What’s in a name? In het geval van Castro heel veel, zo blijkt. Nederlandstalige hiphop met een boodschap: het was alweer een tijdje geleden.
Wat zijn Cubaanse tegenhanger probeert met wapens, doet het Gentse Castro met snijdende beats en snedige teksten: tekeergaan tegen het kapitalisme en het communisme prediken. Een hele plaat lang trekt hij van leer tegen schijndemocratie, geldzucht en ’het systeem’ in het algemeen.
Een kleine opsomming? In "De Shit" noemt Castro zichzelf een "terrorist in ’t Nederlands" en "een communist van de nieuwe stempel. "Rudy" is een schitterende ode aan de American Beauty-loser:. De man die finaal ten onder gaat aan zijn schijnbaar gelukkige, kleinburgerlijke bestaan. Ook de media vormen een onderdeel van een goed geolied kapitalistisch complot, aldus Castro in "Checkt Uw Media". U weze bedankt, meneer Castro.
Uiteraard kan ook "de politiek" niet ontkomen. In "Staten-Generaal" spreekt Castro de verzamelde politici toe met de retorische vraag:"Wat is er over van uw beschaving?" Cynisme en idealisme door elkaar, een heel efficiënte mix. Grote boosdoeners Bush en Sharon, en met hen de hele wapenlobby, delen in de klappen in "’k Ben slecht". We konden het zelf niet beter gezegd hebben. "Palestina" bewijst dat Castro geen overhaaste meningen spuit. Geen kwestie van "de joden" tegen "de Palestijnen", maar wel van verkeerde mensen aan de top. "Vergeet niet dat moslims bijna altijd thuis vochten", vat Castro de zaak treffend samen. Tekstueel is dit het hoogtepunt van de plaat.
Voor de rest houdt Castro zich ook wel bezig met minder geladen onderwerpen. "Haar" is bijvoorbeeld een banale liefdesverklaring. Ondanks poëtische uitspattingen als " romantiek van ochtendmist" die bewijzen dat Castro in wezen een gevoelige jongen is, missen we de agressiviteit en scherpte uit de "geëngageerde" nummers.
Uiteraard is er ook de obligate zelfverheerlijking en het provoceren van de concurrentie in "Shockgolf" en "Absoluut heerschap". Ondanks de overtuiging waarmee het gebracht wordt, blijkt grootspraak niet Castro’s sterkste punt te zijn. "Optreden" is dan weer een gevatte situatieschets van, jawel, een doorsnee optreden achter de kerktoren. Inclusief verwijzingen naar backstage-slijmerds en halfwassen fans die aantonen hoe relatief het muzikale sterrendom in ons Vlaanderlandje is.
In "Stroopwafels" proberen Castro en Terilekst broederlijk de Lage Landen te verenigen en stereotypen neer te halen. Klompen, frieten, chocolade en "fortuinlijker dan Pim", alle clichés worden door de mangel gehaald. Zijn wij niet allen broeders en zusters van elkander?.
Verder is een hiphopplaat dezer dagen natuurlijk slechts compleet wanneer een hele reeks muzikale vrienden de studio komen binnenvallen. "Checkt Uw Media" en "A tot Z" met broer Pollux van Castro ’n Pollux, zijn niet toevallig uitschieters op de plaat. Vooral het loungeachtige "A tot Z" met verder nog medewerking van de mannen van Outspoken Members, kan wedijveren met heel wat internationale hiphop.
"Muziek" met Souli Jazzy en zangeres Lien, en "Rappers hier", in het gezelschap van Jiggy Djé, Tenshun en Terilekst, lijken dan weer loutere opvullertjes die geen ander nut hebben dan alle bevriende rappers een plaatsje te geven op de plaat.
Castro heeft ongetwijfeld één van de beste binnenlandse hiphopplaten van de laatste jaren gemaakt. Niettemin is hij het best op dreef wanneer hij tegen iets kan tekeergaan. Woede en verwijten lijken hem nu eenmaal het best te liggen. Gelukkig is er genoeg onrechtvaardigheid op onze wereldbol om nog een hoop sterke Castro-platen te vullen. Fight the power!
