfgang Vanwymeersch brengt deze week
haar eerste plaat uit, en die
werd eveneens gisteravond boven de doopvont gehouden. Over de cd
zelf waren wij al zéér te spreken, maar je kunt een groep pas
beoordelen als je hen ook live aan het werk hebt gezien. We sloten
onze cd-recensie af met de wens
deze groep dit jaar op heel wat festivals te mogen begroeten; nadat
we hen aan het werk zagen in de Club is deze wens een eis
geworden.
Voor een publiek dat al op voorhand volledig uit believers
bestond, gaf het kwartet het beste van zichzelf. Waldorf is een
groep die er staat. Vanwymeersch is niet alleen een uitstekende
songschrijver; hij is tevens een geweldige gitarist die ook op het
podium zijn voor dit soort muziek geschapen stem moeiteloos onder
controle houdt. Bovendien hield ik ook wel van de manier waarop de
band op het podium stond: zelfverzekerd, maar zonder arrogantie,
het is slechts weinigen gegeven. Let the music do the
talking
, en al de rest is bullshit…

aanraders

verwant

Ghinzu + Vismets

Vorst Nationaal, 6 februari 2010 Meer afbeeldingen Ghinzu Meer afbeeldingen Vismets ...

Ghinzu + Soldout

Soms hoeft men niet buiten de landsgrenzen te kijken...

Ghinzu :: Mirror Mirror

Pias, 2009 Ongeveer een jaar geleden waren er over heel Europa...

Ghinzu :: Mirror Mirror

Vijf jaar geleden plaatsten Ghinzu, Sharko en Girls In...

Girls In Hawaii + Sharko + Ghinzu = Live :: Vlaanderen ontdekt Wallonië

12 februari 2004: Sharko, Ghinzu en Girls In Hawaii...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in