Een van de best bewaarde geheimen van de vaderlandse rock komt uit de Europese culturele hoofdstad. Je vraagt je af waarom ze daar Flat Earth Society als huisorkest willen als ze onder hun kerktoren de onovertroffen portables hebben.
Een concert van de portables is een totaalervaring: er is niet alleen de bezwerende muziek, de schoonheid van parels als "Here I stand", er zijn ook prachtige beelden. Op Pukkelpop kregen ze een afgeladen ChateauXrapule mee en ook in kunstencentrum Stuk krijgen ze als voorprogramma meer bijval dan hoofdact Maximillian Hecker. Open monden zijn er bij de ronduit briljante begeleiding van een twintig minuten durend filmpje van Wallace & Grommit. Je bedenkt dat deze jongens groot zouden kunnen zijn mocht hun nonchalance hen niet af en toe een stokje in de wielen steken. Maar misschien is dat gewoon niet de bedoeling.
De sfeer zit er in elk geval in als het interview begint: het concert is al uren gedaan, er is gegeten en vooral: de kelen zijn goed gesmeerd. U wilt niet weten wat wij allemaal geschrapt hebben. Omdat de portables nog steeds een erg goed bewaard geheim zijn, vroegen we voor het gemak maar even waar ze vandaan komen.
Wio: "Als ik me goed herinner, zijn we begonnen in het jaar 1996. Dat was in een bezetting van drie personen. Ondertussen is Kenneth uit de band vertrokken, maar het toeval wil dat op dat moment Jurgen er bij is gekomen. Ongeveer een half jaar geleden, tijdens Pukkelpop, kwam Bertrand er dan bij. Dat moet ongeveer tijdens het derde nummer zijn geweest."
Bertrand: "Ik kende hen totaal niet, ik zat in het publiek."
Hans: "Wij konden nog wel een knappe jongen gebruiken."
Wio: "Het grootste probleem was dat er nooit knappe vrouwen naar onze optredens kwamen. Als we naar een optreden van Bertrands bandje, Autopilot, gingen kijken, stikte het er altijd van de knappe vrouwen en daarom hebben we hem bij de portables gevraagd. Maar blijkbaar hebben we het verkeerde bandlid van Autopilot weggekaapt."
Jurgen: "We gaan hem terug buitenzetten."
Wio: "Het werkt niet! Nog steeds geen knappe vrouwen op onze concerten."
Jurgen: "Integendeel."
enola: Over jullie vroege nummers schrijven jullie dat ze een erg mathematische structuur hadden en een intens gebrek aan emotie vertoonden. Nu, wat wij van jullie kennen, komt ons toch erg emotioneel over.
Hans: "Onze muziek was veel koeler en killer en inderdaad mathematisch, maar stellen dat ze een gebrek aan emotie vertoonde, dat vind ik toch overdreven: het klonk gewoon anders. Nu is het meer gevoelig."
enola: Ik bespeur in jullie muziek een grote invloed van Mogwai. Ligt dat aan mij?
Jurgen: "Dat ligt aan Mogwai."
Hans: "De vergelijkingen die je maakt, hangen af van de context die je kent: sommige mensen luisteren vrij veel naar de Beach Boys en The Byrds en zeggen ons dat onze muziek op die groepen lijkt. Omdat ze in die context zitten, meer is dat niet. Als je veel naar Mogwai luistert, ga je er Mogwai in herkennen."
Wio: "Geen van ons is een grote Mogwaifan."
Jurgen: "Uiteindelijk is ook Mogwai een compilatiegroep van zovele voorgangers. Gelukkig geven ze dat zelf ook toe."
enola: Wat is jullie context dan?
Hendrik: "Slint hé, vint en de Beach boys en de Beatles."
Wio: "En Sebadoh, lo-fi, Britse Indie…"
Hans: "De tape-revival."
Bertrand: "En Autopilot."
Wio: "En Autopilot natuurlijk."
Hans:"Eigenlijk zijn al onze nummers gepikt van anderen. We hebben gewoon geluk dat we het goed kunnen verbergen."
enola: Jullie volgende plaat heet Cherubijn. Wanneer mogen we die in de winkel verwachten?
Hans: "Morgen zijn de hoezen er."
Bertrand: "Dat is ook een running gag bij de portables, dat de hoezen altijd pas na de cd komen. Soms komen die zelfs een jaar later."
Hans: "Dat was bij Lap.top. Die cd is een jaar lang verdwenen tussen Australië en Europa. Gene zever."
Wio: "We hadden die opgenomen en naar Amerika gestuurd om te laten drukken. En die kerel had een deal met iemand uit Australië: hij perste in Amerika vinylplaten en die kerel in Australië drukte cd’s. Dus die cd naar Australië. Een half jaar heeft het geduurd eer hij terug in België was en toen zijn die kleine honderd cd’s in de post verloren geraakt. We speelden die nummers ondertussen al lang niet meer. Toen de cd klaar was, bracht die eigenlijk alleen in Wallonië wat reactie teweeg."
enola: Op Pukkelpop hadden jullie fantastische videobeelden mee.
