Sense Field :: Living Outside

Te soft om echt punk te zijn, te agressief om te benoemen als popmuziek. Het Californische Sense Field vormt een probleem voor de hokjesdenkende muziekrecensent. Hoewel het collectief zijn roots heeft in de punkscene van tien jaar geleden, klinken de liedjes op het nieuwe album Living Outside melodischer dan je zou verwachten.

Sense Field deelde eerder al het podium met Guided by Voices, Sparklehorse en Jimmy Eat World. Nochtans mocht de band pas in 2001 voor het eerst proeven van het succes. Toen brachten ze Tonight and Forever uit, waarvan de single “Save Yourself” een bescheiden hitje werd. Meteen kwam er ook een einde aan de jarenlange problemen met platenfirma’s. Bij het Nettwerk-label vond Sense Field eindelijk een stabiele thuis. Toch heeft de band het genoegen van een doorbraak in Europa nog niet mogen smaken. Of hier met de nieuwe plaat verandering in komt, is nog maar de vraag.

De nieuwe plaat heet Living Outside, een titel die zanger Jon Bunch haalde uit een oud tijdschrift. “In je tienerjaren denk je dat je zo anders bent dan de anderen, dat niemand je begrijpt. Je hebt het gevoel dat je buiten het normale staat,” aldus Bunch. In de songs op Living Outside exploreert het viertal verder dit thema. De teksten gaan over liefde, groei, spiritualiteit en de veranderingen die iedereen ondervindt in zijn leven. Literaire hoogstandjes zijn het niet, soms balanceren ze zelfs op het randje van het kinderlijke. “And when I’m free, you’re nothing but a memory… I hope my memory fades… away”, klinkt het in “Memory”.

Hoewel Living Outside pas het vierde album is van Sense Field, is de groep al een tijdje actief. Hun voornaamste invloeden situeren zich dan ook in de tachtiger jaren. Gitarist Chris Evenson: “New wave and punk – It’s what first got me excited about music. I would never want to make a record that sounded like it was meant to sound like one of those records, but it’s fun to work those influences into your own sound and retain the personality of the band without being retro.” Een pretentieloze cover van “A letter to Elise” van The Cure bewijst zijn stelling.

Terwijl de rustigste nummers op Living Outside gerust mainstream genoemd kunnen worden, herinneren het hardere werk (“I refuse”, “Running Behind”) eerder aan de Foo Fighters. Voor het mixen van de plaat kreeg Sense Field hulp van Brad Wood, die onder meer ook al met de Smashing Pumpkins werkte. Volgens de mannen van Sense Field zelf de beste producer die ze ooit hebben gehad, maar de afwerking klinkt ons net iets té clean in de oren.

Sense Field klinkt getormenteerd maar hoopvol, bescheiden maar professioneel. Bovendien lijken de songs een hoog live-potentieel te hebben. In deze nu metal-tijden is het een verademing om nog eens een groep te ontdekken die zelf beseft waar ze de eigen mosterd hebben gehaald.

http://www.sensefield.com
http://www.sensefield.com
Nettwerk

verwant

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

Talk Show :: Effigy

Het leven is een club waar al eens klappen...

Whispering Sons :: The Great Calm

Wat het Belgisch leger steeds meer nalaat, weten de...

recent

Zimmerman

17 maart 2024Rotown, Rotterdam

Zondagavond spelen Ivy Falls en Zimmerman in Rotown in...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

The Smile

15 maart 2024Vorst Nationaal, Brussel

Er zit een goeroe verborgen diep in Thom Yorke....

Benni :: Make Me Blind

Vanuit het land van de eeuwige herfst bracht de...

Miek Zwamborn :: Onderling – Langs de kustlijn van Mull

Hoe maak je als auteur het landschap tot hoofdpersonage...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in