Tien jaar geleden kwam Cake met Fashion Nugget voor eens en voor goed in de kijker terecht. Dat blijkbaar niets er aan kan ontsnappen met zijn tijd mee te moeten, bewijst hun nieuwe plaat Pressure Chief. Om aan de tijdsgeest te voldoen werd Cake voorzien van een stevige spuit elektronica. Een uniek wapenfeit in hun geschiedenis, maar geen zonder schoonheidsfoutjes.
Een nieuwe eeuw, een nieuw begin. Tal van groepen vonden het de laatste jaren nodig zo modern mogelijk te klinken middels elektronische ingrepen, van Radiohead tot Blur, van Travis tot Bettie Serveert. Alsof we terug in de jaren tachtig waren beland. Dat de eigen sound daar echter ook op kan en mag doorwegen bewijst Cake met Pressure Chief. Ondanks al de elektronica slaagt Cake er immers steeds in hun typische sound niet te verliezen.
Dat mag al meteen blijken uit "Wheels", dat met de schilderachtige lyrics perfect in het rijtje van de Cakeklassiekers past. Een Japanse zakenman die zich in een stoffige karaokebar van zijn stress ontdoet: met de houterige sound en troostende stem van John McCrea klink dit pittoreske scenario zó geloofwaardig dat het goed is voor goud.
In single "No Phone" slaat diezelfde mix echter volledig tegen door er té ver in te gaan. Ondanks de prachtige intro wordt het refrein zóveel herhaald dat het gewoon wansmakelijk wordt. Vlug doorschakelen naar die volgende track om alles weer op zijn pootjes terecht te laten komen met "Take It All Away" en "Dime".
Ook "Carbon Monoxide" en "The Guitar Man" doen Cake nog alle eer aan. "Carbon Monoxide" doet het met de flair van "Wheels" terwijl "The Guitar Man" het met geniale eenvoud voor elkaar krijgt. En dan hebben we het over het soort geniale eenvoud dat de klus zelfs aan een kampvuur kan klaren.
Tot onze grote spijt slaat de gezelligheid halverwege om in verveling. Van een song als "Waiting" blijft je zelfs na tien keer luisteren niets bij en de spielerei in "End Of The Movie" lijkt ons een extra versnelling om toch maar vlug de eindmeet van het album te halen. Met "Tougher Than It Is" wordt nog even moeite gedaan om tot een finale te komen, maar tot een écht goed album komt Cake niet meer.
Toch mogen we niet té streng voor ze zijn. De band die erin slaagt hun geluid te imiteren moet immers nog uitgevonden worden en wellicht zitten de nieuwe elektronische schoentjes nog wat strak.
Evolutie is dan ook het sleutelwoord op deze nieuwe plaat. Voor de die hard fans is Pressure Chief zeker niet te missen. Voor het grote publiek echter zeker het wachten waard op hun meer volwassen opvolger.