Hendrik (maakte die beelden, mvs): "Ik weet het, ik weet het."
enola: Hoe belangrijk zijn die visuals voor jullie eigenlijk?
Hans: "Die visuals zijn belangrijk om dezelfde reden als waarom jij die vraag stelt: Hendriks ego."
Bertrand: "Hendrik is een toffe gast en af en toe willen wij hem eens van straat halen.
enola: Vandaag miste ik die beelden wel wat.
Wio: "Tja, Hendrik had ze thuis in Brugge laten liggen, dat is de enige reden waarom ze er niet waren vandaag."
Hendrik: "Dat is typisch de portables: er moet altijd iets mis lopen. We zijn bijvoorbeeld een uur te laat vandaag, we hebben al enkele malen een poging gedaan de monitors per ongeluk proberen op te blazen. Dat was dus een accident, maar we hebben daar echt klachten over gehad. We zijn gewezen op onze onprofessionaliteit, maar dat is nu eenmaal een deel van de portables: chaos en onprofessionaliteit. Bij interviews kunnen we ons daarentegen zeer goed beheersen. (algemene hilariteit)"
Bertrand: "Eergisteren gingen we bijvoorbeeld repeteren. Het was al een paar weken geleden dat we dat nog hadden gedaan. Uiteindelijk is dat ontaard in een jam van vijf uur. We hebben geen enkele noot gerepeteerd."
Hendrik: "We hebben de video van Wallace en Grommit zelfs niet aangeraakt."
Hans: "Daarna wilden we hem in fastforward repeteren, maar uiteindelijk hebben we dat maar niet gedaan. We hebben gewoon mentaal gerepeteerd."
enola: Het lijkt me niet gemakelijk om met die video te repeteren. Ik zag hoe jullie echt enorm rekening moesten houden met timing. Is dat een extra moeilijkheid?
Hans: "Integendeel, dat maakt het gemakkelijker. Het helpt om serieus te blijven en te focussen op de structuur van die film. Anders gebeurt het wel eens dat we te kort of te lang spelen, maar die film helpt om de structuur te behouden."
Wio: "Het filmpje is ook extreem dankbaar want zelfs al vinden de mensen de muziek rotslecht, dat filmpje is zo steengoed dat de mensen al hun aandacht daaraan besteden. Zelfs al spelen we rommel of noise, dan nog vinden ze het goed."
Bertrand: "Dat is zo’n droom: dat we die video op sturen naar de aardman Studio’s en dat ze ons vragen om de muziek voor hun volgende film te maken."
Hendrik: "Is dat onze droom?"
Bertrand: "Mijn droom,in elk geval."
enola: Hoe ambitieus zijn jullie?
Wio: "Niet echt."
Hans: "We zijn niet bezig met een stappenplan."
Hendrik: "Onze enige droom is in Tien om te Zien te komen, maar helaas bestaat dat nu niet meer. We hebben één hit gemaakt: een Vlaamse versie van AC/DC’s "Thunderstruck", "Donderslag".
Wio: "Het was een nieuw genre, tussen house en metal in: simple-techno-lo-fi."
Hans: "Qua ambitie vinden we het even leuk om op Pukkelpop te spelen als op het vijftigjarig huwelijk van onze grootouders. In februari is het zover: ze zijn dan vijftig jaar getrouwd. We moeten allemaal nummertjes spelen uit de jaren stilletjes. Onder andere alle trouwnummers van de familie van Jurgen: "Du", of "Up where we belong" van Joe Cocker en Jeniffer Warnes. We willen ons daar echt voor inzetten."
Jurgen: "Met de millenniumwissel hebben we dat ook gedaan. Toen hebben we bij Wio’s ouders vijftig jaar rockmuziek samengevat: Prince, The Rolling Stones, The Beatles…"
Wio: "Abba."
Hans: "Brian Adams."
Bernard: "Lionel Richie."
enola: Jullie zijn allemaal grote Quickfanaten. Wat is jullie favoriete menu?
Iedereen: "De Giant."
Hendrik: "Ik ga helemaal niet akkoord: voor mij een Big Peper. Dé Big Pepper. Die is geniaal, die was het van het. De beste hamburger die ooit gemaakt is en die hebben ze afgevoerd!"
Hans: "Ooit dachten we er aan om een maxi-portables menu uit te brengen. Dat ging bestaan uit een doos die op de kassa staat, waaruit wij tevoorschijn gingen komen."
Bertrand: "Gelukkig dat we op minder dan een kilometer van een Quick repeteren. De helft van de keren dat we repeteren doen we dat om naar de Quick te kunnen gaan."
enola: Ik vind een King Fish anders ook niet slecht.
Iedereen: "Bwaaaaaah."
Hendrik: "Stop het interview! (hilariteit) (vol afschuw) Een King Fish!"
