Kathleen Edwards :: Failer

Fans van Lucinda Williams moeten nog wachten tot 8 april. Pas dan
verschijnt immers ‘World Without Tears’ de lang verwachte opvolger
van het inmiddels ook alweer drie jaar oude, maar nog steeds
uitstekende ‘Essence’. Tot die tijd kunnen ze zich echter zoet
houden met deze zeer mooie debuutplaat van de Canadese Kathleen
Edwards. Pas 23 is ze, en toch klinken de tien liedjes op haar
debuut ‘Failer’ erg doorleefd. Edwards heeft dan ook een erg
woelige jeugd achter de rug. Als dochter van een diplomaat groeide
ze op tussen reiskoffers en vluchtschema’s in luchthavens.
Pendelend tussen Seoel en Genève vond ze wonderwel toch genoeg
vrije tijd om klassieke viool te studeren. Na haar middelbare
studies in 1997 keerde ze terug naar haar thuisbasis in het
Canadese Ottawa en besloot ze zich volledig in de muziek te
storten. Dat leverde in 2000 een eerste resultaat op onder de vorm
van de EP ‘Building 55’, die overigens ons Belgenland jammer genoeg
nooit bereikte. Vervolgens nam Edwards een jaar later dan dit
volwaardige debuut op, dat eind vorig jaar reeds in haar thuisland
verscheen. Nu pas heeft ‘Failer’ eindelijk ook het Europese
vasteland bereikt. Beter laat dan nooit, zullen we maar denken,
want dit kleinood is een echte aanwinst voor de cd-collectie van de
weinige americana-adepten die dit land telt. Maar ook voor de
echte, ruimdenkende muziekliefhebber is ‘Failer’ een must. ‘Failer’
opent sterk met het strakke, galopperende ‘Six O’ Clock News’, een
song die niet had misstaan op Neil Youngs ‘Broken Arrow’. En ook
met ’12 Bellevue’ bewijst Edwards muzikaal over een stel ferme
cojones te beschikken. Toch zijn niet alle up-tempo songs
hoogvliegers. Meer zelfs, in de niemendalletjes ‘Westby’ en ‘Maria’
klinkt Edwards ronduit irritant. Het zijn dan ook vooral de
rustige, ingetogen nummers die dit album boven de middelmaat
tillen. Zo had het weemoedig klinkende ‘The Lone Wolf’ de
soundtrack bij de afgelopen, uitgeregende herfst moeten zijn. En
fake wereldsterren als Faith Hill of Shania Twain zouden met fraaie
ballads als het ingetogen ‘Mercury’ en het radiovriendelijke
‘National Steel’ wellicht wereldhits scoren. Maar met het
intrieste, verstilde ‘Sweet Little Duck’ bewaart Edwards het
absolute hoogtepunt tot op het einde van de plaat. Stilistisch
waant zij zich hiermee zelfs eventjes de vrouwelijke evenknie van
Bonnie ‘Prince’ Billy. “One more song the radio won’t like”
relativeert Edwards haar nochtans voortreffelijke songs ergens in
het begin van de plaat. Jammer genoeg moeten we haar nog gelijk
geven ook; want inderdaad, de kans dat u één van deze schitterende
tien americana pareltjes op de nationale radio hoort voorbij komen,
is bijzonder minimaal.

8
Release:
2003
Zoë

verwant

aanraders

Bolis Pupul :: Letter To Yu

Bolis Pupul is al lang niet meer ‘de zoon...

Porcelain id :: Bibi:1

Ook wij moeten er soms aan herinnerd worden dat...

Hurray For The Riff Raff :: The Past Is Still Alive

Alynda Segarra. Bound for Glory. Was Small Town Heroes in...

Daniel Boeckner :: Boeckner!

Als kind is Dan Boeckner zeker niet in een...

Coeur :: SHOW

Meer pompende beats. Meer duizelingwekkend Frans. Meer pure, feestelijke...

recent

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

Froukje

24 maart 2024Ancienne Belgique, Brussel

Van een blitzcarrière gesproken: een krappe drie jaar geleden...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in