9 december 2003
Brussel – Koninklijk Circus
Mijn dochter krijgt visioenen van spookkastelen als ze ‘Wonder’ op
de radio hoort, terwijl ik de single ook al in verband heb horen
brengen met kerstmis. Dit is een eigenschap die muziek op zich nu
eenmaal heeft, maar voor Lamb geldt dat zeker. De muziek van Louise
Rhodes en Andy Barlow leent zich tot verschillende sferen. Het ene
nummer doet loungy aan, terwijl het andere dan weer veel
energieker is. Dat was gisteren ook het geval met hun show: hij
slingerde tussen jazz en house. Het Koninklijk Circus is een zaal
die zich niet leent tot uitbundige taferelen, al waren de stoelen
in de arena weggehaald. Het overgrote deel van het publiek is
gedwongen te zitten en dat heeft zijn effect op een concert. Vorige
keer werd gekozen voor de AB, hetgeen – naar verluidt – resulteerde
in een erg goed optreden. Er werd geopend met ‘Darkness’ van
‘Between Darkness And Wonder’ en
de sfeer was meteen gezet. De eerste helft van de show (met o.a.
‘Stronger’ en ‘Wonder’) verliep eerder rustig, ondanks enkele
pogingen van Barlow om de boel in gang te krijgen, maar dat lukte
pas met ‘Sun’, in de tweede helft van het concert, waarna de bal
voorgoed aan het rollen ging. Klassenummers als ‘Cotton Wool’ en
‘Gabriel’ werden gespeeld en werden met veel enthousiasme door het
publiek onthaald.
Wat duidelijk bleek, is dat de groep erg goed op elkaar is
ingespeeld en veel plezier beleeft aan optreden. Bovendien kwijten
de muzikanten zich uitstekend van hun job, hetgeen ook bij het
publiek niet ongemerkt voorbijging : de bassist heeft inmiddels al
een eigen fanclub in België. Zelfs de roadies lieten de kopjes
ritmisch meedeinen op de muziek en genoten van het optreden. Louise
zelf had last van een verkoudheid (ze had haar eigen thermosje bij
zich), maar haar zang leed daar op geen enkel moment onder. Andy
probeerde dan weer af en toe de zaal in brand te steken, hetgeen de
ene keer al meer lukte dan de andere.
Na een uur volgden nog twee bissen, waarin duidelijk de rustige
aanpak de voorkeur kreeg. ‘Please’ en vooral ‘Gorecki’ kregen
uiteraard veel bijval en ook ‘Lullaby’, dat werd voorbehouden voor
de tweede bis, was erg mooi.
Dit is muziek met een zekere tegenstrijdigheid in zich, een
tegenstrijdigheid die nergens twijfelt, maar eerder voor extra
kracht zorgt door de afwisseling.
In samenwerking met De
Muziekfriek
